14. Van Cádiz naar Cartagena

Schandalig! Ik heb al een tijdje niets geschreven op de website. Combinatie tussen haven met slechte internetverbinding en natuurlijk ons bezoek…. Maar dat zou natuurlijk nooit een excuus mogen zijn om jullie allemaal zo lang te laten wachten.

Cadiz, daar waren we gebleven. Het is vrijdag 29 juli als we losgooien. We gaan niet te vroeg, want we hoeven maar een 40 mijl vandaag. We willen stoppen in Barbate. Dat is de laatste grote haven voor de Straat van Gibraltar. Vanuit daar kunnen we dan goed inschatten wanneer we aankomen bij de Straat en dan zo veilig mogelijk varen, maar optimaal profiteren van de stroming.

 We beginnen weer op de motor, maar al snel kan het zeil er op. Als we eenmaal de baai van Cadiz uit zijn, kunnen we koers zetten naar Barbate. De wind neemt echter telkens meer toe en draait daarmee ook meteen precies verkeerd. Dat wordt dus op de motor tegen de wind in. Hmmmm, daar hadden we niet op gehoopt, maar zo is het dan maar. Echter de wind weet van geen ophouden en gaat steeds harder te keer. Daarmee stuwen de golven weer flink op en daar moeten we dan ook tegen in. Niet fijn! We bespreken de situatie en besluiten: We gaan terug! Wat dan wel weer fijn is: we voeren een beetje gelijk op met 3 andere boten. En zo’n beetje op hetzelfde moment draaien 2 andere schepen ook om. Grappig om te zien.

 Nu kan wel het zeil op, want het waait als een tierelier. Omdat ie nu van achteren komt, zitten we een stuk rustiger en gaan we als de brandweer! De zee blijft wel erg onstuimig en rommelig, dus vooral ik zit niet erg lekker. Maar de Sunrise brengt ons weer veilig naar de haven. Daar moeten we wachten tot het havenkantoor open gaat, zodat we weer alle papieren kunnen invullen….. Dat we die ochtend pas vertrokken zijn, maakt geen indruk: papieren moeten ingevuld worden! We vragen wel om een andere plek en krijgen die ook meteen. We liggen dus zalig rustig en slapen prima.

 In de nacht is de wind al weer gaan liggen en zijn de omstandigheden goed om het weer te gaan proberen. Ook de voorspellingen voor De Straat zijn erg gunstig. We besluiten dus, als het allemaal goed gaat om Barbate over te slaan en een nachtje door te gaan. Dan zouden we de dag erop al op de Middellandse Zee zijn!

 Nu is er weer weinig wind en moet de motor erop. Niet fijn, schommelt een beetje met de golven, maar we moeten er toch een keer door heen. We hobbelen zo rustig naar De Straat. Onderweg pikken we nog de stroming op en dat helpt ontzettend. We gaan zo’n 8 knopen en tikken soms de 9 aan. Eerder dan verwacht zijn we dan ook bij La Tarifa. Dit is een plaatsje net op de hoek van de Straat van Gibraltar. Daar kan het flink spoken. De wind trekt aan en we kunnen het voorzeil hijsen. Met de stroming en de wind (van achteren, dus niet erg dat ie wat harder waait), stuiven we met 10 knopen door De Straat. Het gaat prima en we zijn blij dat we zo’n relatief rustige dag hebben getroffen. We eten wat en gaan door naar Gibraltar langs de enorme zeeschepen die hier natuurlijk ook langs komen. Omdat het smal is, zijn er stroken water vastgesteld waar schepen mogen varen. Schepen die West varen in 1 strook en Schepen die Oost varen in de andere strook. Tussen het land en de stroken is nog een klein stukje zee beschikbaar voor de Sunrise. En dan lijken die grote zeeschepen toch wel een beetje dichtbij. 

Nog Gibraltar voorbij en we zijn De Straat door. Bij Gibraltar is het erg druk met grote schepen. Ze gaan de haven in en uit. Eric roept enkele schepen op om te checken of we 1. Gezien zijn en 2. We niet gaan botsen. Het loopt prima maar is wel spannend. Uiteindelijk bereiken we de Middellandse Zee! Ik ben al helemaal klaar voor een rustig nachtje doorvaren, maar dat loopt effe anders. De wind trekt nu ECHT aan: we zien het windkracht 7 worden. In combinatie met flinke en rommelige golven, vind ik het ECHT niet leuk meer. Eric stuurt ons de Middellandse Zee op en we hopen dat de wind misschien nog wat stevig is omdat we nog steeds in het nauwe gedeelte van De Straat zitten. Maar het gaat maar door! We besluiten om onze koers te wijzigen en het voorzeil nog wat kleiner te maken door het in te rollen (te “reven”). Dat geeft wel wat lucht. De Sunrise ligt meteen wat rustiger en hoewel er nog een hoop spektakel om ons heen is, kunnen we weer wat ademhalen.

 We blijven koersen op onze nieuwe bestemming: Fuengirola. In de huidige wind is dat de eerste haven die we veilig kunnen aanlopen. Ik ga slapen, want we moeten nog altijd de nacht door. En als ik wakker word, is de wind wat gaan liggen en besluiten we de koers iets aan te passen en weer naar Almerimar te gaan. Eric gaat even lekker liggen en de wind blijft zich netjes gedragen. Uiteindelijk moet tegen de ochtend de motor weer aan. Gelukkig vinden de dolfijnen dit dan wel weer helemaal geweldig. We hebben wel een half uur dolfijnen om onze boot. Op een gegeven moment gaan we maar weer zitten, want WIJ hebben het wel gezien…..

 Iets voor 20:00 uur komen we bij Almerimar. Het is een grote haven die verschillende bassins heeft tussen de appartementencomplexen. Het voelt een beetje als de Canarische Eilanden. We liggen heel rustig, de haven is supergoedkoop en we hebben een heel grote supermarkt op 5 minuten lopen. We geven de haven een dikke voldoende! Alleen de wifi ontbreekt. Maar de vele kroegjes bieden hier natuurlijk wel een oplossing. Met een groot glas wijn skypen we even met onze Matroosjes-to-be (Renske en Severine). Zij arriveren al snel en moeten weten waar wij gaan zijn op 5 augustus. Ze gaan een auto huren vanaf Malaga (zijn wij nu inmiddels voorbij) om naar onze eindbestemming te komen. We geven door dat dit Cartagena gaat worden.

 Omdat we een nachtje doorgevaren hebben, blijven we een extra nachtje in Almerimar. Die dag kunnen we gebruiken om groot in te slaan. We rijden gewoon met het boodschappenwagentje tot de boot. Dat is erg fijn voor de zware dingen als melk, sinasappelsap en cola. Eric brengt het wagentje terug en neemt nog wat ijsjes mee. Omdat er 6 in een doosje zitten, hebben onze buren ook geluk en trakteert hij  hen op een waterijsje.

 Op 2 augustus gaan we los: we moeten een Cabo om en willen dan kijken of we een leuk plekje kunnen vinden om te overnachten. We hebben verschillende opties bekeken, dus daar gaan we wel uitkomen. Helaas gaat het wel weer op de motor, want weinig wind en tegen de golven in. Maar we hebben afgesproken in Cartagena, dus we moeten even doorbijten. Eric stuurt zo’n 45 graden ten opzichte van de golven en dat maakt het wel OK. Bij de Cabo de Gata begint het natuurlijk weer harder te waaien. Poeh, daar hadden we nu even geen zin in. Tegen harde wind en golven in op de motor….. We zien een ankermogelijkheid net voor de Cabo en maken daar gebruik van. We gooien het anker uit en plonzen in het water. Dit is super! We poetsen de onderkant van de boot meteen even en checken met de snorkel of alle onderdelen die onder de boot horen te zitten er ook daadwerkelijk nog zijn. Alles is dik in orde en we drinken nog lekker een koude cola.  

Het weerbericht geeft aan dan om de Cabo minder wind en golven zouden zijn. Dus we besluiten weer anker-op te gaan en even de tanden op elkaar te doen. Cabo om en dan moet immers rustiger worden. De Cabo geeft ons een windkracht 7 om onze oortjes en een rommelige zee, maar na een uurtje zijn we de hoek om. Helaas voor ons, wordt de wind wel iets minder, maar zeker niet rustig. Ik heb het wel gehad en wil niet nog een 5 tot 6 uur in deze wasmachine zitten. Een uurtje verderop is een haven: San José. Duur, maar wel beschermd tegen de wind en golven. Dan maar een nachtje veel geld: ik wil aan land! Eric snapt dit natuurlijk (en moet anders ook nog heel lang met mij op de boot zitten) en we koersen op de haven af. Eenmaal binnen staat de havenmeester al op de kant om ons te vertellen dat er geen plek meer is. Maar dat kan niet!!! Ik wil niet meer die zee op!!! Dus smeek ik hem dat we maar 1 nachtje blijven en dat we heel vroeg weer vertrekken. Hij ziet een “lady in distress” en gaat nog eens bellen met het kantoor. En ja hoor: we mogen aan de steiger van het tankstation. Joepie!!! Wel moeten we dan nog 45 minuten wachten, want pas dan gaat het tankstation dicht. Poep! Moet ik toch nog even die zee op. Maar Eric vindt een rustig stukje, waar we even blijven drijven en kort daarna worden we opgeroepen: ze zijn klaar voor ons.

 We liggen prima en ik ben heel, heel erg gelukkig. Na betaling, proberen we de douches uit en maken we een plan voor de dag erop. We besluiten om 6:00 uur op te staan en dan meteen naar Cartagena te koersen. Mocht dat niet lukken, dan hebben we om de 10 a 20 mijl een uitwijkoptie. De wind is in ieder geval een stuk minder. En hoewel de boot wel wat schud vanwege de golven is het goed te doen. In de middag gaat het zelfs waaien en kunnen we richting Cartagena. Eindelijk weer zeilen! Dat maakt dat de boot meteen fijner op de golven ligt en Eric begint te stralen. We gaan harder dan op de motor, dus om 20:30 uur maken we vast in de haven. Er blijken 3 havens te zijn in Cartagena, maar we hebben vooraf contact gehad met 1 haven. Zij wachten ons al op en we krijgen een plekje aan de steiger.

 Na zo’n lange zeildag hebben we wel trek, maar geen zin om nog iets te maken. We lopen Cartagena in en verbazen ons over hoe mooi het centrum is. We slaan een zijstraatje in en vinden een klein barretjes met tapas. Echt een familie-barretje, dus mama serveert uit en papa bakt de croquettes. Goede wijn en lekkere tapas: EUR 8,-. Waar ze het van doen??? 

Donderdag en vrijdag gebruiken we om de boot klaar te maken voor het bezoek. We verleggen de boot nog even naar een rustigere plek in de haven, wassen de boot en kleding, ruimen gastenhut op en maken het bed klaar.

Renske en Severine hebben vertraging met het vliegtuig, maar zijn uiteindelijk om 19:30 uur al bij de haven. De huurauto mag op het terrein van de haven geparkeerd worden, recht tegenover de boot: prima! We gaan het kleine tapasbarretje nog eens verkennen en ook Renske en Severine vinden het lekker. Daarna is het bedtijd.

 We blijven vandaag nog een dagje liggen, zodat onze gasten kunnen acclimatiseren.  Even wennen aan het wiebelen van de boot en de hete zon. We kunnen de auto nog tot de middag rijden, dus doen we boodschappen. Eenmaal terug op de boot is er helaas geen strandje in de buurt, dus in de middag is het vooral zaak om in de schaduw te blijven. In de namiddag / avond verkennen we Cartagena en maakt Eric hamburgers voor diner.

 Het is zondag en we hebben afgesproken dat we kleine stukjes zullen zeilen. Ongeveer 15 mijl van Cartagena ligt een ankerplekje dat erg mooi moet zijn. De wind zou rustig aan doen, dus het plan is snel gemaakt. Eenmaal buiten in de haven blijken de golven weer rommelig en de wind van achteren te komen. Hierdoor liggen we weer flink te wiebelen. De maag van Renske blijkt hier minder goed tegen bestand. Gelukkig geeft ze het op tijd aan en kunnen we omdraaien en de “schade” beperkt houden. We gaan terug naar Cartagena en besluiten dan wel om de andere haven te proberen. Het is de haven van de YachtClub: een stuk goedkoper en met zwembad! Dat zwembad wordt ongeveer een uurtje na aankomst al door ons ingewijd. Echt lekker om even af te kunnen koelen!

 Omdat de wind en golven de komende dagen niets anders gaan doen, besluiten we om voorlopig te blijven liggen in Cartagena. We hebben hier immers alles bij de hand. Maandag gebruiken we om te onderzoeken wat de toeristische mogelijkheden zijn in de regio van Cartagena. We gaan naar de VVV, waar een zeer vrouwelijk man ons verteld “Everything is Beautifull”. Dus…..

 S’avonds tonen Renske en Severine zich matroosjes met goede manieren. Ze trakteren ons op een diner in een Italiaans restaurant (pizza!!!).

 Wij besluiten om dinsdag per trein naar Murcia te gaan. Dat is de provinciehoofdstad. Rond 8:30 uur zitten wij in de trein en om 10:00 uur aan ons ontbijtje (toast met tomatenpulp = lekker) in een café in Murcia. We lopen via de VVV een rondje langs de kathedraal, het casino, mooie pleinen / parken en de oude binnenstad. We denken rond 12:45 een trein terug te kunnen pakken, maar dat gaat niet door: om 13:45 uur gaat de volgende (EUR 17,- pp) of om 14:30 uur (EUR 5,- pp). Waar die prijsverschillen vandaan komen is een raadsel, maar voor het verschil kun je heel leuke dingen doen, dus pakken we de trein van 14:30 uur en vullen de tijd met lunchen en winkelen.  

Woensdag is het weekmarkt in Cartagena op een half uurtje wandelen van de haven. Eenmaal daar, blijkt het weer een grote markt, met veel kleding. We zijn ruim op tijd terug, zodat Renske nog een bommetje kan maken in het zwembad.

 Eind van de middag bekijken we wat de mogelijkheden en prijzen zijn voor de terugtickets van Renske en Severine. Het blijkt flink aan de prijs. Na flink wat gezoek op een trage internetlijn, besluiten onze gasten om vrijdagmorgen een vlucht te boeken naar Eindhoven. De wind en golven beloven komende week nog niets anders en op deze manier hebben ze nog 2 weken om bv. te gaan kamperen.

 Donderdag gaan we uit ontbijten (Churros = spaanse donut in sliertvorm). Dit is typisch Spaans en dus moeten we dat nog gedaan hebben. Op de weg terug doen we boodschappen voor de BBQ van vanavond. De rest van de dag is er het zwembad en zijn er boeken om te lezen. Eind van de dag ga ik met Eric onze huurauto ophalen. Zo kunnen we morgen Renske en Severine naar het vliegveld van Alicante brengen. We hebben een mooie prijs gekregen via internet en krijgen ook nog een upgrade naar een auto boven de klasse die we geboekt hadden. Eigenlijk krijgen we de droomauto van Renske mee: een Volkwagen Golf in antraciet, met 5.000 km op de teller. Dat zoeft lekker! 

Op vrijdag gaat om 3:30 uur de wekker en zijn we om 4:00 uur op weg naar Alicante. Het vliegtuig gaat om 7:00 uur, dus moeten we vroeg op. Onze matroosjes zijn mooi op tijd; er staan natuurlijk geen files op dit tijdstip. Hun vlucht vertrekt op tijd en ik krijg om 10:30 uur een sms dat ze thuis al aan de koffie zitten. Zo snel kan het gaan.

Wij hebben de rest van de dag nog de huurauto. Voor het eerst in 3,5 maand zit Eric weer achter het stuur. Beetje vreemd wel, maar ook erg handig. We maken een kleine roadtrip en zien een prachtig stukje natuur op de punt van het land.  

Daarnaast bekijken we de binnenzee (Mar Menor) en gruwelen van de hoogbouw en het toerisme dat zich daar genesteld heeft. We wilden er al niet naar toe varen, maar nu helemaal niet meer.  

Daarna gaan we naar een shopping mall en doen weer even de zware boodschappen. Ook wisselen we onze Camping Gaz tank om. Scheelt flink wat wandelkilometers. Dan moeten we helaas al weer afscheid nemen van onze Volkswagen en komen we terug op een, nu wat stille, boot.