Ik was de vorige keer natuurlijk geëindigd met een cliff-hanger van jewelste… De Straat van Gibraltar, nummer 1 op mijn zwarte-lijst-met-kaapjes. Op zondag 23 juni, checken we om 8:00 uur nog een keer de voorspellingen en besluiten dan om te gaan. We gaan dat smalle stukje zee tussen Afrika en Europa doorvaren. Maar eerst moeten we nog even de haven betalen en tanken. Tanken is iets wat je zeker moet doen als je in Gibraltar bent. In de haven kost de diesel EUR 1,30 per liter en als we Gibraltar invaren kost diezelfde diesel EUR 0,70 per liter. Ik heb nog nagevraagd of we dan eerst moesten inklaren in Gibraltar, maar dat was allemaal niet nodig. Je kunt gewoon naar het tankstation-voor-boten varen en alles volgooien waar maar brandstof in kan. Onze buurman weet nog wel te vertellen dat het vandaag best eens druk kan zijn met plezierbootjes (want het is weekend), dus we maken haast om op weg te zijn.

Omdat we een mast hebben die hoger is dan 10 meter, moeten we ook nog even wachten op het water: Er komt een vliegtuig aan en die wil je natuurlijk niet tegen je bootje aan hebben. Door middel van flikkerende lampjes, kun je zien of je door mag varen of niet. Na 5 minuten kunnen we door, richting de tanksteiger. Het is al best druk en er ligt een enorme motorboot lekker te drinken, dus dat kan wel even duren. Maar dan zien we een tankapparaat waar helemaal niemand bij ligt. Mooi een plekje voor ons. Maar waarom zou niemand daar willen tanken? Zou het duurder zijn ofzo? Ach, als het een paar centen scheelt, is het ons het wachten niet waard, dus we leggen aan en krijgen de slang aangereikt door de tank-meneer. Blijkt dus dat al die bootjes liggen wachten om benzine te tanken. Wij moeten diesel hebben en daar is op dit moment dus minder vraag naar! Wat een geluk!

Het is al 2 jaar geleden dat we de Sunrise echt aan een tank-steiger hebben volgegooid. We hebben de diesel door middel van kannen gehaald bij normale tankstations (veel goedkoper). We berekenden het aantal liter dat we nodig hadden door te kijken hoe lang we op de motor gevaren hadden. Nu dacht Eric, op basis van ons gebruikelijke rekensommetje, dat we rond de 60 liter nodig zouden hebben. Echter pas bij 120 liter is onze tank vol. Oeps!…verbruik iets hoger blijkbaar! Hebben we toch vaak gedacht dat we nog genoeg diesel hadden, terwijl we misschien wel op dieseldampen hebben gevaren….

Nadat ik, met plezier deze keer, heb afgerekend gaan we op weg. De Straat wacht. We hadden uitgerekend dat we om 10:30 uur weg moesten varen om de stroom grotendeels mee te hebben. Het is precies 10:30 uur als we weg gaan, dus dat gaat goed. Maar de stroom hebben we dus vooral tegen. Niet extreem, maar de beloofde knoopjes mee, zien we toch niet verschijnen. De wind komt van achter en trekt wel iets meer aan dan voorspeld, maar niets geks. Ik maak me wel een beetje zorgen, want als de wind van een andere kant komt als de stroom, bouwen zich gekke golven op. Maar net voor het belangrijkste punt van de Straat, krijgen we dan toch de stroom mee. De wind trekt ook nog wat aan, maar gaat niet verder dan 20 knopen (windkracht 5). Ik ben heel gelukkig, want op deze plek waait het 300 dagen per jaar meer dan 30 knopen. We hebben dus zeker een goed moment afgewacht en we zijn er soepel doorheen gekomen. Zo fijn!

En dan draait de wind ook met ons mee, zodat we het zeiltje kunnen hijsen en lekker kunnen zeilen. We zitten rustig te kijken naar het strand van Tarifa en zien veel kitesurfers aan de gang. Ik ga even naar binnen en als ik buiten kom zie ik zo’n kitesurfer op 5 meter van onze boot! Dat is even vreemd, maar het blijkt ook nog een kletsmajoor te zijn. Na wat spraakverwarring (welke taal?), blijkt dat hij in het Spaans vertelde dat hij een haai is. Als hij dan onze vlag ziet, blijkt dat hij ook 1 woordje Nederlands kent. Het is niet het netste woord natuurlijk, God is erbij betrokken enzo. Maar dan vraagt ie, in het Engels, of wij bier hebben. Maar natuurlijk hebben wij bier. Aaaah, nu wordt ie pas echt enthousiast! Ik haal een blikje bier uit de koelkast en Eric positioneert zich voor op de punt. Daar vindt de overdracht plaats. Onze kitesurfer glimt helemaal, bedankt ons en spurt terug naar het strand om zijn biertje op te drinken. Wij moeten vooral heel erg lachen om zijn actie.

Onze haai van Tarifa (je ziet het blikje bier in zijn hand….)

Zoals gepland varen we rustig richting Barbate. In de pilot (boek met alle havens) wordt deze haven niet zo gewaardeerd. Maar we willen eind van de dag ergens kunnen aanleggen om onze prestatie te vieren. We kunnen zeilen tot bijna bij de haveningang en dan worden we meteen onthaald door een marinero die ons een mooi plekje wijst en helpt met aanleggen. Het ziet er allemaal prima uit en ik ga me melden bij het havenkantoor. Daar zit een supervriendelijke mevrouw die naast al het papierwerk ook meteen als VVV-informatiebron aan het werk is. Na 15 minuten weet ik dus waar het beste restaurant is, de beste bakker, ijssalons zijn etc. Niet dat ik er naar op zoek was, maar toch.

Op de boot nemen we een lekkere borrel op onze geslaagde tocht door de Straat, nemen een douche in de haven, wandelen nog even naar het stadje en om 21:30 zitten we aan ons diner. We zijn al helemaal gewend aan het ritme van het Zuiden.

Een heleboel vissers in Barbate

Omdat de voorspellingen er goed uitzien, gaan we de volgende dat toch verder. Er staat hier nog steeds wat stroming van de Straat, dus we hoeven pas rond 11:00 uur weg. Mooi tijd om dat beste bakkertje even te bezoeken en dan zijn we er weg van. Omdat het een heel grillige kust is, onder water dan, staat er een heel vervelende deining. De wind is er nog niet, dus dat maakt het extra oncomfortabel. Maar ja, we moeten er toch eens doorheen….. Tandjes op elkaar en als we verder van Barbate af komen, wordt het ook rustiger. Dan kunnen de zeilen erop en wordt het zelfs relaxt in de boot. We gaan vandaag naar een haven, iets te Noorden van Cadiz. Rond 18:30 varen we Rota binnen. We zijn allebei erg moe en besluiten dat we morgen een rustdag verdiend hebben.

Rota blijkt dus een heel leuk stadje te zijn. Dinsdag dwalen we lekker rond. De Moorse invloeden zie je overal terug. Daarna doen we lekker rustig aan op de boot. Eric is de chef vanavond en komt terug van de supermarkt met allerlei lekkere hapjes. We genieten in het avondzonnetje in deze rustige haven. Ook echt een aanrader.

Rota

Woensdag vertrekken we weer met een plan: we willen naar Mazagon. Maar we zijn net een uurtje onderweg als een vissersboot naast ons komt varen. Er ligt een tonijn-net en dat strekt zich 5 mijl uit. Hmmm, dat betekent een flinke koerswijziging en we rekenen even uit of het niet handiger is om, als we toch die andere richting uit moeten, een andere haven aan te doen. Het wordt Isla Canela. Daar wilden we eigenlijk morgen heen. Vandaag dan maar een wat langere dag, pakken we morgen weer een dagje vrij. Met deze goede deal op zak, zetten we koers naar Isla Canela. Ergens halverwege zien we ineens mist boven het water hangen. Mist, dat hebben we nog nooit gehad tijdens het zeilen. Toch een beetje spannend allemaal! Maar gelukkig is de mist niet heel dicht en blijven we zicht houden in een cirkel om de Sunrise heen. Bovendien is het met een half uurtje al weer bekeken en zien we weer alles om ons heen. Net voor we bij de haven zijn, belanden we echter weer in de mist. Wederom niet heel dicht, maar we vinden het wel fijn als we de haven zouden kunnen zien. Gelukkig klaart het zicht weer op en kunnen we goed zien waar we heen moeten.

Om bij de haven te komen, moeten we wel een klein stukje de rivier op en checken even of er niet veel stroming staat. Dat blijkt alles mee te vallen en Eric draait soepel de haven in. Het blijkt een kleine, mooie haven midden in een vakantiedorp dat best sjiek aandoet. De receptie is al naar huis, maar de marinero helpt me graag. Hij spreekt alleen Spaans en ik niet, toch komen we er samen prima uit. Eric legt ons bootje netjes op zijn plekje en dan gaan we wat eten met Engelsen die we zojuist aan de wachtsteiger ontmoet hebben. Heel gezellig!

Zoals beloofd: de 27ste is een rustdag. We slapen asociaal lang uit en maken dan een mooie fietstocht hier in de omgeving. Alleen maar grote hotels en appartementencomplexen aan het strand. Wij vinden het indrukwekkend. Maar als we dan proberen om wat boodschappen te scoren, blijkt er heel weinig voor handen. Vast omdat de hotels all-inclusive zijn, is ons vermoeden. Ach, dan maar iets maken van de voorraad op de boot. We zullen niet verhongeren.

De volgende dag gaan we verder naar Ilha Culatra en dat is Portugal! De ingang bij Ilha Culatra (bij Faro) is een soort waddengebied. Grote stukken vallen droog bij eb. Wij steken niet zo heel diep, dus we kunnen eigenlijk altijd wel naar de ankerplek varen, maar door de getijden kan hier wel stroming staan in de kanalen en vooral bij de ingang. We hebben al uitgerekend hoe laat we hier moeten zijn, maar omdat de wind tegenvalt, zijn we er op de motor extra snel. Dan kun je twee dingen doen. Of je gaat bij de ingang even voor anker en wacht tot het tij gunstig is. Of je gaat het gewoon proberen. Omdat wachten nog steeds ons ding niet is, wordt het natuurlijk de laatste optie. Maximaal 3 knopen stroom, laat ik Eric nog weten. En die hebben we ook tegen. Eric geeft wat extra gas en dan zijn we er al door. Beetje klotsen, maar ging prima. Op de ankerplek blijkt het al flink druk. Maar omdat het zo’n grote plek is, passen wij er nog heeeel makkelijk bij. Het is al weer even geleden dat ons anker van zijn plekje kwam, maar wij hebben het nog niet verleerd. We volgens onze gebruikelijke routine en hopla, wij liggen vast!

Ilha Culatra

Het is hier erg mooi. Een grote zandvlakte met wat kleine huisjes: heel erg charmant. Helaas vliegen erg veel vliegtuigen over en varen de plaatselijke bootjes af en aan met het gas vol open. Een stille plek is het dus zeker niet. Toch genieten we er weer van om even achter ons anker te liggen.

Na een rustige nacht, is het weer vroeg op. We zitten nu te kijken om het volgende hoekje om te gaan, naar de Atlantische kust van Portugal. Hier waait normaal gesproken een flinke wind, die niet voor niets de Portugese Noord heet: hij komt uit het Noorden, waar wij naar toe willen. We zien een gaatje verschijnen en hoewel dat nog heel even op zich laat wachten en het dus nog lang niet zeker is dat het zo gaat uitpakken, willen we er wel klaar voor zijn als het wel doorgaat. De komende dagen gaat het misschien flink waaien en is het moeilijker om naar het startplekje te komen voor deze uitdagende ruk. Daarom gaan we maar vandaag, nu het nog kan. Doordat er voor vandaag juist wat weinig wind voorspeld is, moeten we uiteindelijk 2/3de  van de afstand op de motor, maar kunnen ook dus nog wel een stukje varen. Al vanaf de ankerbaai varen we op met een andere Bavaria. Als wij een zeiltje hijsen (met nog steeds de motor aan), gebeurt dat ook op de andere boot. Als wij een zeiltje laten zakken, gebeurt dat ook op de andere boot. Heel gezellig! En uiteindelijk zetten wij de motor uit en omdat er net voldoende wind staat. De andere Bavaria laat de motor nog even aan staan en dan komen ze langs ons varen. We wisselen even wat beleefdheden uit en maken wat mooie foto’s en filmpjes van elkaar. Zij gaan namelijk ook naar Portimao en dan kunnen we daar mooi even bestandjes uitwisselen.

In Portimao wilden we eigenlijk de haven in gaan, maar dan zien we de ankerbaai en daar liggen de boten best aardig. Na nog wat onderzoek, gooien we ons anker uit net iets voorbij de Bavaria waarmee we opgevaren zijn. John (van de Bavaria) had ons al in de smiezen en komt, met usb-sticky, onze kant op geroeid. Ik kopieer onze foto’s en plak die van hen op de usb. Uitwisseling klaar! We spreken af voor een borrel voor de volgende dag.

Die avond gaat de wind, tegen alle voorspellingen in, liggen. En omdat er net een beetje swell binnenkomt, liggen we dus lekker te rollen achter ons anker. Inmiddels hebben we wel wat slaaptechnische oplossingen voor dit probleem, maar ideaal is anders. Gedurende de nacht wordt het gelukkig wel iets minder, dus we krijgen zeker wel wat slaap. Maar de volgende ochtend, na een bijboot-tocht van Eric, gaan we toch op de haven af. We hebben de prijs opgezocht en komen uit op EUR 38,- per nacht. Niet weinig, maar voor een goede nachtrust moet je ook wat over hebben. We halen het anker op en varen de 5 minuten naar de haven. Als ik dan sta te wachten tot al het papierwerk weer gedaan is, blijkt dat die EUR 38,- helmaal juist is, maar dan komt er nog wel btw (=23% in Portugal) bij. Zucht…. Waarom worden in Spanje en Portugal toch de prijzen op de websites gezet zonder btw? Heel verwarrend en daarmee wordt het wel ineens een dure haven. We besluiten om dan vandaag en morgenochtend maar even rapido door onze klussenlijst heen te gaan die we voor de haven gepland hadden en dan mooi weer te gaan ankeren. Het is inmiddels gaan waaien en als het dat in de avond ook blijft doen, liggen we daar prima.

Het gaatje-met-goed-weer voor de Portugese Atlantische Kust is nog steeds te zien. Wij houden het heel scherp in de gaten en duimen dat het zo blijft. Dan kan ik jullie daar de volgende keer weer over vertellen.