16. Van Valencia naar Sant Antoni de Portmany (Ibiza)

Wat is Valencia een geweldige stad! Elke dag leren weer een ander stukje van haar kennen. Het helpt ontzettend dat we onze fietsjes bij ons hebben: Valencia kun je echt prima verkennen op de fiets. En hoewel de fietspaden vrij plotseling kunnen beginnen en eindigen, maakt het dat ook weer leuk. Volgens Eric zijn we een beetje de Outlaws van het verkeer hier; we schieten overal tussendoor en overheen.

We beginnen op dinsdag 22 augustus met de ontdekkingen. We hebben een haven gekozen die relatief dicht bij de stad zou liggen, dus al lopend gaan we op weg naar de bakker. Omdat we geen vriezer hebben en het afbakken van een brood in ons oventje al snel een half uurtje tijd kost, is het vaak efficiënter om effe een lekker vers brood te scoren bij de plaatselijke bakker. We denken wandelend wel een bakker tegen te komen, maar de haven blijkt toch wat verder weg van alles dan gedacht. Met lege handjes weer terug op de boot, gebruiken we toch ons oventje maar.  

Daarna is het tijd om de boot even goed af te spoelen. Al dat zout is funest voor de (bewegende) onderdelen. En alles plakt zo…. We gaan er dus even flink tegen aan en zorgen dat de Sunrise weer een trotse boot is. Omdat dit zo voortvarend is gegaan, zijn we rond het middaguur al klaar. Zullen we dan toch maar vast een wasje draaien? We hebben al gezien dat er 2 wasmachines zijn aan het eind van onze steiger. Ik laad de tassen vol; we hebben genoeg voor 2 wasjes, dus kunnen we mooi de machines allebei tegelijk laten draaien. Helaas ziet een steigergenoot ons aankomen met de grote tassen en springt vlug voor ons met zijn waszak. Duidelijk voordringen, want met zijn andere hand propt ie zijn boterham nog naar binnen. Maar goed, er zijn 2 machines. Helaas blijkt er 1 kapot en de andere is al in gebruik door iemand anders. We draaien weer om. We lunchen lekker rustig en dan gaat Eric nog eens kijken. Blijkt dat we inmiddels 3^de in de wachtrij zouden zijn. De voordringer is nog steeds niet aan de beurt en zit nog steeds op het stoepje te wachten (hihi!) en daarna heeft de huidige wasmachine-gebruiker nog een was.

Dan moeten we lang wachten en laat dat nu net niet ons sterkste punt zijn! Eric surft even op internet en vind een wasserette op een 15 minuten fietsen van de haven. We binden de waszakken op de fietsjes en gaan op pad. Het is even zoeken, maar dan vinden we de wasserette. Even puzzelen, want de instructies staan in het Spaans, maar met behulp van de buurvrouw van de wasserette, lukt het prima en draaien onze wasjes. Het duurt ongeveer 35 minuten en in die tijd gaan we bij de buurvrouw van de wasserette (een cafetaria) even wat drinken en broodje eten op het terras. Dan laden we de schone was weer op de fietsjes en eind van de middag is alle was droog en ruikt het weer superfris! 

’s Avonds koelt het lekker af en nu de fietsjes toch klaar staan voor gebruik, besluiten we vast een voorproefje te nemen op de stadsbezichtiging die we morgen willen gaan doen. We rijden via een rivierbedding die is drooggelegd en waar nu gigantisch park van is gemaakt (met prachtige, moderne gebouwen) naar het oude centrum. Daar draaien we weer om. Het is al wat laat en we moeten ook nog wat voor morgen overlaten. 

Op dinsdag fietsen we na het ontbijt naar de stad. We gaan weer via het park. Ook leuk om het bij daglicht te zien en bovendien is het prima en veilig fietsen door het park. We rijden wat rond en proberen de aangegeven bezienswaardigheden mee te pikken. Wat een mooie gebouwen en pleinen; we kijken onze ogen uit. Voor de lunch heb ik op internet een restaurantje gevonden waar ze een gezonde lunch serveren met Açai. Zonder precies te weten wat het is (en nu weet ik het eigenlijk nog niet), lijkt het me erg interessant. Eric bekijkt de menukaart en gaat voor het broodje zalm. Ik neem een schaaltje Açai, met banaan, muesli en (wat achteraf blijkt) maanzaadjes. En dan blijkt Açai geserveerd te worden als een soort ijs, met fruit dus. Superlekker. Wordt dus weer delen: Ieder een half broodje en ieder een half bakje Açai.

 Na de lunch hebben we de straatjes wel gehad waarvan we denken dat die interessant zijn. We fietsen rustig terug en gaan op zoek naar een grote supermarkt die ergens bij het park moet zijn. We komen langs allerlei weggetjes en fietspaden, maar zien geen supermarkt. Wel ontdekken we op een gegeven moment dat we redelijk dicht bij de andere jachthaven van Valencia zijn. We hebben contact gezocht met deze haven (een YachtClub), maar nooit reactie gehad. Nu kunnen we even gaan kijken hoe het er daar uit ziet. En als ze daar een koude cola verkopen, is dat ook helemaal niet erg! We merken dat deze jachthaven in ieder geval beduidend verder van het centrum ligt en bovendien is er weinig leven in de brouwerij. We zijn dus erg blij met onze keuze voor de andere haven, en met de koude cola die ze hier dan toch ook serveren op het terras.

 Op de terugweg zien we allemaal gekleurde vlakken op de weg. En er staat eigenlijk niets vast gebouwd op deze asfaltvlakte. Blijkt dat we gewoon fietsen op het Formule1 circuit van Valencia! Het loopt vlak langs de haven. De races waren gewoon te zien vanaf je boot. Havenprijzen lagen wel een beetje hoger op die dagen…. 

Eric heeft al even last van zijn nek en denkt dat het door zijn kussen komt. Hij heeft inmiddels al enige nachten op mijn kussen geslapen om te proberen of een hoger kussen inderdaad beter slaapt. En dat blijkt het geval. Dus….. nu moet er een ander kussen gekocht worden, want ik wil mijn kussen ook een keer terug. Blijkt echter dat Spanjaarden er een heel ander standaard formaat aan hoofdkussens op na houden. Ze zijn ongeveer net zo breed als je matras. Op zich geen probleem, maar we hebben nu eenmaal kussenslopen in een Nederlandse maat. Gelukkig is er een internationale winkelketen die lak heeft aan uitzonderingen in het productieproces: IKEA. En als er geen IKEA is in Valencia, de derde grootste stad van Spanje, waar dan wel? Na wat speurwerk op internet blijkt de IKEA 45 minuten fietsen van de haven. Nou, dat kunnen wij! Uiteindelijk zijn we op woensdag in ongeveer een half uur in dit Zweeds Walhalla. Het is lunchtijd, dus eerst effe wat eten. Ze verkopen een enorm stuk vlees-aan-bot, met frietjes. Spanjaarden eten dat alleen op, maar wij delen het en met een flinke salade is dat prima en meer dan genoeg. We vinden een kussen en bezoeken nog wat andere winkels op het enorme industrieterrein (a la Eckersrijt x 10). Dan weer terug op de pedalen. Inmiddels hebben we nu wel de grote supermarkt gevonden en slaan we weer even goed in met allerlei lekkere dingen. 

Donderdag maken we plannen: we zien dat zondag er voorlopig goed uitziet qua windverwachting om naar Ibiza te gaan. De wind komt het grootste deel van de tijd uit het Oosten en dat is waar wij naar toe moeten, maar zondag zou de wind een dagje uit het Zuiden komen. Perfect dus! Dit gaan we even in de gaten houden. Dan is het inmiddels al weer 14:30 uur, dus Spaanse lunchtijd en we fietsen een klein stukje. Op advies van onze Engelse overburen vinden we een klein restaurantje. We eten paella, kip / vis en krijgen ook nog een toetje (chocoladepudding!). Buikje weer heel vol … en dat voor eur 17,= totaal incl. drank (wijn)! Dus een stuk later op de middag gaan we pas naar het strand. Even een duik in zee. Maar dit is toch heel anders dan een duik in een mooie baai als je voor anker ligt.

 Vrijdag gaan we nog een keer naar het centrum van Valencia. Op de fiets is prima, maar in een binnenstad kan het lastig zijn. Veel voetgangerszones of drukke stukken. Dan is het zonder fiets toch net even wat makkelijker kijken. We gaan dus met de tram, die op een 10 minuten lopen van de haven begint. Wel een keer wachten om over te stappen, dus qua tijd is de fiets net zo snel. Maar dan kunnen we ook even rustig wat shoppen en de churros proberen die Eric afgelopen dinsdag al heeft gespot. Ze zijn erg lekker! En omdat we even moeten wachten, krijgt Eric zelfs 7 slierten in plaats van 6. Dan is wachten ineens niet meer zo’n probleem. 

Dan is het al weer zaterdag. Zondag ziet er nog steeds goed uit als vertrekdag, dus nu moeten we officieel aan de slag om te zorgen dat we er klaar voor zijn! Watertanks vullen, boodschappen doen en alle apparaten goed opladen. We zijn er toch een dagje zoet mee!

 Zondag 28 augustus:

 Eric heeft een programma op de laptop, die een route kan berekenen op basis van de windvoorspellingen. Deze route laat dan zien wanneer je welke koers moet varen, hoe lang je op de motor moet en hoe laat je ongeveer zult aankomen. We houden (ongeveer, want ook een beetje eigenwijs) deze route aan en komen zelfs een half uurtje eerder aan op Ibiza! We zijn om 5:00 uur in de ochtend vertrokken en om 18:30 uur zijn we bij Ibiza. We gaan ankeren en dat is altijd weer even goed kijken waar je je anker wil droppen. Er zijn diverse opties en uiteindelijk besluiten we tot onze eerste keuze: Cala Salada. Wat is Ibiza groen (heeft niets met die Salada te maken)! Dat hadden we echt niet verwacht. In de avond vertrekken de plezierbootjes en liggen we uiteindelijk alleen in de baai. Misschien wisten deze andere mensen wat wij niet wisten, maar in de nacht wordt het flink onrustig in de baai met deining. Wel geslapen, maar niet optimaal, vertrekken we dag erop naar een andere baai.  

Ontbijten doen we in Cala Binirrás, maar daar is het flink druk. We halen het anker weer op en gaan iets verder naar Cala Blanco. Eric stuurt de boot naar het uiterste hoekje van de baai, waardoor we extra beschutting hebben van een flinke rots. Dan gaan we eens goed zitten en genieten van deze mooie baai. Op een hotel na, wat erg traditioneel en duur aandoet (zeker geen hoogbouw en erg klein van opzet) is er helemaal niets. We zijn erg tevreden en snorkelen lekker rond. Ook onder water is het prachtig, zeker met al dat zeegras! Je mag in de baaitjes niet in het zeegras ankeren. Dat is streng verboden en er staat een flinke boete op. Ons anker ligt net naast het zeegras. Je kunt het goed zien omdat het water heel helder is. De donkere vlekken in het water zijn zeegras / rots. De lichte plekken zijn zand. En omdat het anker sowieso het beste houdt in zand, wil je daar mikken. In de avond beginnen we helaas weer te schudden. Maar door het extra beschutte plekje valt het nog te doen. Andere mensen vertrekken nog midden in de nacht. We hebben hun schip inderdaad heel erg zien wiebelen! 

De volgende dag willen we eigenlijk in de baai blijven. Ik bel wel vast even naar de haven in Sant Antoni. Omdat dit een erg drukke haven is, verwacht ik toch pas dat daar woensdag op zijn vroegst plek zal zijn. Maar dat is niet zo! Er is ook deze nacht al een plaatsje voor ons. Na een telefoongesprek, dat een uitdaging op zich is (zij weinig Engels, ik helemaal geen Spaans), hebben we een plekje en mogen we rond 16:00 uur komen! We halen het anker op en gaan richting Sant Antoni. Daar is nog genoeg plaats, dus wellicht dat het hoogseizoen inderdaad al op zijn einde loopt. 

De havens op de Balearen zijn duur, heel heel erg duur. Maar via een tip weten we van de havens die door de overheid worden gerund. Dit zijn de IB Ports. Op Ibiza is er maar 1, maar op Mallorca en Mennorca zijn er meer. Het mooie van deze IB Ports is dat zij prijstechnisch heel interessant zijn. Waar de Club Nautico in San Antonio meer dan EUR 100,- per nacht rekent, zijn we nu voor EUR 44,- klaar. Water en Elektra inbegrepen. En dat maakt natuurlijk een flink verschil. Nadeel is misschien dat ze vooral op Spanjaarden georiënteerd zijn, maar ze zijn heel vriendelijk en dus kom je er altijd uit! We liggen nu dus echt meteen tegenover de boten van de Club Nautico en zijn heel tevreden.

 In de avond gaan we nog even spieken in het stadje. We hebben gehoord over Loret De Mar praktijken. Stappende jongeren die de grenzen van de alcohol wat moeilijk kunnen inschatten. De haven blijkt te grenzen aan een “wijk” die The West End wordt genoemd. Heel veel kroegen op een relatief klein oppervlak. Je wordt ook continue aangesproken in het Engels. En daar zijn er dan ook genoeg van. We lopen er rond 23:00 uur en er de diverse stadia van ontbinding zijn al zichtbaar bij de vakantiegangers.

 Nu is het woensdag. Eric was erg bang voor het lawaai dat we ’s nachts zouden horen van al die kroegen. Maar het was ongelofelijk stil. Zo stil hebben we het in geen tijden gehad in een haven. Altijd was er wel ergens wat muziek te horen. Hij heeft er gewoon niet goed van geslapen! We blijven nog een nachtje. De boot is al afgespoeld, want de tocht naar Ibiza ging dan wel prima op de zeilen, we hebben ook flink wat golven over de boot gekregen. Ik kan mooi de website bijwerken en Eric is al weer in de weer om het bijbootje te optimaliseren. Morgen gaan we weer naar een (hopelijk) mooie baai. Internet is dan erg moeilijk. Zelfs hier in de haven is geen internet. Ik schrijf deze tekst eerst in Word, zodat we dadelijk op een terrasje met internet de tekst kunnen uploaden. Het kan dus zijn dat mijn volgende stukje wat later komt dan gebruikelijk.  

Het plan is nu om in september de Balearen te gaan verkennen. Dan hebben we een flinke week per eiland. Dat zou toch al een mooie indruk moeten geven!