Op 15 augustus varen we uiteindelijk naar Patras. We hebben de Yachtclub “Aan de overkant” niet te pakken gekregen en ik wil graag voor de harde middagwind weer op een plekje zijn. Rechtstreeks naar Patras scheelt dan weer 2 uur varen. En Patras vinden we allebei een fijne plek, op het klotsen in de haven na dan. We zijn op tijd weg uit Trízonia en hebben uiteindelijk te weinig wind om te zeilen. Net voor de grote hangbrug wordt het water heel onrustig. Hier zitten de (weinige) wind en de stroming elkaar dwars en het water wordt dus EN naar Oost EN naar West gedrukt. Bovendien wordt de Golf van Korinth daar ook op haar smalst en moet het water dus door een nauwer kanaal geperst worden. Dat geeft natuurlijk wat onrust. Maar na de brug wordt het water weer breder en dat helpt al. De wind trekt iets aan en het laatste uurtje kunnen we rustig zeilen.  

Rond 12:00 uur komen we bij de haven. Omdat vandaag Maria naar de Hemel vaart zijn alle Grieken vrij; nationale feestdag. We roepen de haven tegen beter weten in, aan via de marifoon. Geen reactie. Maar we kennen de haven, dus we weten wel waar we mogen liggen en manoeuvreren in een mooi plekje. Vinden zelfs een stroom- en waterkastje dat het doet en we zijn geïnstalleerd. Even brood halen bij onze favoriete bakker en de lunch kan beginnen. 

We liggen langs een zeilboot met een Nederlandse vlag. Het is een dure boot, jonger dan de onze, maar hij ziet er erg gebruikt uit. We maken wat opmerkingen en dan ziet Eric dat de loopplank gewoon aan boord ligt. De mensen zijn waarschijnlijk gewoon aan boord. Oeps! Als ze onze opmerkingen maar niet gehoord hebben…. Pas later op de dag komt de buurman naar buiten: Luciano, een rasechte Italiaan die prima Engels spreekt (met zo’n echt onvervalst Italiaans accent). Als hij onze opmerkingen over de boot al heeft gehoord, heeft hij ze in geen geval verstaan. En maar goed ook, want hij is een dikke fan van Nederlanders. Hij heeft zijn boot 10 jaar geleden in Nederland gekocht. Hij wilde namelijk echt een boot uit Nederland. Wij zorgen goed voor onze boten en de tweedehandse exemplaren zijn vaak nog heel erg goed. Dat hebben we onderweg al meer gehoord en gezien; veel buitenlanders zijn dol op tweedehands boten uit Nederland. Dus naast de tulpen, klompen, molens en wiet, kunnen we ook bootjes toevoegen aan ons lijstje van nationale trots. 

In Patras zijn veel trappen….

Om dan maar meteen het voorstelrondje af te maken: we liggen tegenover een boot zonder vlag en de eerste dag is ie nog onbewoond. Maar na een nachtje slapen, zien we 2 mannen met koffertjes de boot op stappen. Wij gaan net even op pad. Als we terug komen stinkt het bij onze boot als bij alle vuilniscontainers langs de weg. Heel vies naar rot vlees en bedorven groente. We zien een van de mannen met wel 4 plastic zakken naar de afvalcontainer rennen. Blijkbaar hadden ze tijdens hun afwezigheid spullen in de koelkast laten zitten en die was er mee opgehouden. Alle ramen staan open en de wind blaast natuurlijk richting onze boot. Vies hoor, maar daar kunnen zij natuurlijk ook niets aan doen. We besluiten dan maar gauw onze boot weer dicht te doen en vlug even een terrasje te pakken. Na 1,5 uur is de ergste stank weggetrokken en de fruitvliegjes hebben ergens anders hun heil gezocht. Dus kunnen we weer veilig onze boot betrekken. Het blijken Israëliërs te zijn. En nu het brandgevaar op hun boot geweken is, komt de wiet tevoorschijn. Dat weten we nog van de Israëlische gasten die we in de winter gehad hebben. Rond 10:00 uur in de morgen wordt de eerste gedraaid en met tussenpozen genieten deze mannen de hele dag van hun vakantie. Ach, weer een beetje als in Nederland. 

En dan moeten we natuurlijk nog even langs het ijsco-plein. Een pleintje op ongeveer 15 minuten lopen van de Marina, waar veel ijszaken zitten. We hebben daar een favoriet en smullen weer van deze, in Eric’s geval, enorme ijsco’s. Als we weer op de boot zijn, maken we een plan voor de komende 2 dagen. In Patras Marina betaal je altijd per 2 nachten. Ze zeggen: 1 nacht betalen en 1 nacht gratis. Maakt niet uit welk sausje je er over gooit, als Hollanders blijf je natuurlijk ook de 2de nacht. Vandaag kunnen we verder niet zo veel doen vanwege die Maria Hemelvaart, maar voor de dagen erna hebben we dikke plannen. Mijn wasmeneer moet gebeld, dieselwagentje moet komen, Lidl moet leeg gekocht en als het even kan wil ik kijken voor een nieuwe zonnebril.  

Nu blijkt niet alleen onze Maria voor 1 feestdag te zorgen, maar eigenlijk combineren veel Grieken dit met een vakantie. Veel kleinere winkels blijken een weekje dicht. Geen probleem natuurlijk, maar ook het Dieselwagentje kan daarom niet komen. Waar mijn wasmannetje binnen 10 minuten op de steiger staat, heeft Eric grote moeite om aan diesel te komen. Na bellen, keuzemenu’s in het Grieks en dames die een klein beetje Engels spreken komt hij er achter dat dieselwagentjes niet rijden deze week. Bij navraag bij het havenkantoor blijkt er ook een dieselmannetje te bestaan. Dit is een oude man die inderdaad altijd bij de haven rondhangt. Eric heeft eigenlijk alles al met hem geregeld en vraagt dan nog even naar de prijs: EUR 0,20 per liter boven de gangbare dieselprijs. Nu moet natuurlijk iedereen een boterham verdienen, maar om nu EUR 20,- extra te betalen voor onze 100 liter, daar moet je bij Eric niet mee aankomen. De deal ketst dus af en wij hebben nog geen diesel. Maar Eric heeft een back-up plan bedacht. We hebben een 20 liter kan voor diesel en een rolkratje. Aan het einde van de straat is een benzinepomp en zij willen best de kan vullen. En dus loopt Eric een paar keer op en neer. Wel een tijdstip uitgezocht waarop er de meeste schaduw is op de route, want anders is het teveel zweten geblazen. Uiteindelijk hebben wij weer een volle tank en hoeven we ons daar voorlopig geen zorgen meer om te maken. 

Binnen in kasteel Patras

Ondertussen ga ik de Lidl even onveilig maken. Ook deze is hier op loopafstand. Lidl heeft nu eenmaal wat producten die wij met onze Nederlandse smaak erg kunnen waarderen. De wijn is goed en betaalbaar, de mueslirepen ook en de mariakoekjes. Eigenlijk ook chocolade, maar die is al lang niet meer goed te houden en uit de koelkast smaakt dat toch niet zo lekker. Dan wordt ie te hard.  

We pakken daarna onze fietsjes en gaan naar de super-bouwmarkt met een kleine shoplijst. Helaas vinden we geen van de artikelen en moeten we onverrichter zaken weer weg. We komen langs de enorme Action (heet hier Jumbo) en besluiten om daar nog even te snuffelen. Ook hebben ze in dit winkelcentrum een hamburgerrestaurant! Gisteren was de verjaardag van mijn vader en zijn lievelingseten was hamburgers. Om hem nog even extra te herinneren is hamburgers op zijn verjaardag een mooie traditie. Gisteren was alles dicht, maar hij vindt het vast niet erg als we het een dagje later goedmaken…. We smullen! 

Als ik dan uiteindelijk klaar ben voor de shop-tocht in het centrum blijkt dat woensdagmiddag alles dicht is. Jammer maar helaas….. Wel heel jammer….. Dus ik kijk Eric heel lief aan en dan mogen we nog 2 nachtjes in Patras blijven. De eerste nacht heeft het flink gewiebeld, maar de tweede nacht is het prima te doen. Dus daarom zijn 2 nachtjes extra geen probleem.

De volgende dagen houden we ons in de ochtend bezig met wat klussen en in de middag met rustig aan doen en later op de middag een drankje in een van de cafés aan de haven in de airco en met koud water. Ook onze Italiaans buurman klets graag effe. In de avond lopen we dan, na een verfrissende douche achterop de boot, lekker een stukje.   

Aan het einde van een middag ziet Eric een zeilbootje binnenkomen. Meteen valt zijn oog op de gebroken zaling (een soort uithouder), onderdeel van de verstaging. De verstaging zijn RVS draden die op spanning staan en zo de mast omhoog houden, de zalingen houden die draden op z’n plek. Niet onbelangrijk dus. En bij deze boot is de zaling aan 1 kant gebroken. Maar ook aanleggen blijkt een uitdaging voor deze kapitein en zijn bemanning dus dat geeft een mooi excuus om even te gaan helpen. Kan Eric mooi andermans leed van dicht bij bekijken, interessant om te kijken hoe dat er van dicht bij uitziet en hoe hij dat eventueel zou oplossen. De haven is zo natuurlijk een grote leerschool! Als hij terug is op de boot, weet hij al hoe die zaling weer gemaakt kan worden. Hij draalt een beetje, loopt dan weer terug en vraagt of ze hulp kunnen gebruiken. En daar zijn deze 3 jonge mannen maar wat blij mee. Eric komt het benodigde gereedschap van onze boot oppikken. Er moet iemand de mast in en daar hebben wij de middelen voor. Eric moet mij alleen beloven dat HIJ niet de mast in gaat. De mast is immers niet meer zo stabiel en ik vind dat er dan maar iemand anders uit de mast moet vallen. Een van de jongens gaat de mast al in, dat was al besloten, dus kan ik met een gerust hart weer in mijn boek duiken. Na veel proberen lukt het uiteindelijk niet om het gerepareerd te krijgen omdat de veiligheid natuurlijk boven alles gaat en de boot gewoon niet goed genoeg is uitgerust om iemand veilig omhoog te krijgen. De volgende dag komt een van de jongens vertellen dat hij een professional heeft ingehuurd en eind van de dag is de verstaging inderdaad weer gemaakt.  

Hulp bij maken van zaling

Als de 4 nachten in Patras om zijn, besluiten we toch geen haast te hebben en ik vind het echt heel fijn hier, dus blijven we dan toch nog maar 2 nachtjes extra. Dat mag ook van de havenmeester, dus na betaling is iedereen weer tevreden. 

Al een tijdje hebben we een groot schaduwdoek op onze verlanglijst staan. Zo’n doek schermt de hele boot af van de zon, waardoor het binnenin wat koeler blijft. We weten al hoe we dit willen maken en nu moeten we nog materialen vinden. Nu we toch weer 2 dagen extra hebben, komen de fietsjes weer uit de boot en gaan we op zoek. De havenmeester heeft wel een tip en die blijkt in 1x raak. We kopen 20 m2 schaduwdoek en eenmaal op de boot gaan we meteen aan de slag om hem passend te maken voor de Sunrise. Het eindresultaat mag er zijn! Maar tegelijk hopen we dat we na vandaag de warmste dagen gehad hebben. De komende dagen wordt een temperatuur voorspeld van iets boven de 30 graden. Hoeveel beter dan 40 graden! 

Zie de zilveren doek: ons schaduwdoek! Helemaal matching bij ons zilveren doek voor de bijboot.

In de avond willen we een hapje gaan eten. Vorige keer in Patras hebben we via Tripadvisor.nl een restaurantje gezocht, maar daar werden we niet heel blij van. Nu heeft onze Italiaans buurman een goede tip. Zijn schoonzus woont in Patras, dus we gaan er van uit dat dit een goede plek moet zijn. We krijgen een visitekaartje mee en achterop blijkt ook nog een plattegrond te staan. Dat helpt flink om het adres te vinden. Het is namelijk maar een kleine ingang aan de straat, dan kom je binnen en pak je de lift naar de 3de verdieping. Daar is een terras met een geweldig uitzicht op het aangelichte kasteel van Patras. Heel erg mooi! We krijgen een Engelse menukaart en mogen zelf opschrijven wat we willen bestellen. Er staan alleen geen prijzen bij. Maar we vertrouwen op de Grieken en onze buurman. We nemen tzaziki, een salade, een mixed grill voor 1 persoon, 0,5 liter wijn en 1,5 liter water. Omdat we vroeg zijn (21:00 uur) kan ik nog niet kijken wat het meeste besteld wordt in het restaurant, maar iets vertelt me dat we de mixed grill moeten doen. En dat blijkt een enorm goede keus! En de portie voor 1 persoon is meer dan genoeg voor ons 2-en. Het terras begint nu echt vol te lopen en inderdaad besteld werkelijk iedereen die mixed grill. Uiteindelijk krijgen we de rekening: EUR 18,75. 

Maandag 21 augustus gaan we weer vertrekken. We hebben geen haast om West te gaan. De komende week zitten de Ionische Eilanden (Corfou, Lefkas etc.) nog vol met vakantievierende Italianen; kortom heel druk. We willen even naar de overkant varen, Messolonghi aandoen en dan (een klein stukje?) westkant van de Pellloponesos. Pas daarna naar de eilanden en van daar uit is het 1 nachtje doorvaren naar onze overwinterhaven. Maar dat is pas begin oktober….