De eerste dagen na het afblazen van onze vaarpoging-naar-Sardinië besteden we goed met nog maar eens een wasje draaien, Pirate games spelen en nog meer van die belangrijke zaken. We gaan een klein stukje zeilen met Piero en zijn dochter Serena. Serena is net iets groter dan ons stuurwiel, maar houdt de Sunrise prima op koers, helemaal in haar eentje. Van haar papa mag ze vaak zijn vissersboot besturen, maar dit is de eerste keer dat ze een zeilboot koerst. We vragen of ze mee wil als schipper naar Nederland, maar dan blijkt ze toch meer van papa en mama te houden dan van het zeilen: erg jammer! Ten slotte arriveert er weer een boot met een Nederlander en Australiër. Zij zijn vrienden van onze Nederlandse havenvrienden en we wachten hen dan ook op om een lijntje aan te pakken bij het aanleggen. Een dagje later nodigen we hen uit voor een borrel, die vanwege de gezelligheid wordt verlengd met een hapje eten (op onze boot) en tot slot The Godfather (deel 1) met ijs (op de andere boot). Daarnaast is er nog een nieuwe pizzeria die uitgeprobeerd moet worden; ik kan niet anders zeggen: Druk, druk, druk!

Zeilen met Skipper (schipper) Serena en Marinaio (matroos) Piero

Maar tijdens al die drukte, houden we het weer scherp in de gaten. Helaas ziet het er gewoon erg slecht uit. Hetzelfde liedje: te harde wind uit de verkeerde hoek. Op de 14de zien we dat het de komende dagen weer niks wordt en besluiten weer tot een korte roadtrip. We willen naar Palermo deze keer. Gelukkig kunnen we weer gebruik maken van een mooie aanbieding van Hertz in Gela. Op de 15de huppelen we dus naar de bus en om 12:30 uur hebben we weer een auto voor 3 dagen. Omdat we morgen pas willen vertrekken, heeft Eric vandaag nog mooi even tijd om onze gastank weer bij te vullen. We vullen de tank gewoon met LPG. Dit is wel een stukje rijden, maar kost EUR 20,- minder dan ons campinggaz-tankje omwisselen bij de haven. Daarmee is de autohuur dus al voor de helft terugverdiend! Ondertussen ga ik een mooie overnachtingsplek zoeken in Palermo. Uiteindelijk vind ik een compleet appartement voor een mooie prijs. Ook geregeld!

Castello di Falconara, bij Licata

Als ik donderdag voor vertrek nog even de mail check, zit daar een berichtje in van de verhuurder. In het systeem (ja, ja) is iets fout gegaan. Het appartement is dubbel geboekt. Maar deze beste man heeft daar gelukkig een oplossing voor: we kunnen gewoon delen! Dit misschien voor hem een oplossing, maar niet voor ons. We annuleren de boeking. Maar dan hebben we niets…. Ik probeer nog iets te zoeken, maar op zo’n korte termijn lukt dat niet makkelijk. We hebben er zo ook geen zin in. Na wat wikken en wegen besluiten we om pas op vrijdag te gaan. Vroeg vertrekken en met een strak schema, kunnen we toch alles doen. En ach, dat scheelt ook weer geld.

Vrijdag starten we ons Fordje om 7:00 uur en om 9:30 bereiken we, mooi op schema, de Duomo van Monreale. Deze kathedraal staat bekend om de mooie mozaïeken en het goud (2200 kg) dat hierin verwerkt is. Dat het een bekende bezienswaardigheid is, merken we meteen: betaald parkeren. Maar we zijn allang blij dat we niet op zoek hoeven in de smalle straatjes naar een parkeerplek. Eric zet de auto neer en we lopen naar boven om de Duomo te bewonderen. Er zijn al flink wat busladingen aan toeristen afgezet, maar het is nog goed te doen. We bewonderen de kathedraal, steken een kaarsje aan voor iedereen die van bovenaf met ons meekijkt en lopen dan nog even rond in de omgeving.

Hier is het zeker goud wat er glimt in Duomo di Monreale

Volgende bezienswaardigheid op het programma zijn de Catacombe del Cappuccini”. Onder de sobere kerk, rusten 8.000 overleden mensen. De plek ontstond toen de Abdij der Kapucijnen in de 16de eeuw onvoldoende plaats had om nog nieuwe mensen op hun kerkhof te begraven. De monniken besloten hierop onder het kerkhof extra crypten aan te leggen. In 1599 mummificeerden ze één van hun monniken, broeder Silvestro van Gubbio en plaatsten hem in de catacomben. Oorspronkelijk waren de catacomben enkel bedoeld om de dode monniken een laatste rustplaats te geven, maar in de loop der eeuwen werd het een statussymbool voor niet-geestelijken. De lichamen werden gedehydrateerd op de rekken van keramische pijpen in de catacomben en soms gewassen met azijn. Sommige lichamen werden gebalsemd en andere in afgesloten glazen cabines gelegd. Monniken werden bewaard terwijl ze hun alledaagse kledij. Niet geestelijken vroegen in hun testament om in bepaalde kleren bewaard te worden of soms om hun kleren op regelmatige basis te laten vervangen. * Bron Wikipedia

We rijden er zonder problemen naar toe. De catacombe ligt wel in het midden van de stad, maar Eric’s rijstijl is inmiddels volledig ver-Italiaanst. Beetje duwen, beetje gunnen, geen oogcontact maken, duidelijk in de ogen kijken… het gaat zonder na te denken. Hier is dat superfijn, maar hoe moet dat straks weer in Nederland?

Er is nog mooi plek om te parkeren bij de kerk. Dan komt er een man op ons af gelopen die belooft voor EUR 2,- onze auto in de gaten te houden. Nou, vooruit maar we betalen natuurlijk pas achteraf. De deal is rond! Wij lopen naar de kassa voor de catacombe en bereiden ons voor op een uurtje griezelen.

Dat valt allemaal reuze mee. Natuurlijk zie je de stoffelijke overschotten. Ze liggen lang niet allemaal, maar velen zijn ook een soort van “opgebonden” en hangen tegen de muur gezellig op een rijtje. Hoewel de kleding ook al wel wat vergaan is, kun je nog wel zien of het een man, vrouw, kind, geestelijke, … is geweest. Sommigen hebben zelfs nog wat huid en/of haar. Inmiddels hangen ze wel achter een traliewerk omdat er toeristen waren die het leuk vonden om een vinger mee te nemen als souvenir. Hoe kom je daar toch op? We lopen rustig door de gangen en na een uurtje hebben we het wel gezien. Ze lijken stiekem ook wel erg op elkaar natuurlijk.

* Ik heb een foto die ik hier gemaakt heb, helemaal onderaan dit verslag geplakt. Hoewel het meisje op de foto wellicht ook als pop gezien kan worden, wilde ik eventuele kinderen die de website bekijken niet laten schrikken.

Eenmaal buiten, zien we onze auto nog staan. Onze bewaker staat echter een eind verderop. Hij moet maar komen als ie zijn geld wil, besluiten wij. Misschien dat ie ons niet herkent omdat we onze jasjes aan hebben gedaan (de doden houden niet van hoge temperaturen), want hij komt niet op ons af. Maar des te groter is de schande dat ie ons dan toch laat wegrijden in ons autootje….. Nee, de beloning voor de bewaking was hier niet op zijn plaats en we knorren lekker aan. Op weg naar het grootste winkelcentrum van Sicilië! Eric leeft zich weer even lekker uit in het verkeer en ik verheug me al op mijn shopping-moment. Volgens ons schema hebben we tot 14:30 uur en die tijd ga ik volledig benutten natuurlijk!

Helaas blijken net niet de artikelen verkrijgbaar die ik wil. Beetje gefrustreerd en heel teleurgesteld rijden we weer aan. Nog even langs de supermarkt, want we gaan nu op weg naar Paul. Hij en Carolien zijn tegelijk met ons vertrokken vanuit Lelystad naar de Middellandse Zee. Hij is nu bezig om de boot van Griekenland naar Spanje te varen in verband met verkoop van de boot. Hij krijgt hierbij hulp van 2 vrienden. En laat hen nu net vandaag aanleggen op 70 km van Palermo af! Wij mogen langskomen, koken en blijven slapen. Omdat er een groot tekort aan wijn is op hun boot, nemen wij een gezonde hoeveelheid mee. Dat garandeert natuurlijk een geweldig ontvangst. Het is echt heel speciaal om hem hier te treffen. Beetje een gevoel van samen uit, samen thuis.

V.l.n.r.: Capitano Primo, Capitano Secondo, Cuoco

De volgende ochtend zijn we op tijd weer weg. De auto moet om 13:00 uur ingeleverd zijn, want zaterdagmiddag en zondag (hele dag) is de autoverhuur dicht. We kunnen goed doorrijden en zijn dus ruim op tijd bij de verhuur. Na een rondje om de auto, krijgen we de verklaring dat alles in orde is. Dat was nog even spannend, want we hadden wat schade op de auto gekregen nadat we hem in Palermo op het parkeerterrein hadden achtergelaten. Bij terugkomst zat er een flinke kras op de bumper. Dit is meer normaal dan bijzonder hier in Italië, maar ja, wel heel vervelend. Aan briefjes achter de ruit doen ze zeker niet. Wij zijn wel verzekerd, maar het blijft toch altijd een beetje gedoe. Dus we zijn blij dat deze schade niet zo bijzonder is dat bij de controle wordt opgemerkt. En dan krijgen we ook nog een lift naar het busstation. De bus van 11:45 uur hebben we dus makkelijk. Op de boot kunnen we mooi even bijkomen van dit mooie avontuur.

Zondag is het weer tijd om een serieus naar de windvoorspellingen te kijken. We zien goede mogelijkheden voor begin van de week. Eric heeft de boot nog eens aan de onderkant schoongemaakt en de boodschappen zijn binnen. Nu is het flink duimen dat de voorspellingen niet aangepast worden! Vanavond hebben we nog een borrel & eet-date. Morgenvroeg beslissen we definitief: spannend!

Mummie-meisje in de Catacombe