100. Onverwacht: Gran Canaria

Als ik zondag 17 november weer langs mijn bedje stap, verwacht ik dat we de bus van 9:00 uur naar de hoofdplaats (stad lijkt me een veel te groot woord) van El Hierro zullen pakken om daar een huurauto voor de dag op te pikken. Maar Jonathan heeft het weerbericht bekeken en vandaag lijkt een goede dag om alvast naar Tenerife te vertrekken. Hij heeft nog geen contact kunnen krijgen met een werf daar, maar we moeten toch op pad en beter nu aan de 100 mijl beginnen. Een uurtje later zijn we dus weer op pad. Het zal een best stuk op de motor worden, maar we hebben geen keuze: het lek moet gemaakt!

Terwijl we varen, controleert Jonathan regelmatig of er nog water in de boot komt. Dan maakt hij de boot weer droog. Gelukkig haalt hij er telkens ongeveer dezelfde hoeveelheid uit. Hier hoeven we ons voor dit tochtje geen zorgen over te maken. Wat wel tot gefronste voorhoofdjes leidt is de snelheid die we maken, al beukend tegen de wind en golven. In de nacht zakken we zelfs af en toe tot onder de 1 knoop (mijl per uur). En dat op de motor! Niet goed voor het moraal want poeh! zo duurt dit erg lang. We ploeteren voort en om 9:00 uur kan Jonathan eindelijk bellen naar de werf op Tenerife. Blijkt dat daar de kraan om de boot uit het water te halen, te smal is. Gatsie, wat nu! Terwijl ik achter het roer zit en de wereld om ons heen in de gaten houd, zijn 3 mannen met telefoons, boeken en Ipads binnen aan de gang. Ze krijgen heel vaak “nee” te horen. 

El Teide vanaf de boot

Maar dan vinden ze er eentje! Hiervoor moeten we wel weer terug naar Gran Canaria. Dat is even slikken. Niet zozeer vanwege de afstand die we nu nog moeten gaan varen, maar omdat dit wel heel erg klinkt alsof we vanaf donderdag (14 nov – vertrekdag) geen meter zijn opgeschoten. En dat terwijl we in super pittige omstandigheden hebben gevaren. We hebben elke mijl verdiend en moeten deze nu gevoelsmatig weer inleveren. Gelukkig is de werf aan de zuidkant van het eiland, waardoor we toch nog een halve dag verder zijn dan toen we begonnen. Daar houden we ons dan maar aan vast.

Wat ook heel erg helpt is dat het ongeplande tochtje van Tenerife naar Gran Canaria een super zeiltocht blijkt te zijn. We vliegen met 8 knopen door het water en stuiven zo extra snel naar ons eindpunt voor vandaag: Puerto Rico. Eric en ik weten al, door onze veelvuldige bezoekjes aan Gran Canaria, dat dit niet het mooiste stadje van het eiland is. Bij lange na niet! Maar… we gaan niet voor de mooi, we gaan voor een werf die ons snel kan helpen. Ze hebben beloofd dat we morgenochtend al het water uit gaan. Kijk, daar doen we het voor.

Op wacht zitten

We komen rond 18:00 uur aan en krijgen een plekje aan de kade naast de commerciële boten. Alles is prima geregeld. En met 4-en ben je dan ook zo klaar: boot afspoelen, eten klaarmaken, water nog een keer onder uit de boot halen…. Het duurt niet lang voor we aan het eten zijn en deze dag afsluiten met een spelletje Pirate Game. 

Dinsdag is een spannende dag. Zal alles goed en vlot verlopen? In ieder geval op tijd opstaan, want de Spaanse contactpersoon voor de reparatie zou er om 8:00 uur zijn en dan moet wel alles al aan kant zijn. Eric en ik geloven niet zo in de 8:00 uur, want we zijn immers in Spanje. Maar warempel, daar staat ie toch! Dat is een zeer veelbelovend begin. De technische man is er ook bij en een uitgebreide inspectie van de binnenkant volgt. Jonathan krijgt tijdens dit gesprek flink wat vertrouwen in de kundigheid van deze man, dus gaan we ons klaarmaken om het water uit te gaan. Een kraan is al speciaal voor ons naar de haven gereden en wordt nu geïnstalleerd voor het hijsen van onze boot van 14.000 kg. Als de boot eenmaal in de banden hangt, is het toch altijd spannend. Een boot is nu eenmaal niet gemaakt om te vliegen. Maar heel zorgvuldig en precies wordt de boot op de kant gezet. Alles is prima verlopen. Jonathan is zichtbaar opgelucht. De technische mannen vinden ook meteen het euvel: de oude reparatie is inderdaad niet goed uitgevoerd. Alles begint los te laten. Zij starten met het verwijderen van alles wat met de vorige reparatie te maken heeft, dan gaan ze aan de slag met het (opnieuw) repareren. Naar schatting gaat dit een dag of 5 tot 6 duren. Niet dat ze al die tijd volledig moeten werken, maar er moet ook veel drogen. Als eerste moet natuurlijk al het water uit de kiel lopen en drogen, wat er de afgelopen tijd ingekropen in. Ook de reparatie zelf wordt gedaan met materiaal dat moet drogen. Dat kost hen geen werk, maar wel tijd. Al met al neemt het vertrouwen in de mannen steeds meer toe, dus wij zijn allemaal helemaal tevreden.

Jonathan vraagt mij om eens even wat onderzoek te doen naar beschikbare accommodaties in Puerto Rico, zodat we niet op de boot hoeven slapen. Op de boot beschikken we nu niet meer over de mogelijkheid om naar het toilet te gaan, of water door de gootsteen te laten lopen. Bovendien gaat de reparatie ook voor de nodige stof en zooi zorgen. Ik ga dus op zoek naar een (of meerdere) onderkomens met totaal 3 slaapkamers. Rondom de haven zijn best wat mogelijkheden, maar ik schrik me kapot van de prijzen. Na wat rondlopen en internetonderzoek, kom ik tot de conclusie dat een huis met 4 slaapkamers op 10 min wandelen van de haven de beste optie is. Jonathan is het daar mee eens en vraagt me het te regelen. Terwijl de mannen druk bezig zijn met het poetsen van de stootwillen en neerhalen van het fok (even wat naden nastikken voor de zekerheid, nu we hier toch liggen), bel ik nog even rechtstreeks met de eigenaar en krijg daarmee nog 20% korting. Daar is onze kapitein natuurlijk helemaal blij mee en hij biedt spontaan aan om ons mee uit eten te nemen vanavond. Waar vind je nou zo’n kapitein?

Omdat het huis nog schoongemaakt moet worden voor onze komst, doen we nog even rustig aan op de boot (die nu dus op blokken staat). Rond 15:30 uur halen we de sleutels van ons huisje voor deze week op. Het blijkt een mooie, schone bungalow, direct aan een (gedeeld) zwembad, met wasmachine (!) en een vaatwasser! Iedereen is erg te spreken over ons onderkomen en zoals beloofd, eten we die avond in een restaurantje met uitzicht op de haven en “onze” boot. 

Puerto Rico, niet het mooiste stadje van het eiland

De dag erop gaan Eric en ik op pad om ons autootje op te halen. Met een grove inschatting heb ik besloten dat dit 900 meter was. Helaas blijkt het 2 km en berg op! Maar uiteindelijk valt het allemaal best mee en zijn we best snel bij het verhuurkantoortje. Onze Citroën C3 staat al voor ons klaar en ziet er helemaal prima uit. De terugweg verloopt dan ook snel. We rijden meteen door naar de boot en halen daar de was op. De wasmachine in het huisje staat er natuurlijk niet voor niets! Al gauw wappert het eerste schone goed in de zon. En omdat het onzin is om te kijken hoe dat droogt, pakken we de auto en gaan op pad naar de Dunas van Maspalomas. Felix is nog nooit op Gran Canaria geweest, dus nu kan ie iets bekijken wat wat meer charme heeft dan ons dorp. Bovendien blijkt Hugo (een werkrelatie van Felix) precies daar een kleine week te verblijven. Samen met hem drinken we een biertje (ik niet, ik ben BOB) op het terras; Supergezellig! Op de terugweg naar het huis pikken we bij de supermarkt nog een makkelijk avondmaal op, zodat we snel aan de Pirate Game kunnen beginnen.

De boot is inmiddels ontdaan van zijn kiel en deze moet nu drogen. De lekkage is helemaal in het materiaal gedrongen en dat moet helemaal droog zijn voordat er gerepareerd kan worden. Vandaag is dus alleen de zon aan het werk bij de boot. We besluiten terug te rijden naar Las Palmas, waar ons avontuur begon een weekje geleden. Daar bezoeken we nog de zeilsport-winkel en het oude centrum. Jonathan trakteert ons op een lekkere lunch en dan pakken we de flessen wijn, bier en chips uit de auto want we laten ook ons gezicht nog even zijn bij zeiljacht Eight (bekend van onze haven in Licata). Wat een herrie produceren we en wat is het weer gezellig! Als Eric (onze BOB) terugrijdt, pakken we nog een kebab en is de avond weer voorbij.

Las Dunas bij Maspalomas

De volgende ochtenden vullen we met wat rommelen en voorbereiden op het volgende vertrek (Eric en ik), werken (Felix) en vakmannen controleren (Jonathan). In de middag stapt iedereen die er zin in heeft in de huurauto en bezichtigen we een stukje van het eiland. In de namiddag komt er een klein, doch verdiend glaasje op tafel en pakken we er een spelletje bij. Als crew die elkaar voorheen niet of bijna niet kende (op Eric en ik na dan), doen we het helemaal niet gek. De sfeer is prima en iedereen leeft toe naar het moment dat de boot weer in het water gaat plonzen. Hoewel de heren hier wat meer mee bezig zijn dan ik…..

Op zaterdag krijgen we te horen dat P-day (a.k.a. Plons-Day) wel eens op donderdag kan vallen. Hoewel dinsdag natuurlijk veel beter klinkt in de oortjes van de zeemannetjes hier, is donderdag ook wel acceptabel. Vooral als dan de reparatie echt goed afgerond kan worden. Om dat te vieren gaan we weer teambuilden: op stap tussen de Engelsen! 

Rond 22:30 uur zetten we de 10 stappen naar het winkelcentrum van Puerto Rico. Hier zitten ook tientallen kroegjes, bars en discotheken. Onze kapitein heeft de Irish Pub uitgezocht als startpunt. Daar is live-muziek en we komen binnen op “What shall we do with the drunken sailor”. Dan vraagt de gitarist waar we vandaan komen. Bij “Dutch” wordt ie enthousiast en gaat hij aan de slag met een liedje van Vader Abraham: de Engelse versie van “Klein café aan de haven”. Wij mogen het refrein in het Nederlands blèren. Alle aanwezige Engelsen zijn vet onder de indruk. Het wordt een gezellige avond, waar we lekker met de beentje van de de vloer kunnen. Dan een broodje kebab en tot slot moet er natuurlijk een liedje gekaraookt worden: “Ring of fire” door Johnny Cash. Dit ultieme team-moment wordt verder door geen van de aanwezigen erg gewaardeerd, maar potverdikke, wij hebben daar maar gestaan! En omdat je moet stoppen op het hoogtepunt, is het dan tijd om naar ons bedje te gaan.

Op zondag besluiten de mannen tot een ritje en wandeling naar Roque Nublo. Dat is voor mij een mooie reden om de zondag tot ladies-day uit te roepen. Een zalig dagje voor mij alleen! Terwijl de mannen discussiëren over de inhoud van de tank (halen we het nog tot boven en terug), zit ik zalig buiten met mijn boek. En terwijl de heren dan toch besluiten maar terug naar beneden te rijden om eerst die volle tank te halen, doe ik heeeeel eventjes mijn ogen dicht. Uiteindelijk heeft zo iedereen (toch) een heel leuke dag gehad.

Roque Nublo op Gran Canaria

Maandag volgt er goed nieuws: we kunnen al woensdag het water weer in, in plaats van donderdag. Iedereen staat meteen op scherp. Eric, Felix en ik verlengen onze autohuur, mogen ons C3-tje houden en gaan weer op boodschappenjacht. Dit keer gaan we met een beschaafd karretje aan boodschappen weer huiswaarts. Alles wordt meteen op de boot afgegeven en opgeruimd.

Dinsdag, de dag voor vertrek, is een drukkere dag. In de ochtend staan Eric en ik al bij de groenteboer. Een adresje dat we van de schoonmaakster van ons huisje hebben gekregen. We worden echt weer supergoed geholpen en voorzien van een aanvulling op onze groente- en fruitvoorraad. We krijgen zelfs een gratis papaya! Als ik op het bonnetje kijk, zie ik ook waarom: de ananas die ik erbij besteld heb is heul duur. Ze vroegen ook 3x of ik de ananas wilde, maar de prijs zie ik nu pas…. Ach, daar moeten we dan maar heul erg van genieten. Net na de lunch gaan de mannen de boot van binnen en buiten poetsen. Ik ga in de keuken van het huisje aan de slag om alvast voor de komende dagen wat te eten te maken. We verwachten niet heel ruw weer, maar zo kunnen we er lekker rustig in komen.

Koken voor vertrek; Bananenbrood, Quiche, Pastasaus….

Strakjes ga ik nog even asociaal lang onder de douche (de boiler heeft gigantische capaciteit, dus extreem lang zal het allemaal niet duren) en op tijd naar bed. Morgen gaan we dan echt weer vertrekken en we zijn er heel erg klaar voor!

Zoals afgesproken zal mijn zus regelmatig korte berichtjes op de website plaatsen. Onze locatie kun je echter live volgen via deze link: https://share.garmin.com/3ZNFH

Voor de snelle jongens en meisjes onder ons, de link werkt pas goed op het moment dat wij gaan varen…… 

Tot aan de overkant!!!

  1. Marion

    Veel plezier!!!

  2. Marijke van Remmen

    Goede reis, veel succes!!

  3. Linda en Gijs

    Goede reis! Behouden vaart!

  4. Sylvia

    Goede reis en veel plezier!

Laat een antwoord achter aan Marion Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén