52. Crotone

We focussen op dinsdag 10 april. Dit moet een goede dag worden om richting Crotone te varen voor een grote onderhoudsbeurt. We zien deze dag al 4 dagen van tevoren in de weersvoorspelling als een dag met goede vaaromstandigheden verschijnen. Dit geeft ons nog alle tijd om de allerlaatste klusjes te doen voor we op weg gaan. Maar omdat het meeste al gedaan is, kunnen we nog makkelijk naar de BBQ. Waarschijnlijk zal dit alweer de laatste BBQ zijn dat iedereen erbij is. Wij gaan dinsdag weg, maar zullen ongeveer een week later weer terug zijn in Roccella. Roccella ligt immers heel mooi op onze route naar Sicilië. Omdat we toch tot 1 mei betaald hebben, is het ook nog eens een economisch fijne keuze. Maar de kans is natuurlijk best groot dat er in de tussentijd wat mensen uit de haven van Roccella gaan vertrekken. 

Dinsdag blijkt inderdaad een mooie dag. Uiteindelijk hebben we minder wind dan voorspeld in de ochtend, dus kunnen we een uurtje zeilen. De rest van de 12 uur durende tocht moet op de motor. Op dit moment is hier nog vaak of heel veel wind (storm) of heel weinig wind. En omdat ik mocht kiezen is het dan dus de weinig wind geworden. Eerst gaan we helemaal niet snel op de motor, we denken dat het aan onze meelifters onder de boot kan liggen. Later gaat het echter een stuk beter. Wellicht ook wat stroming die ons gunstig gezind is? In ieder geval zien we onze eerste dolfijnen en een schildpad. 

Rond 11:00 uur krijgen we een appje van Elio, onze boot-poets-meneer in Crotone. Er is een kink in de kabel gekomen. Een cruiseschip is onverwacht de haven van Crotone binnen gekomen. Het schip wat had problemen. Hoe dat precies zit, weten we niet, maar we kunnen dus niet naar Elio want dat cruiseschip ligt precies voor zijn werf. Elio regelt wel meteen een plekje voor ons in de andere haven van Crotone. Bij de YachtClub worden we dan ook verwacht en krijgen we meteen een plekje. Helaas moeten we ook gewoon betalen en daar hadden we dan weer niet op gerekend. Maar ja, niets aan te doen. We hebben voor het eerst in 2 weken weer geweldig internet, dus daar maken we dan ook flink gebruik van!  

Cruiseschip ligt in de weg!

Deze haven is niet ideaal. Dat wist ik al van de verhalen in onze boeken en op internet. Bij een bepaalde windrichting komen hier golven de haven binnen. We hopen dat het mee zal vallen, want er staan weinig golven. De boot ligt zeker niet stil, maar het is te doen. En het is maar voor 1 nachtje! We schieten nog vlug even de stad in voor een Gelato. Crotone blijkt een heel levendig stadje met veel restaurantjes en cafeetjes, iets wat ze in Roccella niet zo kennen. We vinden het dus heel leuk dat we nu een weekje hier zullen verblijven. 

De volgende dag zal Elio een berichtje sturen als het cruiseschip vertrekt en wij uit het water gehaald kunnen worden. Maar uiteindelijk krijgen we om 15:00 uur bericht dat het schip (dat wij al de hele dag zitten weg te kijken op ons schommelende bootje) niet op tijd zal vertrekken om ons  vandaag nog uit het water te halen. Balen!!!! Nog een nachtje schudden en betalen. Aan dat eerste valt weinig te doen, maar dat laatste laten we niet zomaar gebeuren. We leggen het probleem voor aan Elio en hij regelt dat wij de tweede nacht niet hoeven te betalen bij de YachtClub. Helaas schudt het deze nacht een stukje meer in haven. Door het continue geruk aan de touwen doen wij amper een oog dicht.  

Dat zorgt er dan wel weer voor dat we ’s morgens niet weten hoe snel we los moeten gooien. We hebben om 9:00 uur afgesproken bij Elio en om 8:45 uur stuiven we al de hoek om. Natuurlijk moeten we dan nog even wachten, maar dat geeft niets. Iets na 10:00 uur wordt de drijvende Sunrise een vliegende Sunrise. Eric vindt dit altijd erg spannend. Vooral als blijkt dat wij een plekje krijgen, waarvoor de Sunrise al vliegend tussen 2 andere boten gemanoeuvreerd moet worden met (voor ons gevoel) 10 cm ruimte aan beide kanten. Poeh! Maar alles gaat heel netjes en beheerst en dan staat de Sunrise netjes op de kant. We kunnen gewoon aan boord leven terwijl zij rust op haar kiel en is gestut aan de zijkanten. 

Flying Sunrise

De Sunrise staat maar net en dan komt de hogedrukreiniger tevoorschijn. Ongeveer 2 uur zijn de mensen van de werf in de weer om haar buikje weer helemaal schoon te krijgen. De aangroei valt ons nog alles mee, maar er hebben zich een paar pokken vastgezogen aan de Sunrise en die laten niet zo makkelijk los. Wij als zoetwatermatrozen hebben er misschien ook nog niet de juiste handigheid in. De medewerkers van de werf krijgen ze er allemaal af. Elio komt even de planning doornemen. Hij spreekt goed Engels. Als alles goed verloopt zouden we dinsdag weer het water in kunnen met een schone onderkant met nieuwe verflaag-tegen-beestjes en gepoetste buitenkant van de boot. Dat was ook de originele planning, dus die cruiseboot heeft niet gezorgd voor vertraging. Hoewel we geen grote haast hebben, is dat toch fijn. 

Meelifters onder de boot

Dan is het weer even wennen om te leven aan boord als de boot op de kant staat. Omdat we zo hebben gewiebeld in de haven, denk ik de eerste dagen nog dat de boot niet stevig staat; we wiebelen nog flink in mijn hoofd. Bovendien moeten we  nu een ladder op om in de boot te komen. Sunrise rust nu op de kiel en dat betekent dat we zo’n 1,60m omhoog moeten klimmen om in de kuip te komen. Niet onoverkomelijk maar je denkt zeker goed na of je alles meegenomen hebt voor je van boord stapt. Nog een puntje om aan te wennen: waar we normaal gesproken het water van bv. handen wassen, omspoelen bekers etc. kunnen laten weglopen in zee, gaat dat nu niet. Alles wat door de gootsteen gaat, komt uit op het asfalt onder de boot of op de ongelukkige voorbijganger. We hebben dan ook een emmer in de wasbak staan, die dienst doet als opvangbak voor het water. Als die emmer vol is, gooien we hem in een afvoerputje hier op het terrein. En dan ontdek ik dat waar we vorig jaar heel bewust bezig waren met het waterverbruik zo laag mogelijk te houden door de kraan zo min mogelijk open te draaien, dat het niet (makkelijk) kunnen laten weglopen van gebruikt water hetzelfde effect heeft. Ook nu probeer ik zo min mogelijk water te gebruiken, omdat ik telkens die emmer moet gaan omgooien (ladder af – ladder op…).

Nieuwe kleurstelling van onze boot (gelukkig allemaal maar primers ;-))

 Een toilet en douche zijn op het terrein van de werf aanwezig. Echter de douche bij de dames kan niet gebruikt worden en na 2 dagen wordt het heren-gedeelte gerenoveerd en dus gesloten. Geen douche meer tot onze beschikking dus…. Daarom douchen we af en toe gewoon bij ons aan boord. Het douchewater beperken we tot een minimum, maar laten we gewoon op het asfalt kletteren. De volgende ochtend, als de medewerkers van de werf weer aan het werk gaan, is dit al lang opgedroogd.  

Uitbouw door de oude fortmuur en rustend op heeeeel dunnen stalen staafjes

Crotone kan ondertussen op vele bezoekjes rekenen. We leren de stad steeds beter kennen. Ook halen we de fietsjes van boord en laten ze op het asfalt zakken. Zo wordt onze reikwijdte nog wat groter. We merken dat Crotone niet (alleen) de stad is van de allerrijksten. Er staan ook best wat flats aan de buitenrand van de stad waar Italianen met een lager inkomen wonen. Maar nooit voelen we ons onveilig. Daarbij is iedereen afgeleid door onze prachtige fietsjes als we langs gestoven komen. Er is zelfs 1 oude man die alles van onze fietsjes wil weten. Hij spreekt goed Engels, vindt ie vooral zelf (dinsdag = Friday). Dus wij moeten maar een beetje puzzelen tussen Italiaanse, Engelse, bijna Engelse en verzonnen Engelse woorden. Ook krijgen we midden op straat nog even Italiaanse les. Als ik het zat ben, laat ik merken dat ik ook wat Italiaans geleerd heb: Andiamo! (we gaan!), maar dat vindt ie dan weer zo mooi dat we weer op een hele verhandeling in zijn brabbelende taaltje krijgen. Uiteindelijk weten we gelukkig te ontsnappen van deze heel vriendelijke man met te veel tijd en te weinig omhanden.

 Omdat koken aan boord nu wat onhandiger is (want water kan niet gewoon weg), worden we creatief in het organiseren van makkelijke maaltijden. De gewone boodschappen zijn hier ook goed te krijgen en onze op-1-na favoriete supermarkt ligt op 10 min. fietsen. Er zijn hier echter meer leuke marktjes en wel een stuk of 3 markthallen. Hier kunnen we dus lekkere hapjes halen die we gewoon, zonder zelf aan de slag te hoeven, kunnen eten. De pizza’s zijn hier wel een stuk duurder dan in Roccella, maar ik lees op internet van een afhaalrestaurant waar ze maar 2 dingen serveren: pizza met tomaat en mozzarella en calzone met tomaat en mozzarella. En alle Italianen zijn lyrisch over de kwaliteit; nummertje trekken is normaal hier en beide gerechten kosten EUR 1,20 per stuk. Nou en als het goed genoeg is voor de Italianen, dan is het goed genoeg voor ons. We fietsen naar de eetgelegenheid en terwijl Eric de fietsjes op slot zet, ga ik vast naar binnen. Voordat Eric klaar is, sta ik al weer naast hem. Hij vraagt of ik iets vergeten ben, maar ik heb onze 2 calzones al in mijn handen. Omdat er zo veel vraag is, ligt er een voorraadje klaar. De calzones zijn nog superwarm en knapperig. Het zijn echter niet de calzones zoals wij die kennen. Hij is zo groot als een flinke appelflap (maar dan halfrond), komt uit de frituur, dus geheel vetvrij is ie niet, maar lekker wel. Als tweede gang delen we een pizza-slice en dan hebben we genoeg gegeten.  

In Nederland een plasgelegenheid voor heren; hier kunst

Op de boot doen we wat klusjes die nog gedaan moeten worden, waarbij de klusjes die handig zijn als Sunrise op het droge ligt, voorrang krijgen. Als we terug zijn in Roccella willen we ook de laatste poetswerkzaamheden doen en dan is het weer Shiny Shine Sunrise! Hopelijk zijn tegen die tijd al wat boten uit de haven vertrokken, want al die jaloerse blikken zijn niet altijd leuk voor onze Sunrise. 

Plan is dus nu nog steeds om dinsdag 17 april weer terug in het water te gaan. Is nog wel afhankelijk van het weer en of de werf zijn planning haalt, maar voorlopig zien beide er goed uit. Dan terug naar Roccella en daar nog een weekje of zo klusjes doen en vakantie vieren. Even goed afscheid nemen van Roccella, waar we toch ook van zijn gaan houden. Dan op weg naar Sicilië. We gaan rechtstreeks naar Licata, maar hebben geen haast. Eens kijken welke leuke plekken we nog onderweg aan kunnen doen. Ondertussen hebben we via-via contact gelegd met een Nederlands stel dat zeer recent een huis heeft gekocht op Sicilië dat ze (deels van het jaar) willen gaan verhuren. Zij zijn erg enthousiast en willen ons graag vertellen over hun ervaringen. We zien er erg naar uit om hen te treffen op Sicilië.

  1. Ko en Toos olthof

    Bedankt voor je mooie verhaal ik lees het met genoegen goede reis verder

  2. Marion van de Stolpe

    Hoi Femke en Eric,
    Leuk weer op reis!
    bij ons begint het ook te kriebelen.
    Boekarest als stedentrip.
    De grote reis weten we nog niet.
    Misschien Namibië, maar dan wel georganiseerd.
    Veel plezier in Italië en tot het volgende verslag.

    groetjes Marion

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén