We zijn helemaal ingeburgerd in Licata! Het is echt een stadje om van te houden. En alles is een avontuur. Als je denkt gewoon even een campinggazfles om te wisselen bij de watersportwinkel op het terrein, heb je het mis. Als je denkt dat je nu weet hoe de zondagse BBQ werkt, heb je het mis. En als je denkt gewoon even met de bus naar Catania te gaan om een huurauto op te halen, heb je het mis.
Het is bijna 28 oktober en op 28 oktober is Eric jarig. Ik krijg al appjes van het thuisfront om een cadeau voor hem te regelen, maar ik vind het wel moeilijk. Hij staat wat verlekkerd te kijken naar een of andere speaker die hij op de tv / mp3 zou kunnen aansluiten voor beter geluid. Nou, dat zou dus een mooi cadeau zijn. Maar nu heeft hij kennis gemaakt met de gitaar die op de Seaghan gekocht is. Hij heeft al veel langer het idee om te beginnen met het spelen van de gitaar en nu blijkt er een muziekwinkel te zijn in Licata. Dus kriebelt het flink! En ik vind dat een veel leuker cadeau, dus we gaan samen op pad om de gitaar te kopen. We waren al gewaarschuwd dat er alleen Italiaans gesproken wordt in de winkel, dus op internet hebben we wat onderzoek gedaan over waar je op moet letten bij de aanschaf. Maar ja, dan is het moeilijk! De eigenaar van de winkel geeft ons de ene na de andere gitaar aan en dan moeten we kiezen, zonder dat we aan hem advies kunnen vragen. Uiteindelijk kiezen we gewoon de gitaar die de Seaghan ook gekozen heeft. Zij hebben er immers verstand van. We zijn meteen “my friends” van de eigenaar en krijgen er naast korting, een gitaarhoes, extra snaren, plectrum en oefenCD (beetje stoffig want in het Engels) bij. Eric is helemaal in zijn nopjes!
Turkse Trappen bij Agrigento
Eenmaal op de boot proberen we via internet wat te begrijpen van de akkoorden en noten. We hebben allebei keyboard / orgel gespeeld, dus noten lezen kunnen we wel. Maar dan blijkt dat ze ook een ander “schrift” hebben voor gitaar. Poeh, dat is allemaal best even ingewikkeld. We modderen een dagje aan, maar de volgende ochtend raadpleeg ik toch even google voor een Engels sprekende gitaarleraar in Licata. En verhip! Vincenzo blijkt onze man. Ik neem contact met hem op en voor EUR 8,- per uur komt hij aan boord gitaarles geven. Natuurlijk even afwachten hoe dat gaat, maar na onze eerste les zijn we helemaal blij! Nu moeten we goed oefenen en als we de eerste akkoorden onder de knie hebben, kunnen we hem weer even appen om te vragen wanneer hij tijd heeft. Super leuk, we hebben nu dus een gitaar en gitaarleraar op Sicilië.
Tijdens het happy hour van 25 oktober blijkt dat zo’n beetje heel de haven in het bezit is van een gitaar. Eric wordt meteen uitgenodigd om eens mee te gaan “jammen”. Het feit dat hij pas 1 akkoord kent, schijnt geen probleem te zijn. Eric is nog even wat terughoudend, maar na een paar wijntjes is de jamsessie ingepland. Dan moeten we ook weer naar de boot, want ik heb Eric verteld dat ik voor zijn verjaardag een verrassingsdagje georganiseerd heb. Daarvoor heb ik een auto gehuurd en deze moeten we ophalen op het vliegveld van Catania. Dat was veel goedkoper. We moeten dus om 9:30 uur de volgende ochtend de bus nemen op het busstation van Licata.
Agrigento; plafond van de kerk
Dus rond 9:20 uur zijn we present op het busstation. Ik ben erg benieuwd hoe makkelijk alles te vinden is, want we zijn al eens langs het busstation gelopen en meer dan 2 overdekte, wankele bushokjes is het niet. Maar het gaat prima! Ook het kopen van het kaartje loopt soepel en de bus vertrekt stipt om 9:30 uur. Het is een gewone touringcar, maar dan zonder toilet. Daar had ik al een beetje op gegokt en maar een heel klein kopje thee gedronken bij het ontbijt. We moeten immers wel 2,5 uur in de bus zitten. De bus rijdt op z’n Italiaans lekker door en stopt alleen op 1 andere plek op de route. We komen dus ruim op tijd: om 11:30 uur staan we op het vliegveld. Eerst naar het toilet, dan zoeken naar een kopje thee, dan zoeken naar een klein hapje te eten, dan zoeken naar de autoverhuur die een beetje verstopt zit…. Eric wordt er een beetje gek van. En dan hebben we de autoverhuur eindelijk gevonden en staat ie voor de balie: hè hè! Maar net voor dat hij de dame kan aanspreken, zeg ik dat ik toch nog even iets wil halen op het vliegveld. Moeten we weer helemaal teruglopen. Eric raakt nu toch wat geïrriteerd. Het is iets over 12:00 en er stond geen rij bij de autoverhuur….grrrrr. Eenmaal in de hal van het vliegveld, kan ik niet anders en vertel ik dat we even gaan wachten voor de uitgang, waar de “Arrivals” naar buiten komen. Oh, nu begint ie toch wel iets te vermoeden. Hij vraagt of er dan iemand gaat langskomen. Ja, er gaat iemand langskomen. Maar wie dan? Dat kan ik nog niet zeggen. Dus elke keer als de schuifdeuren opengaan, kijkt Eric zenuwachtig of hij deze mensen kent. En gelukkig voor hem, komen na 5 minuten al de juiste arrivals naar buiten: Stijn & Yvet!!! Eric ziet Stijn en Yvet eerder dan zij ons. Hij kan eerst niets zeggen en zwaait een beetje, maar dat zien ze natuurlijk niet. Dus uiteindelijk roept ie “Piraatje” en dat horen ze wel. Eric is helemaal in de war en superblij! Dit had ie niet verwacht. Zeker niet omdat Yvet vanmorgen nog een sneaky appje had gestuurd dat ze vandaag een belangrijke afspraak had. Maar Stijn en Yvet zijn speciaal voor de verjaardag van Eric naar Sicilië gekomen. Wat een verrassing!
Na de omhelzingen en eerste stotterende woorden van Eric, gaan we wederom op pad naar de autoverhuur. Gelukkig zijn we nog steeds meteen aan de beurt, maar eigenlijk maakt het Eric niets meer uit. Hij is nog helemaal overdonderd. We krijgen een Ford C-Max mee, met nog geen 5.000 km op de teller. Daar passen we allemaal makkelijk in. We zetten onze TomTom aan en gaan op pad naar Licata. Onderweg komen we langs het stadje Enna. Het is inmiddels 14:00 uur en we lusten wel een hapje. We stoppen en zoeken een restaurantje. Daar genieten we van een echte pasta voor de dames en risotto voor de heren. Natuurlijk nog een Dolci toe. Dan gaan we weer op weg. Bij Eric vallen er inmiddels steeds meer zaken op hun plek. Dus daarom heeft ie gisteren met mij de boot moeten schoonmaken, dus daarom hadden we ons nog niet aangemeld voor de bbq van zondag as., dus daarom heeft Femke de gastenhut zo opgeruimd…..
Ragusa
Waar het met de bus maar een 2 uurtjes duurde om van Licata naar Catania te komen, doen we er met de TomTom 5 uur over. We zien wel veel van het eiland, maar op een gegeven moment zijn we toch wel blij dat we Licata een beetje in zicht krijgen. Uiteindelijk zijn we om 19:30 uur aan boord. We drinken een feestelijk glaasje en de mannen gaan vlug naar de supermarkt om wat hapjes te halen. Zo kunnen we toch met een gevulde maag naar bed.
Ragusa
In de komende dagen laten we Stijn en Yvet zien hoe het leven in de haven er aan toe gaat. Met flink wat “weerstand” ;-), krijgen we hen mee naar het happy hour. Zij vinden het heel leuk om ook de andere overwinteraars te leren kennen. Ook bezoeken we stadjes in de buurt als Agrigento, de Turkse Trappen (krijtrotsen bij Agrigento), Gela en Ragusa. Maar een van de hoogtepunten is toch wel de zondagse BBQ. De zondag dat Stijn en Yvet bij ons zijn, wordt de BBQ georganiseerd door de haven. Je moet je dan ook aanmelden als je wilt deelnemen. Ik ga even langs het havenkantoor om te vragen of het een probleem is dat we 2 extra gasten meenemen. Dat is echter geen enkel probleem! Dus op zondag 30 oktober om 12:30 uur lopen we met z’n 4-en naar de BBQplaats. Daar zit het werkelijk al bomvol! Ik denk dat er zo’n 100 mensen aanwezig zijn. We vinden nog een klein plekje op een picknickbank, krijgen een glaasje wijn en bekijken wat er allemaal om ons heen gebeurd. Iedereen van de haven is uitgenodigd, dus ook de Italiaanse ligplaatshouders en waarschijnlijk ook de hele familie van de haveneigenaar. Yvet en ik hadden al gehoopt om een echt Italiaanse BBQ, en die hebben we gekregen! We beginnen met pizza en salade. Nu heb ik nog nooit pizza bij een BBQ gehad, maar mij hoor je niet klagen! Dan komen er bakken vol lasagne. We krijgen een portie, daar kun je in je 1-tje een week van eten. Dus haal ik maar 1 portie en deel deze met Eric. En lekker!!!! Maar we hebben ook nog een enorme berg aan vlees gezien en willen alles proeven. Dus…. niet teveel eten in het begin. Hoewel we al meer gegeten hebben dan we normaal op een avond zouden doen, komen er dus nog worstjes en speklapjes. De eerste lading worstjes is wat knapperig (lees zwart) afgebakken, maar de speklapjes en de tweede lading worst smaken prima. Dan komt het havenpersoneel (voor vandaag ober, kok en logistiek mangers) rond met schalen druiven en cactusvrucht. Mooi, denken wij, dat is dan de Dolci. En na de Dolci is de maaltijd klaar. Ja….. fout gedacht! Ineens komen er nog kleine hapjes tevoorschijn. Het zijn gevulde, gebakken, gefrituurde hapjes met polenta en diverse vullingen. We duwen van elk een halfje naar binnen, want ja, nu kunnen we proeven. En dan komen ook nog de echt Dolci. Drie verschillende soorten kleine gebakjes. Ik weet niet meer waar ik het moet stoppen, maar het lukt toch. Beetje extra wijn en het klinkt al weer wat in. Maar we zitten met z’n allen zo vol: ’s avonds eten we gewoon niets meer.
BBQ haven Licata
Stijn en Eric hebben het plan opgevat om onze campingGaz-fles om te wisselen. We hebben er 2, dus als er 1 leeg is, kunnen we nog wel wat weekjes vooruit. Maar we hebben er een gewoonte van gemaakt om dat wel meteen op zoek te gaan naar een andere fles. Het komt vaak voor dat er niet meteen een beschikbaar is, dus dan moet je wachten. Dat is geen probleem, maar wel als je tot het laatste moment wacht. Stijn en Eric gaan naar de watersportwinkel en daar krijgen ze te horen dat er misschien volgende week weer een lading volle flessen arriveert. Maar dat zegt de man van de winkel nu al 2 weken. Tijd voor actie dus! De heren pakken de fietsen en crossen heel Licata rond om een adresje te vinden voor het wisselen van de fles. Tegen de lunch komen ze terug bij de boot, maar zonder succes. Yvet en Femke hebben zich deze ochtend met veel belangrijkere zaken bezig gehouden: shoppen! We zijn goed geslaagd als we op een terrasje gaan zitten voor een echte Granita Limone. Het ontzettend gladde schaafijs met citroen smaakt ons prima. Dan zien we vanaf het terras andere havenbewoners langskomen. We zwaaien en binnen now-time zitten ze bij ons aan het tafeltje te kletsen. Een uurtje later lopen we weer verder. We hebben de granita uiteindelijk cadeau gekregen van de andere havenbewoners EN we hebben een tip van hen gekregen waar je gasflessen kunt laten vullen. We lopen langs de bakker naar de boot, waar we de heren een beetje beteuterd (want missie niet geslaagd) treffen. Omdat wij niet te flauw zijn, vertellen we hen van het gasvulstation. Na de lunch gaan ze meteen weer op weg en nu komen ze wel terug van een geslaagde rit. We moeten de gazfles inleveren en kunnen hem dan de dag erop weer ophalen. En zo zijn we voor EUR 11,- klaar en niet de EUR 24,- die het in de haven gekost had.
BBQ met een ECHT stukje vlees; een T-bonesteak van 1,2 kg
Helaas moeten op donderdag 3 november Stijn en Yvet al weer naar huis. In de vroege ochtend, nemen zij de auto weer mee naar Catania, zodat deze ook weer mooi is ingeleverd. Het is wel even heel stil en leeg op de boot…..
Inmiddels wordt het al weer wat kouder in Licata. Niet zoals we in Nederland zien hoor! We zitten overdag nog in onze korte broek, maar ’s avonds en ’s nachts koelt het best af. Lange broek en trui zijn dan zeker nodig. Ook hebben we vaker een buitje of, ’s avonds, een onweersbui. We hadden gehoopt nog even naar Malta te kunnen gaan, maar het weer is inderdaad erg instabiel. Flinke wind op zee en daarmee hoge golven en dan dus weer onweer. Nee, we laten het voor wat het is.
Wel hebben we besloten om de boot deze winter definitief in Licata te laten liggen, maar of we zelf ook blijven is nog niet duidelijk. We zijn bang dat het niks / weinig doen toch gaat vervelen. Hoewel de avonden nu flink gevuld zijn met happy hour (dinsdag en vrijdag), de BBQ (zondag) en borrels / etentjes over en weer, weten we nog niet zeker of we dit een hele winter leuk vinden. Daarbij zijn we momenteel al officieel alcoholist en dat kan natuurlijk niet goed blijven gaan. We wikken en wegen nog even en houden jullie op de hoogte!