12. Van Póvoa naar Oeiras (Lissabon)

Ik werd er gisteren, weinig subtiel, op gewezen dat het al weer even geleden is dat er een nieuw stukje is toegevoegd op de website. En het gebrek aan internet is deze keer geen excuus, we liggen al een week in een haven met wifi. Dus…. aan de slag!

Op 14 juli zijn we vertrokken uit Póvoa. Onze touwen hadden er flink te voorduren gehad. We hebben 4 nachten flinke wind, stroming en ook wat deining gehad. Zelf hebben we er minder last van gehad, dus goed uitgerust vertrekken we aan ons volgende traject. We willen de nacht doorvaren en zo in ongeveer 1,5 dag aankomen bij Lissabon. Er zijn weinig havens (waar wij gebruik van kunnen maken) op dit stuk Atlantische kust, dus we willen even een flinke ruk maken.

De dag begint erg vervelend. We hebben weinig wind en een flinke deining. Beide niet zoals voorspeld. We worden de hele tijd door elkaar geschud en zijn het beu. We willen tot 2 maal toe omkeren, maar telkens komt dan net weer wat betere wind of een fijnere koers, waardoor de deining beter te hebben is. We besluiten het maar stukje voor stukje te bekijken. Telkens als we een mogelijke haven tegenkomen, dan gaan we besluiten of we door willen of dat we er klaar mee zijn.

Vandaag is wel echt een mooie dolfijn-dag! We zien wel 4 keer dolfijnen. Twee keer laten ze zich alleen even vlug zien en twee keer vinden ze ons wat leuker en  blijven ze tijden lang met onze boot meezwemmen. Elke keer weer geweldig om te zien!

Rond 21:00 uur zijn we al gestart met het wachtschema voor de nacht, maar de wind gaat weer liggen. Dan wordt er weer veel geschud en geschommeld, dus besluiten we dat het klaar is. We draaien bij naar de haven van Figueira da Foz. Voordeel is dat we door deze koerswijziging minder wind nodig hebben om toch lekker te kunnen zeilen. We kunnen dus met een leuk gangetje naar de haven. Net voor de haven krijgen we nog even windkracht 6 om onze oren. Er is daar een Kaap en dat laat ie even weten. Maar als we weer dichter bij land zijn, valt ook de wind weer weg. Wel zo prettig met de haven binnen varen. Inmiddels is het 23:00 uur en donker. Een nieuwe haven invaren is dan altijd wel wat spannend. Zeker als je vreemde lichtjes ziet, die je niet kan plaatsen en als onze navigatieverlichting (rood / groene licht voorop de boot) kapot blijkt te zijn. We komen goed aan, leggen vast en gaan lekker slapen op een heel rustige boot. Heel fijn!

Eigenlijk hadden we bedacht dat we best een rustdag hebben verdiend, maar de voorspellingen zien er erg goed uit en we hebben geen wensenlijstje qua bezichtigingen in Figueira da Foz. Dus we ontbijten rustig, gaan nog tanken (altijd weer “auw-in-de-beurs”) en op weg. We willen naar Peniche, maar onderweg lezen we de pilot er nog eens goed op na en zien dat je heel onrustig kan liggen in de haven. Dat willen we natuurlijk niet. En 7 mijl uit de kust bij Peniche ligt een eiland waar je voor anker kunt. Nou, dat wordt hem! Rond 20:00 uur pikken we een mooring op. Ik heb gelezen dat je die moorings kan gebruiken in de nacht. Overdag worden ze gebruikt door de commerciële vaartuigen die hun passagiers op het eiland afzetten, maar ’s avonds worden ze niet gebruikt. Maar ja, hoe weet je nu dat je de mooring van zo’n commerciële boot te pakken hebt en niet van een visser die ’s nachts nog even terug komt? Nou, dan app je even met je zus en vraag haar de naam op de mooring op te zoeken. We dachten inderdaad een goede te pakken te hebben en we hebben dan ook de hele nacht niemand gezien. Wel hebben we niet echt rustig gelegen. De deining, vooral ook veroorzaakt door de voorbij scheurende vissersboten die absoluut geen rekening met je lijken te willen houden, was flink en dat slaapt erg onrustig.

De volgende ochtend hebben we met zonsopgang het anker weer opgehaald. Oeiras lokt ons! We hebben erg goede verhalen gehoord en hebben besloten dat we toe zijn aan vakantie. We willen hier echt even een flink aantal nachten blijven liggen. Natuurlijk zien we weer dolfijnen, maar we kunnen niet zeilen. Er is te weinig wind, dus verandert onze Sunrise weer in een motorboot.

Rond 15:30 uur liggen we vast in Oeiras. We zijn vriendelijk en efficiënt ingecheckt en krijgen een plaatsje tussen de vaste ligplaatshouders. Deze verwelkomen ons meteen erg hartelijk! We liggen langs een Engelsman die nu in Portugal woont met zijn Portugese vrouw en langs een Portugees die prima Engels spreekt. Eric heeft flink wat te kletsen.

We maken nog gebruik van de mogelijkheid om naar het zwembad te gaan. Door het pasje van de haven bij de ingang te laten zien, mogen we gratis naar binnen. Effe lekker afkoelen, want het is erg warm. Verder gaan we op tijd naar bed, want na een schommelnachtje hebben we wat slaap in te halen.

De haven heeft een aanbieding: betaal 5 nachten en je mag er 7 blijven. Daar hebben wij wel oren naar! Even een weekje lekker niks. Hoewel niks…. in de komende dagen zijn we toch nog druk met wassen, boot poetsen van binnen en buiten, lampjes voor onze kapotte navigatieverlichting aanschaffen en het zeil laten maken. Onze zeil heeft tijdens het spinakker-incident het touw tegen zich aan gehad. Het materiaal is doorgebrand door de kracht en wrijving. Niet een heel groot gat, maar als je er niets aan doet, wordt het er niet beter op. In de haven blijkt weer een havenmeester te zijn die we om raad kunnen vragen (tip van onze Engelse buurman). Eric spreekt de havenmeester aan en binnen 10 minuten zijn de afspraken gemaakt en zit het zeil al in de zeilzak. Afspraak is dat het zeil maandag wordt opgehaald en snel gemaakt zal worden. Dan wordt het ook weer teruggebracht. Enige wat Eric dus werkelijk heeft gedaan is woensdag het zeil weer in de mast hijsen en een enveloppe met EUR 35,- afgegeven bij de receptie voor de havenmeester. Ik heb zelf helemaal niets hoeven doen, want de Engelse buurman heeft Eric geholpen met het hijsen van het zeil. Wat een service allemaal!

Nog zo’n stukje service hier in de haven: elke ochtend liggen er verse broodjes op de boot. Rond 8:00 uur komen ze hun gasten een zakje met broodjes brengen. Gratis! Nou kost het brood hier ook niet alles, maar het gaat natuurlijk heel erg om het gebaar. Wij waarderen dit in ieder geval heel erg!

Onze Engelse buurman heeft ons uitgenodigd om naar een Braziliaans Restaurant te gaan in Cascais. Dat moet echt helemaal geweldig zijn, een tentje waar hij en zijn vrouw regelmatig komen. We stappen bij hem in de auto (inmiddels hebben we al 2,5 maand niet meer in een auto gezeten) en zien zo meteen wat meer van het vaste land. Het restaurant blijkt een buffetrestaurant waar ze ook veel vlees eten. We eten ons buikje vol en rollen dan weer naar buiten.

Op dinsdag 19 juli gaan we op pad. We gaan Lissabon bezoeken, want dat was natuurlijk 1 van de redenen om voor Oeiras te kiezen. In 15 minuten loop je naar het station. De sneltrein brengt je dan voor de lieve som van EUR 1,85 pp in 20 minuten naar hartje Lissabon. Super!

Wij lopen rond 7:30 uur naar de trein en kunnen meteen instappen. Eenmaal in Lissabon kopen we een dagkaart voor het openbaar vervoer. Hiermee kunnen we de hele dag de tram, metro etc. gebruiken. Omdat het natuurlijk best een beetje warm is, is dat wel ideaal. Om te beginnen willen we de tramlijn 28 nemen. Dit is een oude tram, die nog steeds in ere gehouden wordt. En als je lijn 28 volgt, schijn je meteen een goede rondrit binnen Lissabon te krijgen. We gokken er op dat meer toeristen dit weten en om 9:00 uur zitten wij in de tram. Alle (20) zitplaatsen zijn dan bezet, maar wij zitten en onze billen komen niet meer van de stoel tot de eindhalte. Bij de eindhalte is weinig te zien, dus wachten we even tot de tram terugdraait en pakken het ritje terug. Ook nu kunnen we zitten, maar de tram wordt al beduidend drukker. Als we uiteindelijk weer bij het beginpunt zijn, staat er een enorme rij van mensen die willen instappen. Tevreden lopen wij Lissabon in.

We zoeken de VVV voor een plattegrond. Vlakbij de VVV zie ik een bakkerij waar ze Pastéis de Nata verkopen. Dit is een gebakje, typisch voor de Portugezen. Eric kijkt er even naar en hoeft er geen (wondertje op zich). Ik koop er eentje en neem buiten meteen een hap. Als ik zeg dat ie er slim aan heeft gedaan en dat het werkelijk verschrikkelijk vies is, wil ie toch een hapje proberen. En dan ben ik meteen mijn gebakje kwijt….. We gaan naar de VVV en weer terug naar de bakkerij om allebei nog een gebakje te kopen. Ze verkopen het in combinatie met een glaasje Port. Zo kunnen we op het terras even rustig zitten om op de plattegrond van Lissabon aan te kruisen waar we nog naar toe willen. Ondertussen genieten we van onze “Natte taart” met Port.

Lissabon is de stad van de 7 heuvelen, maar we nemen met onze ov-kaart een klein trammetje, dat meteen flink stijgt. Dat scheelt een hoop klimmen. Boven op de heuvel hebben we een supermooi uitzicht! In de achteraf straatjes zit volgens de reisgids een goed restaurantje en daar lunchen we rond 14:00 uur . We kiezen voor de Bacalhau (kabeljauw): ook typisch Portugees en superlekker!

We zwerven nog verder door deze prachtige stad. We hadden gelezen dat mensen Porto mooier vonden dan Lissabon, maar wij vinden echt Lissabon veel leuker. We drinken nog een limonade (home-made van echte citroenen) in een parkje onder het genot van de muziek van een bandje. Genieten!

Uiteindelijk zijn we om 20:00 uur terug op de boot, waar onze ontbijtbroodjes nog gewoon liggen te wachten. Ze smaken nog prima, na een dagje in de zon, met de wortelsoep die we ook nog in de koelkast hebben staan. Kopje thee en de dag is weer voorbij.

Na zo’n inspannende dag, heb je weer een rustdag verdient. Dus gaan we pas op donderdag 21 juli weer op pad. Ik heb Sintra gezien in de reisgidsen en daar wil ik naar toe! De Engelse buurman raad het ook aan, dus we zijn om 9:00 uur op weg. We kunnen een bus pakken naar Sintra, maar ik wil liever met de trein. Het schijnt heel erg druk zijn in die bussen en het is ook nog warm…. niet heel aantrekkelijk. Maar vanwege dat principe zijn we een flink lange tijd onderweg. We komen pas rond 14:00 uur aan. Via de VVV maar meteen op zoek naar een lunchstekje. Gelukkig hebben we al een lokale lekkernij “Queijadas” en “Travesseiro” geproefd. We vinden de eerste lekkerder dan de tweede, maar niets gaat boven de “Natte taart”.

Sintra blijkt niet een beetje toeristisch en druk, maar ongelofelijk, verschrikkelijk toeristisch en druk!!!! We vinden dan ook met moeite een leuke plekje om te lunchen. Met een bagel en tosti in de buik, besluiten we nu zeker de bussen links te laten liggen en gaan wandelen. We vinden een mooi pad en zijn blij met onze wandelschoenen. Daarom haalt ook geen slipper-toerist het in zijn / haar hoofd om dit pad te nemen, dus wij zijn helemaal blij. Effe lekker rustig een leuke wandeling door de natuur.

Zo wandelen we van het ene paleis naar het andere. Je kunt niet heel dicht bij komen, want dan mag je meteen entree betalen. Die zijn niet mals; meer dan EUR 10,- pp per paleis en er zijn er zo’n 8. Je kunt dus beter naar de Efteling als gezin dan hier een dagje rondlopen, money-wise.

We nemen lekker onze trein weer terug! Daarvoor moeten we via Lissabon en besluiten de wijk die we nog niet gezien hebben, meteen mee te pakken. Belém is erg gericht op de zee en we zien dan ook diverse monumenten die met de ontdekkingsreizen te maken hebben. Dan moeten we nog langs een bakkerij die de beste “Natte taartjes” zou moeten hebben. En dat moet getest worden. Er staat zelfs een rij! Geheel tegen onze gewoonte in, sluiten we toch aan, want deze test is nu eenmaal belangrijk. We nemen elk een taartje, proeven goed, vinden dat ze lekker zijn, maar dat de taartjes uit Lissabon NOG beter zijn.

We besluiten nog wat te eten in Belém voor we de trein weer richt Oeiras pakken. Er zijn flink wat restaurants, maar die hebben menukaarten met foto’s: Wij gaan niet naar restaurants waar ze menukaarten hebben met foto’s. Oplossing is vaak om gewoon nog een stukje door te wandelen en dat werkt ook nu weer. We zitten midden tussen de Portugezen en eten de gerechten die onze ober ons heeft aangeraden.

Uiteindelijk zijn we rond 23:00 uur weer terug in de haven en gaan lekker naar bed na een kopje thee en een goeie douche.

Vandaag is het vrijdag en waarschijnlijk de laatste dag dat we in Oeiras liggen. We doen nog een wasje, werken de website bij en vanmiddag gaan we boodschappen doen (taxi-service van de haven; kunnen we veel sinaasappelsap, melk en cola inslaan). Dan nog even het reisplan bepalen voor de komende dagen. Op 5 augustus landen mijn zus en haar vriendin immers op Malaga en dan moeten we wel een beetje in de buurt zijn!