109. Eindhoven

Hoewel de reis nu over is, vind ik het ook leuk om jullie nog een beetje op de hoogte te houden over ons reïntegratieproces. De stukjes zijn dan wel een stukje minder frequent en geen idee hoeveel dingen we uiteindelijk nog meemaken die ik delenswaardig vind. Maar voor mijn gevoel hoort er zeker nog bij de reis.

Op maandag drie februari 2020 en dan zijn we er dus weer…… En nu voor de echies…… Nu voor de blijf. Geen tussenstation om even de familie en vrienden te zien, geen weekje-tot-de-volgende-reis…. Nee, echt terug!

Gelukkig heb ik een zus die samen met haar vriendin weer heel goed voor ons zorgt. Ze komt ons ophalen van Station Eindhoven en we mogen weer bij haar en Severine in de penthouse (lees: op zolder) slapen. Op ons oude stekje. Vandaag kunnen we dus even rustig landen, zonder dat er iets moet. We krijgen Hollandse frietjes, frikandel en kroket! We zijn heel moe en liggen al vroeg op bed. Rond middernacht gaan echter de oogjes open en die willen niet meer dicht tot 5:00 uur: oh ja, jetlag!!!!

Op dinsdag worden we dus pas om 9:30 uur wakker. Echt ongekend laat voor mij. We hadden grote plannen voor de eerste dag in ons huis in Eindhoven en dat wordt nu allemaal wat verlaat. Heel erg is dat ook weer niet, het loopt ook allemaal niet weg. In de auto van mijn moeder, die we ook weer heel lief mogen lenen, gaan we naar Eindhoven. We stoppen alleen even bij de Action voor een ongelofelijke hoeveelheid aan poetsspullen. Ik wil overal een doekje over hebben gehaald voordat we onze spulletjes er weer neerzetten…..

En dan staan we voor de deur. Voor het eerst in 4 jaar steken we de sleutel in het slot en gaan we naar binnen. Het ruikt anders….. het ziet er anders, maar toch hetzelfde uit…. hé dat is niet echt schoon…. hè dat is kapot….. verdorie daar zit een vlek….. bah de trapleuning plakt gewoon…… Kortom de hernieuwde kennismaking met ons huis is geen fijne. Het is heel erg vies en veel (kleine) dingen zijn stuk. Behang van de muur getrokken (tsja, kleine kinderen, maar toch), veel lampen doen het niet, scharnier badkamerkastje uit zijn verband getrokken, afzuigkap doet het niet, lampje oven stuk, bedbodem logeerbed doorgebroken,…… zo kan ik nog wel even doorgaan. Telkens ontdekken we weer iets anders. Tel daarbij op dat we nu dus ECHT weer terug zijn en dat gevoel ook nog een plaatsje moet krijgen….. effe niet zo fijn dus.

Maar je kunt daarin blijven hangen of je gaat aan de slag! En jullie kennen ons nu wel: mouwen opstropen dus en vooruit! Er liggen lieve kaartjes klaar, er staat thee en M&M’s van onze vrienden en de buurman komt ons ook even verwelkomen. Dat helpt allemaal! Tegen de avond doen onze handjes zeer van het schrobben en zijn we heel moe, maar kunnen we wel zeggen dat we flink wat resultaat bereikt hebben. In onze schone, frisse penthouse proberen we te slapen, maar die jetlag zit nog dwars.

Na een heel kort nachtje, zijn we nu wel iets eerder wakker. Gelukkig maar, want we hebben het druk! Inmiddels hebben we een dikke lijst met klussen en het schoonmaken gaat ook gewoon door. Vandaag groeit ons kluslijstje nog wat meer, maar niet meer in hetzelfde tempo. Dat geeft de burger moed. Ondertussen check ik ook nog wat vacatures, want ook een baan hoort bij ECHT weer terug zijn.

Op vrijdag is het huis schoon genoeg om onze huisraad weer op te halen. Alles staat bij mama in de garage en op haar zolder. Eigenlijk zou ik graag nog eerst een dagje gepoetst hebben, maar er wordt een dikke storm voorspeld met veel wind en regen; geen mooi verhuisweer dus. Daarom staan we om 7:30 uur bij Adriaanse Autoverhuur voor onze verhoogde en verbrede Mercedes Sprinter. Eric is chauf vandaag en we rijden naar Valkenswaard. Hopla! Alle spullen uit de garage kunnen in 1x mee. Dat is een mooie meevaller! We rijden naar Eindhoven en laden daar vlug alles uit. Meeste dozen stapelen we gewoon in de woonkamer. Dat komt later wel. Dan weer terug naar Valkenswaard met een lege bus. De zolder is aan de beurt. Dat betekent traplopen! En klein beetje zweten….. Blijkt dus toch nog een bus vol (ongeveer dan). Wat hebben wij een spullen! En geen van die spullen hebben we de afgelopen jaren gemist. Voor we de spullen weer in huis zetten, gaan we er eerst nog eens heeeeel kritisch doorheen. Van deze berg zooi worden we heel ongelukkig.

Verhuis-ellende!

Mama heeft op ons gerekend met de lunch; allemaal lekkere Nederlandse spulletjes! Daar knappen we weer van op. Met frisse moed rijden we door naar Eindhoven en laden daar weer uit. Blij als alles klaar is! Dan rijden we nog even langs Eckersrijt om te kijken of er misschien een bed met matras voor ons is. Plan is om een topmatras (dat we al hadden en bij mama op zolder stond) op onze matrassen te leggen. Zonder dat topmatras zou ik er niet op willen slapen. Maar als er nu toevallig al een bedje naar onze zin is….. we hebben die grote bus om het te vervoeren. Er is echter niets naar onze zin. We gaan zonder nieuw bed weer terug naar Adriaanse Autoverhuur en pakken daar mama’s auto weer mee. We slapen nog een nachtje in het Penthouse.

Zaterdagochtend pakken we alle spullen bij elkaar die nog in het penthouse stonden. Stiekem is dat ook nog veel. Dan starten we de auto en gaan nu ECHT ECHT naar Eindhoven. Nieuwe cilinders voor in de sloten arriveren in de loop van de dag, dus hebben we ook weer onze eigen sleutel. Ik vind het beddengoed in de enorme stapel met spullen en zo kunnen we dus ook echt in ons oude bed slapen vanavond. Gelukkig zijn we die avond heel moe en houdt de jetlag het voor gezien. We slapen dus goed, de eerste nacht in ons oude, nieuwe, huis.

En terwijl de ene storm de andere aflost, zijn wij heel druk. De klussenlijst krijgt veel aandacht, de spullen uit de dozen worden heel kritisch bekeken, we rijden naar de kringloopwinkel met 4 dozen aan boeken, verzamelen massa’s kleding voor Oost Europa (9 dozen) en de kliko’s staan ook lekker vol aan de straat.

Door al dat werk en geruim, wordt het huis weer langzaamaan ons huis. Hoewel Eric het absoluut geen prioriteit vindt, staat hij toch met mij nieuwe eetkamerstoelen uit te zoeken. Bovendien hebben we inmiddels een nieuwe lamp en nieuwe, fleurige kussens. Om het een beetje goed te maken, wordt de voormalige fitnesskamer nu Erics muziekkamer. Daar is hij helemaal trots op. Hij mag dan ook zelf het kleed kiezen dat daar komt te liggen. Eigenlijk wil hij geen kleed, maar de kamer ligt natuurlijk nog wel in mijn huis…..

We ontdekken ook een flinke stapel spullen die we echt niet meer nodig hebben. Daar heb je dan weer Marktplaats voor. En dat loopt dus ook als een tierelier! We hebben natuurlijk nog geen inkomen, maar door de verkopen blijven we toch in leven :-). Bovendien kopen we zelf nog een en ander via Marktplaats. Tijdens onze reis zijn we ons toch een stuk bewuster geworden van de afvalberg die wij als mensen produceren en hoe we hier mee omgaan. Waarom dus nieuwe spullen kopen, als er nog goede tweedehandse te krijgen zijn. Zo kan het dus dat we nu ook een nieuwe salontafel hebben en ik een mixer koop waar ik “eigen eitjes” bij krijg van dat lieve koppel uit Geldrop.

Mama’s auto weet weer niet wat ie meemaakt, al die kilometers…. Het wordt dus tijd dat we zelf op zoek gaan naar een eigen exemplaar. Eric wil dat project wel op zich nemen. En dan wordt dat natuurlijk ook Grondig (zie je die hoofdletter?) aangepakt. Na een goede week hebben we een exceloverzicht met alle beschikbare occasions met prijzen, bouwjaren, km-standen en opties. Door wat rond te kijken, kunnen we de zoekopdracht telkens wat beperken. Met als resultaat dat we 21 februari de gelukkige eigenaar worden van een heuse Ford Focus. Bijna alle knopjes die je kunt bedenken heeft ie, inclusief wat deukjes en krassen. Bovendien is ie erg viezig. Maar de oogjes van Eric glimmen van potentie en mogelijkheden. En eerlijk is eerlijk: de APK doorstaat de auto zonder ook maar 1 opmerking en nadat Eric zich even heeft kwaadgemaakt op het interieur staat er een heel andere auto (niet letterlijk natuurlijk). We zijn er helemaal content mee. De auto van mama kan weer uitrusten.

Inmiddels zijn we weer 4 weken terug. We hebben inmiddels ook weer wat grote klussen aangepakt. De vloer staat weer (2x) in de olie en het gescheurde behangpapier is vervangen door een mooie wand met zeekaarten. Vacatures bijhouden, afspraak tandarts, belastingaangifte doen, boodschappen doen; het ECHTE leven loopt! We lopen ook weer rond met een berg sleutels. Onze kapitein op de Atlantische overtocht vertelde ons dat hij een bos met sleutels symbool vond staan voor het leven op het land. Sleutel voor auto, sleutels voor huis, sleutels voor ….. Hij was nu zo blij dat ie van al die sleutels verlost was. Nou, wij hebben er dus weer! En ik snap wel een beetje wat hij bedoelt…..