87. Van Adra naar La Linea

Op 13 juni gaan we gebruik maken van het rustige weer. Om 7:30 uur is het tijd om te gaan. We hadden 8:00 uur afgesproken, maar Eric is er klaar voor. Ik help dus in mijn pyjama om de lijnen los te gooien en ga daarna meteen weer naar binnen om me om te kleden en een lekker kopje thee + ontbijt te maken. Eenmaal buiten de haven staat er onverwacht nog best een stevige deining. Geen enorme golven meer zoals gisteren, maar genoeg om de boot lekker te laten rollen. De bekers thee houden we goed vast. Dan komen we bij een kleiner kaapje en krijgen we ook nog 12 knopen (windkracht 4) wind van voren…. Zucht… het is ons ook niet gegund. Die wind op de kop zorgt dat de snelheid een stukje afneemt, maar verder is het te doen. Gelukkig verdwijnen de wind en de deining grotendeels na dit kaapje. We hebben nog wel wind tegen, maar dan maar ongeveer 5 knopen. De, gereduceerde, deining komt nog van achter maar de Sunrise heeft er weinig last meer van. We gaan dus eigenlijk best heel lekker. We zien een hoop boten ons tegemoet komen. Zij dachten waarschijnlijk een rustige dag te hebben, maar 5 knopen van achteren (voor hun) doet weinig en zij hebben die deining van voren waardoor af en toe flink duiken. Wij vinden dat wij eigenlijk de betere koers hebben voor vandaag. Het zonnetje gaat ook lekker schijnen en met de lunch zitten we er een stuk royaler bij dan bij ons ontbijtje. Eric heeft  voor vandaag als eindpunt Caleta de Vélez uitgezocht. Dit is geen heel populaire haven bij mensen op doorreis, maar Eric heeft goed onderzoek gepleegd en dit gaat hem worden. Om 17:30 uur worden we vriendelijk onthaald in deze gemeentehaven. We krijgen een mooie, ruime plek en we zitten al snel met een koud wijntje in de kuip.

De volgende dagen gaat het flink waaien volgens de voorspellingen.  Het is best een drukke haven (met vaste ligplaatshouders) en we blijken dus best geluk te hebben dat ze een plekje voor ons hadden voor een paar nachtjes. Als we wakker worden, merken we dat er al wat meer wind staat. De boot ligt best te wiebelen. Eric gaat meteen aan de slag om te zorgen dat de Sunrise beter komt te liggen door wat extra lijnen naar de kant te maken. Het gaat echter steeds meer waaien (als voorspeld) en de boot gaat ook meer wiebelen en af en toe volgt er ook een flinke ruk aan de lijnen. Eric klooit nog wat en dan is het weer acceptabel. We besluiten om vandaag toch, zoals we van plan waren, naar Malaga te gaan.

De bus naar Malaga, een rechtstreekse verbinding, stopt een paar honderd meter van de haven: ideaal! Er blijken echter meerdere lijnen, dus op de gok stappen we in de eerste bus die komt aanrijden. Die blijkt inderdaad naar Malaga te gaan. We betalen de EUR 3,- pp voor een enkele reis van 40 km en gaan lekker zitten. Na een uurtje zijn we inderdaad in het centrum van Malaga! We zijn eigenlijk een halte te laat uitgestapt. De chauffeur riep al dat het Puerto / Centro was, maar wij waren natuurlijk een beetje eigenwijs. Wij hebben dus de laatste halte te pakken, bij het treinstation. Ach, zien we wat extra van de stad.

Inmiddels is het 13:30 uur en krijgen we wel trek. In Spanje heb je dan de Menu del Dia beschikbaar. We kijken goed rond en vinden dan een restaurant dat als eerste gang Paëlla aanbiedt, vervolgens gehaktballetjes (voor mij) / visje (voor Eric) en dan nog toet. Met een wijntje en brood erbij voor EUR 9,- pp. Dat is nog eens lunchen! We zitten lekker buiten in de schaduw en laten het ons goed smaken.

Tijd voor een VVV om een stadsplattegrond te halen. Ik heb vooraf op internet opgezocht wat we willen gaan bekijken, maar het is erg handig als we ongeveer weten waar we het moeten gaan zoeken. De VVV is zo gevonden en met de plattegrond hebben we de kathedraal ook snel in de smiezen. Deze is eigenlijk nog steeds niet klaar en mist een toren. Toch vragen ze hier een flinke entreeprijs voor… Wij bekijken hem van de buitenkant, die is al heel indrukwekkend. Dan gaan we door naar een verzameling gebouwen, gebouwd door de Moren. Heel apart en erg de moeite waard. Overal zijn verborgen hoekjes, kamers en paadjes, allemaal met mooie uitzichten over de stad. Dan gaan we door naar het fort. Poeh, een hele klim! Komen we boven, blijkt er ook een bus te gaan…. Ach, is die dikke lunch ook weer met terugwerkende kracht verdiend. Het fort vinden wij een beetje tegenvallen. De uitzichten zijn mooi, maar we het fort zelf is niet geweldig. Tijd om weer af te dalen naar zeeniveau. We doen nog een drankje in de haven en om 19:00 uur pakken we de bus weer terug naar onze haven.

Daar blijkt de Sunrise weer flink te rukken aan de lijnen. Eric probeert van alles, maar we beginnen te vrezen voor onze nachtrust. Dan zegt hij: “het komt gewoon omdat we maar 1 mooringlijn hebben gekregen in plaats van twee”. De plek naast ons is vrij, dus ik vraag waarom we dan niet gewoon die lijn pakken voor vanavond. Tsja, dat blijkt dus de oplossing! Ik vraag nog even na bij de havenmeester of dit akkoord is, en voor een nachtje mag het. We slapen dus zalig!

De volgende dag is de deining al een stukje minder merken we. We kunnen in de loop van de ochtend de tweede mooringlijn van de boot losmaken. Fijn! Want anders hadden we niet nog een dagje in deze haven willen blijven. Ik ontdek een markt, net buiten de haven en Eric wast de boot eens goed van buiten. We relaxen vandaag lekker en gaan op tijd naar bed. We hebben besloten om morgen een poging te wagen om naar Gibraltar te varen en daarvoor moeten we om 1:30 uur (midden in de nacht dus!) uit bed. We hebben daar immers een flinke stroming om rekening mee te houden. Bovendien staat Gibraltar nog heel, heel erg bovenaan mijn zwarte lijst van dikke Kaapjes. We gaan nu wel echt naar Gibraltar, dus hoeven nog niet meteen de hele Straat door te varen, maar om The Rock heen kan het ook flink spoken….

Ik kan dus de slaap niet vatten en bekijk om 1:00 uur de voorspellingen nog eens. Eric wordt er wakker van. Dat is mooi, want dan kan ik meteen vertellen dat ik het niet zie zitten om (inmiddels) vandaag The Rock te ronden. Beter gaan we naar een tussenhaven, Estepona. Eric vindt het prima en de wekker kan daarmee naar 4:30 uur. Pak ik, nu zonder buikpijn, nog mooi wat slaap mee.

Om 5:00 uur zijn we op pad en mag de motor traditiegetrouw weer aan. De wind houdt zich erg rustig en als we de laatste voorspellingen binnenhalen blijken die verbeterd. We mikken dus toch op Gibraltar. Even kunnen de zeilen erop, maar dan is het toch weer op de motor. Gibraltar begint echter al wel aan ons te trekken, we hebben een hele tijd 1 tot 1,5 knoop stroom mee. Omdat we rond de 5 knopen gaan, is dat toch een dikke 20% gratis en voor niks erbij. We gaan er echter van uit dat we op het laatste deel van onze tocht deze stroming weer tegen zullen hebben. Nou, dat gebeurt dus eigenlijk niet. Pas als we de hoek (The Rock) om gaan, vallen we heel even twee knopen terug in snelheid en wordt de zee wat onrustiger. Maar het mag absoluut geen naam hebben en om 18:30 uur varen we de baai in. Eindbestemming is wel Spanje: La Linea de la Conception, net iets ten Noorden van Gibraltar. Dit is een nieuwe haven, met moderne voorzieningen die goed beschermd is. Slechts 5 minuten fietsen van de grens met Gibraltar. Eric heeft de prijs ook al opgevraagd en die is super. Om 19:00 uur melden we ons bij het kantoor en krijgen we een leuke plek. Geen geruk meer aan de lijnen, wat een rust hier!

Maandag 17 juni begint met wassen. Inmiddels hebben we een aardig bergje verzameld en hier kunnen we dat mooi even oplossen. In de middag zet Eric de fietsjes buiten en gaan we vast even Gibraltar verkennen. Paspoort mee! Dit is een echte grensovergang, met bijbehorende files in de spits (voor de auto’s dan). Heel veel is echter dicht. Blijkt de Engelse koningin jarig te zijn. Die staat niet op onze kalender, dus hadden we geen rekening mee gehouden. We vieren haar verjaardag dan maar met een cocktail op het terras. Als ik die wil gaan betalen met mijn ponden (die ik nog had opgeduikeld uit ons buitenlands-geld-potjes), word ik een beetje uitgelachen. Het is blijkbaar al heel oud geld en ze kunnen het niet meer accepteren. Of ze de ponden meteen maar moet weggooien. Nee! Dan ga ik er wel iets anders mee verzinnen. Betalen kan ook in euro’s, maar je wordt dan wel geconfronteerd met een zeer ongunstige wisselkoers. Maar ja, is nu effe niet anders.

Als we weer in de haven komen, zien we onze Engelse buren. Zij zijn zojuist weer op hun boot aangekomen vanuit Engeland. We drinken een borrel en vertellen over onze oude ponden. Buuf trekt meteen haar beurs. Zij wil wel ruilen. In Engeland kunnen ze de ponden bij de bank gewoon omwisselen. Wat superaardig! En wat goed dat ik ze niet heb laten weggooien! Het wordt nog gezelliger en uiteindelijk kruipen we iets voor twaalven weer naar de Sunrise.

Dat Eric weer aan de gin&tonic gezeten heeft, weet ie de volgende dag nog steeds. Hij gebruikt de dinsdag om wat bij te komen. Ik heb het wat rustiger aan gedaan en kan vandaag dus gebruiken om nuttige dingen te doen. In de middag, als Eric iets is bijgetrokken, gaan we even zitten voor onze verdere reisplanning. We besluiten om niet naar de Azoren te gaan. Dit gaan we gewoon niet halen met de tijd. We gaan dus langs de Spaanse en Portugese kust omhoog varen. Dit is tegen de heersende windrichting in, dus gaan we de kansen pakken als ze komen. Ons voorlopige tussendoel is La Rochelle in Frankrijk. Daar willen we begin augustus zijn. Als we even goed rekenen, betekent dit dat dit haalbaar is, maar dat we ook niet heel ruim in ons tijdjasje zitten. We gaan het maar bekijken….

Op woensdag is Eric weer het menneke en pakken we onze fietsjes. We gaan nu die aapjes op The Rock eens bekijken! De fietsjes blijken niet het beste idee van de week. Poeh, wat is het steil! Half fietsend, half lopend bereiken we uiteindelijk wel de top. Daar moet je entree betalen, maar dat wisten we van tevoren. Maar het is ook heel druk. Vooral op de smalle wegen, want daar rijden de taxibusjes af en aan. De weg is heel smal en wij moeten dan flink aan de kant (eigenlijk in de berm) om zo’n busje te laten passeren. Heel hinderlijk, maar misschien zijn we ook een beetje jaloers. Deze mensen worden de hele rots rondgereden zonder gezweet.

Wij hebben dan ook wel een koude cola verdiend en een broodje. Er is maar 1 restaurantje hierboven en daar zijn de prijzen ook naar. Dan ben ik er wel een beetje klaar mee: de warmte, de drukte en dan word je ook nog afgezet…. Gelukkig zijn we daarna snel boven en vinden we wat rustigere stukjes. Naar beneden toe gaat er zelfs een weg die helemaal taxi-vrij is! De wegen zijn best steil, maar wij zitten lekker op onze fietsjes. De enige kracht die we moeten zetten is om de remmen goed in te knijpen. Uiteindelijk zijn we na 5 uur fietsen en klimmen weer bij de Sunrise. Lekker koud drinken en effe rustig aan!

Voor de avond besluiten we naar een Wok-Chinees-Jappaner te gaan. Er is er eentje aanbevolen door onze buren, die hier al 4 jaar liggen. Wij zijn de eerste klanten om 20:00 uur, maar ja, honger natuurlijk na deze intensieve dag. We kijken onze ogen uit bij het visbuffet. Onze bordjes komen vol te liggen met verse inktvis, garnalen etc. De Bakplaat-meneer grilt ze voor ons en wij kunnen smikkelen! Als we vol zijn, duwen we er nog wat toetjes bij van het dessertbuffet. Lekker hoor.

Inmiddels houden we natuurlijk de wind goed in de gaten. We zien voor het weekend wellicht een mogelijkheid verschijnen om de Straat door te varen. We rekenen alles goed door en houden zondag aan als optie. In de tussentijd doen we nog wat boodschappen, bezoeken de haven en een mooi strandje in Gibraltar en het stadje hier.

Vandaag (de 22^ste) ben ik jarig! En buuf hierzo ook! We hebben vanmorgen taart gegeten met alle Engelsen van de steiger en dadelijk gaan Eric en ik kijken of er nog een tapasje te scoren valt hier in La Linea, Spanje. Gibraltar is heel Engels en Engels eten kan ons niet zo bekoren, over het algemeen. De hele dag krijg ik berichtjes en telefoontjes, dus ik voel me best een beetje jarig! Morgen (of overmorgen) gaan we de Straat proberen. Mijn mooiste verjaardagscadeau zou zijn dat we daar rustig doorheen komen…..