92. Van Quiberon naar Vannes (via Nederland)

Dit stukje is ietsje later dan normaal. We hebben het dan ook flink druk gehad. Om het goed te maken, heb ik voor jullie wel een uitsmijter van jewelste! Die komt natuurlijk op het laatst, daar is het een uitsmijter voor…..

Eerst terug naar zaterdag 3 augustus. We liggen nog met onze Zweedse maatjes in de haven van Quiberon. Eric en ik hebben vandaag het stadje al bekeken en de Lidl ontdekt. Dan is het tijd om afscheid te nemen van Tommy en Birgitta. Zij gaan morgen verder richting Noord. Wij willen nog even blijven rondhangen hier in de baai van Morbihan. Dit is een binnenzee met veel eilandjes. We hebben immers toch tot 13 augustus. Pas dan gaan we vertrekken naar Nederland voor het huwelijk van Sjors en Chantal. Morgen gaan we dus elk ons weegs en dat vraagt om een laatste borrel. Supergezellig, maar we gaan enigszins op tijd weer richting het stadje, want we zijn in pannenkoekenland. Ik heb Eric galettes en crepes beloofd, dus die gaan we vanavond eten. Er slenteren wat door het stadje, maar alle restaurants zijn vol. Dan maar naar een restaurant buiten het centrum en daar mogen we gewoon aanschuiven. Eric geniet van al het lekkers en dan rollen we naar Sunrise.

Eric heeft onze trip door de baai al helemaal voorbereid. Onze eerste tocht wordt er eentje van wel 7 mijl lang. Hier doen we door gebrek aan wind ook meteen 4 uur over, maar het is heerlijk; zonnetje, geen golven, beetje wind…. We meren aan bij een ontzettende drukke haven: Crouesty. Het is hier een komen en gaan van boten. Omdat er stroming in de haven staat, is inparkeren nogal een klus en we zijn veel (bijna) ongelukken. Pas als alles weer een beetje tot rust is gekomen, lopen we een stukje. We zien een bordje naar oude graven en gaan die richting op. De bezienswaardigheid valt uiteindelijk een beetje tegen, het zijn een paar grotere stenen tegen elkaar, maar de wandeling is prima. Ik kom onderweg  nog iets veel interessanters tegen: een pizza-automaat. Dit is een soort grote pinautomaat, waar je in plaats van euro’s, pizza kunt bestellen. Die pizza wordt dan in een houtoven afgebakken en komt zo uit de automaat rollen. Wat ontzettend balen dat we al gegeten hebben…..

Oude graven

Maandag moeten we voor het eerst weer vroeg uit de veren vanwege stroming. Eric heeft flink gerekend en om 7:45 uur zijn wij op pad om nu echt de baai in te varen. Dit is een smalle opening en hier wil je geen stroom tegen hebben. Het miezert, dus we staan in zeilpak te kijken naar die ingang. Aan het water zien we al dat er stroming staat (er staan hele kleine golfjes). Die miezer gaat daarna helemaal aan Eric voorbij want als we eenmaal lekker door de ingang zijn, gaan we 12 knopen door al die stroming. Gelukkig wel de goede kant op. En we hebben de motor er wel een beetje bij, want ander hebben we helemaal niets meer te vertellen in al die geweld. We zijn dus iets sneller dan gepland bij ons einddoel van vandaag, het stadje Vannes. Maar door het uitstekende rekenwerk van Eric, hindert dit niets. De brug en sluis zijn net open en we kunnen in 1x door. We krijgen een plekje aangewezen en al snel liggen we mooi, midden in het stadje. Eric wil echter weer iets, iets te snel en glibbert van het bankje in de kuip. Dat vindt vooral zijn enkel helemaal niet leuk. Als hij een beetje is bijgekomen, loods ik hem naar binnen en leggen we een ice-pack op het gewricht. Dan ga ik buiten de laatste zaken regelen, zodat de boot helemaal goed vast ligt. Eric kan mooi deze tijd besteden om het weer op de Atlantische Oceaan te bestuderen. Onze vriendjes Stijn & Yvet steken over van de Azoren naar het Europese vasteland en krijgen 2x daags een weerpraatje van Eric.

Je ziet de golfjes op het water bij de ingang van de baai van Morbihan; stroming!

Als ik eenmaal binnen ben, bekijken we de enkel en evalueren we even wat slim is. De enkel is flink dik, dus we verwachten hier wel een paar dagen te moeten blijven zodat hij goed kan herstellen. Vrijdag komt er een serieuze storm aan en dan wil ik in een goede haven liggen. Voor die haven hadden we eigenlijk Lorient bedacht, maar nu we hier dan toch zijn, ziet het er hier ook erg goed beschermd uit. Alleen liggen we nu langszij, langs een steiger. Nu geen probleem maar als het druk wordt in de deze haven tijdens die storm (en die kans achten wij heel erg groot) en als wij naar Nederland gaan, willen we niet dat er mensen langs ons komen liggen. We hebben al gehoord dat er hier wel 3 of 4 boten langs je kunnen komen liggen bij drukte. En die trekken dan allemaal aan de lijntjes van de Sunrise. Sunrise is natuurlijk een superboot, maar daar is ie niet voor gemaakt.

Komt die EHBO diploma toch van pas

Kortom, we willen graag blijven, maar dan in een echte box. Ik ga weer op pad en regel natuurlijk even het mooiste plekje van de haven. We mogen er meteen gaan liggen en kunnen dan zo lang blijven als we willen. Dat komt geweldig uit! Ik kan niet alleen de boot naar die plek varen, dus positioneer ik Eric achter het roer en verbiedt hem er achter vandaan te komen. Het waait amper, dus binnen no-time liggen we rustig op het mooiste plekje van de haven. Het regent nog, maar wij vermaken ons prima. Oh, en Eric is natuurlijk heerlijk zielig.

Dinsdag is Eric het zitten zat en daarmee verklaart hij ook zijn enkel voor genezen. Maar dat gaat natuurlijk niet zomaar. We lopen maar een heel klein stukje en dan weer terug met het pootje op de bank. Woensdag is de zwelling grotendeels weg en lopen we een stukje verder. Vannes is echt een supermooi stadje, maar dat weten meer mensen. Busladingen worden afgezet en later weer opgehaald. We besluiten om in de middag maar een stukje te gaan fietsen langs het kanaal. Het zonnetje schijnt en het wordt een erg mooi tochtje.

Vannes

De dagen erop vermaken we ons prima in en rond Vannes. Als vrijdag de storm komt, is de Sunrise daar helemaal klaar voor. Het waait inderdaad best, maar niets wat wij nog niet hebben meegemaakt. We fietsen gewoon weer een stukje als het zonnetje zich weer laat zien.

Huizen in Vannes

Dinsdag 13 augustus is het dan zover. We moeten om 5:00 uur op want de Flixbus vertrekt om 6:10 uur. Er zitten uiteindelijk best veel mensen in de bus als we stipt op tijd vertrekken. Dat hadden we eigenlijk niet verwacht. Maar de bus is lekker ruim, schoon, heeft stopcontacten en gratis wifi. Bovendien trekt Frankrijk aan ons voorbij als we de komende 6 uur naar Parijs rijden. In Parijs hebben we 2 uur wachttijd tot de volgende bus komt. Die 2 uur vallen precies op de lunchtijd, dus wij zitten lekker buiten op een terrasje in Parijs te lunchen. Daarna wandelen we weer naar het busstation en kunnen we meteen de bus van Parijs naar Eindhoven in. Dit is een inval-bus en een tegenvaller. Vies, warm, stinkend (muf, maar ook naar de wc), geen wifi, te laat…. Wij zijn een heel stuk minder happy. Maar goed, nog 6 uurtjes te gaan en dan staan mijn zus en haar vriendin ons op te wachten bij station Eindhoven. Dat weerzien is altijd weer speciaal! We mogen weer bij hen logeren, dus met een half uurtje zijn we in Valkenswaard in “onze” penthouse-suite.

Lunchen in Parijs wordt zo extra feestelijk

We vertrekken eind van de week al weer, dus we hebben erg weinig gepland voor deze dagen. En toch hebben we geen moment tijd om even rustig te zitten. Maar ja, klagen doen we ook niet. We bereiden de laatste dingen voor, voor de grote dag van Chantal & Sjors. Dus op vrijdagmiddag, als onze taxi met (schoon) moeder, -vader en –broertje voor komt rijden zijn we stipt klaar. We rijden naar Heeze voor het festijn. Natuurlijk eerst het officiële gedeelte, waarbij beiden “ja” zeggen. De busreis was dus niet voor niets, want nu krijgen we taart, diner en een supergaaf feest! We genieten misschien wel net zoveel als het bruidspaar. Het was echt een geweldige dag.

Huwelijk van Chantal & Sjors

De volgende ochtend echter valt me iets zwaarder, maar naarmate de dag wat vordert, trekt dat allemaal weer weg. We leggen nog wat bezoekjes af, geven reisadvies over Sicilië aan mijn oom & tante en eten alweer voor de laatste keer bij Renske en Severine. Wat gaat het allemaal snel!

Zondag moeten we iets over 8:00 uur weer bij station Eindhoven zijn. Renske brengt ons weg en dan begint het wachten op de bus. Het duurt en het duurt. Wij zijn niet de enigen dus  gedeelde smart is weer halve smart en we hebben wel wat te kletsen. Uiteindelijk komt na een uur de bus aanrijden. Het is dus weer precies dezelfde rot-plee-bus als op de heenweg!!!! Wat ontzettend balen! Maar niks aan te doen. Instappen maar. Ik kies nu een plekje vooraan, want daar zou het koeler zijn en minder last van de wc-lucht. Gelukkig klopt dat wel een beetje (behalve van die lucht, niet te harden!) en hebben we ook een beetje meer beenruimte. Maar het blijft een oncomfortabele bus. We zijn net op tijd in Parijs. Daar kunnen we weer overstappen op een echte Flix-bus. Wat een verademing. Nu kan ik dus eindelijk weer een stukje voor jullie schrijven!

Omdat ik nog niet weet of we vandaag meer dingen gaan beleven, ga ik maar door met die beloofde uitsmijter. Hier komt ie dan: Wij zeilen nog steeds naar Nederland, zodat onze Sunrise deze winter weer op zoet water kan gaan doorbrengen. En wij hopen nog steeds in oktober het IJsselmeer weer te zien. Maar….. nu komt ie…. Dan vertrekken wij op 10 november naar de Canarische Eilanden. We zijn gevraagd om een catamaran (super-de-luxe exemplaar) mee over te varen naar het Caribisch gebied. We gaan dus de Atlantische Oceaan alsnog over steken, alleen dan niet op de Sunrise. We hebben dit goed overlegd en de Sunrise heeft hier meer dan vrede mee. De eigenaar van de catamaran, een Amerikaan, vaart zelf ook mee en tot slot gaat er ook een zeilvriend van ons uit Eindhoven mee. Met 4 personen aan boord, betekent dit slechts 1x een wacht in de nacht en veel gezelligheid, dit kan niet anders dan een feestje worden. Zeker als het weer nog mee werkt.

We hopen in 2,5 tot 3 weken de oversteek te kunnen maken. En omdat we toch nog niet gebonden zijn aan een baas, reizen we na aankomst in het Caribisch Gebied nog even verder rond met z’n 2-en. Guadeloupe, Cuba, Mexico en New York staan al op het lijstje. Hoe dit uiteindelijk allemaal precies gaat uitpakken, dat lezen jullie natuurlijk weer gewoon op deze website. Hadden jullie dit zien aankomen? Kijk, daarom heet het nu “een uitsmijter”!