Op 26 december worden we heel gelukkig wakker in Havana. We kijken nog eens naar onze tassen en beginnen aan de dag. Druk vanochtend: geld wisselen en naar Viñales zien te komen. Eerst maar eens ontbijten. Aan onze gastheer vragen we of hij Euro’s kan wisselen in CUC. Dat blijkt geen probleem, hij had het ook al eerder aangeboden. De wisselkoers is prima. Dan leggen we onze vraag voor omtrent het vervoer naar Viñales, een kleine 200 km verderop. Hij gaat bellen voor een Taxi Collectivo. Dit is een taxi die je deelt anderen (de taxi is vol bij 4 passagiers) en daarom deel je ook de kosten. Voor een mooie prijs regelt hij in 10 minuten vervoer voor ons. Om 10:45 uur zal de taxi er zijn, dus we kunnen rustig ontbijten en inpakken. Nou, zo druk is het dus allemaal ineens niet. 

Inderdaad staat de taxi er rond 10:45 uur. We rijden door naar een andere Casa Particulare, waar we 2 Amerikaanse meiden oppikken die ook naar Viñales gaan. We stoppen onderweg nog even voor een broodje voor de chauf, natuurlijk even tanken (met plaspauze) en dan zijn we in een goede 3 uur in Viñales. De hoofdstraat is opgebroken en het blijkt 6 dagen geregend te hebben. Een grote ellende van slijk, modder en plassen. Combineer dit met een drukte van taxi’s, bussen, scooters, fietsen, paard-en-wagen en paarden en je ziet de chaos voor je. Hoewel misschien niet, want dit had ik niet bij elkaar kunnen fantaseren. Onze taxichauffeur pakt het echter heel rustig op en rijdt rustig door. Onze Casa blijkt een beetje buiten het dorp te liggen, aan een zandweg, een beetje agrarisch gebied-achtig. Het huisje is in prima staat en onze kamer wederom groot, met eigen badkamer. De eigenaar vertelt meteen over alle excursies die hij kan regelen. Dit komt een beetje pusherig op ons over. Ook het water blijkt niet gratis (zelfs erg aan de prijs) en dat komt allemaal een beetje rauw op ons dak. Voelt effe niet fijn, echt als geldboompjes waar hij aan wil schudden. We zetten onze tassen neer en lopen naar het centrum in ongeveer 15 minuten. Hier is een bakkertje, waar we voor een nette prijs broodjes en water kunnen kopen. Daarna vinden we de toeristeninfo en horen we heel andere prijzen voor de excursies. Kijk, nu komen we beslagen ten ijs en dat voelt stukken beter.

Speciaal voor schoonmoeder Trix: Cubaanse varkentjes

Omdat we pas na 15:00 uur geluncht hebben, schiet het avondeten er een beetje bij in. We zijn nog best moe en gaan op tijd naar bed. Het matras blijkt heel erg zacht. Maar er staan 2 grote bedden in de kamer, dus stapelen we de matrassen op elkaar. Dat slaapt aardig, maar er ontstaat een enorme ligkuil, waar we dan telkens inrollen. Hmmmm, niet ideaal. Morgenavond weer eens anders proberen. Maar nu eerst ontbijt. We hebben van de Amerikaanse meiden in de taxi gehoord dat zij alleen toast en boter kregen. Natuurlijk zijn we erg verwend in onze eerste Casa, waar we de laatste ochtend zelfs zelf-gemaakte-kroketten voor ontbijt kregen. Hier eens kijken dus. Als we buiten komen staat de tafel al gedekt, verse ananas, brood, boter, kaas, stukje gebak, vers vruchtensap, warme melk – cacao – suiker, koffie en er wordt ook nog een vers eitje gebakken. Nou, weer geen klagen dus. 

Na het ontbijt lopen we vlug naar het centrum. Er is een soort-van Hop-on-Hop-off-bus in Viñales. Niet zo gruwelijk rood geval zonder dak, maar een kleine, heel nette bus. Hier betaal je CUC 5,- pp en dan mag je de hele dag op de route in- en uitstappen. Om 9:00 uur gaat de eerste en raad eens wie hier als eerste instappen? Juist! We besluiten om eerst bij de verste halte uit te stappen: de Cuava del Indio. Dit is een groot grottenstelsel met een ondergrondse rivier van ongeveer een kilometer. Met een bootje ga je een stukje deze rivier op. Eric heeft dit helemaal uitgezocht en we zijn er nu dus hopelijk voor de grote drukte. De bus doet er toch nog zo’n 1,5 uur over, want we moeten dus de hele route “uitzitten”. Zo zien we al heel veel van de omgeving van Viñales. Echt een aanrader deze Viñales-tours. Bij de grot is het nog niet heel druk. We kopen een kaartje en wandelen door de gangen. Gelukkig zijn ze bijna overal heel hoog, dus ik kan er ook van genieten. Aan het einde van de lange gang is de rivier. Het is even wachten, want hier staat een korte rij. Dan mogen we in het bootje en krijgen we een tochtje van ongeveer 10 / 15 minuten. Dan vaar je de grot uit en sta je weer buiten. Alles bij elkaar kost het CUC 5,- pp en dat is het meer dan waard. De bus komt elke 1,5 uur, dus we zijn wat vroeg. Maar terrasje en bankjes genoeg om even lekker te zitten. We zien de drukte nu op gang komen. Helemaal blij dat we dit als eerste gedaan hebben, stappen we even later weer in onze bus. 

Uitgang Cueva de Indio bij Viñales

Eigenlijk wilde we de Mural de la Prehistoria nog van dichtbij bekijken. De bus komt er echter al zo dicht bij, dat we dit wel genoeg vinden. Inmiddels is het rond 13:00 uur en we besluiten bij Viñales uit te stappen. Het bakkertje heeft vandaag alleen cupcakes. Eric vindt het prima, ik neem zachte bolletje (niet helemaal hetzelfde als in Nederland, maar heeft er heel erg veel van weg). Dan doen we even rustig aan in de Casa. We bekijken onze reisplannen en horen van onze gastvrouw dat 31 december geen goede dag is om te reizen op Cuba vanwege oudjaar. Hmmm. Ook merken we dat we lang niet altijd zin hebben om in de Casa te eten. In Nederland leek het een goede deal, avondeten bij de Casa voor CUC 10,- (ong. EUR 10,- pp). Maar eenmaal hier blijk je voor CUC 2,- dezelfde huisgemaakte maaltijd te kunnen scoren in een van de vele huiskamerrestaurantjes. En in de Casa’s die we in de dagen na Viñales hebben geboekt, zijn we erg gebonden aan de service van de Casa omdat ze nogal afgelegen liggen. Alles bij elkaar gaat het roer dus om: we besluiten om na Viñales terug te gaan naar Havana. Daar vieren we dan Oud&Nieuw, wat ons geen straf lijkt, en daarna pikken we onze originele planning weer op. 

Besluit genomen, nu nog de uitvoering. Eric annuleert de boekingen bij de Casa’s en ik informeer bij onze eerste Casa (in Havana) of ze nog een plekje hebben. We vonden het daar erg prettig: ruime kamers, gastvrije gastheren (twee heren in Cuba (homo’s), wij dachten dat dit niet geaccepteerd werd…), geweldig ontbijt, rustige ligging, mooie prijs. En er blijkt ruimte. Dan nog het vervoer. Daar is het inmiddels te laat voor, want we moeten naar de fiësta in het centrum. Overal eetkraampjes en live muziek, echt een Cubaans feestje. Dit gaat de komende 3 avonden door. Viñales is wel flink toeristisch, maar het is een gezellige mix. Wij proberen een pizza-tje voor 1,50 CUC, die zeker niet tegen valt. Bovendien blijken ze er echte crêpes te verkopen. Eric staat met zijn snufferd bij in de bakplaat. Erg tevreden over het resultaat, smult hij van zijn pannenkoek met suiker. Je kunt al een beetje inschatten waar hij morgen weer te vinden is. We bekijken het allemaal en gaan dan op huis aan. Oh ja, daar was het matrassen probleem. We besluiten om de matrassen weer terug te leggen en elk in een apart bed te gaan slapen om het gewicht te verdelen. 

Het matrassen probleem is nu dus opgelost. We hebben goed geslapen! Na weer een goed ontbijt, gaan we op een paardentrektocht. De heer des huizes heeft zijn eigen “manege”. Effe kritisch geweest op de prijs en toen toch bij hem geboekt. Om 9:00 uur worden we opgehaald met een paardentaxi (paard met wagentje). In 10 minuutjes rijden we naar het beginpunt waar de paarden staan. Eentje doet echt heel vreemd, maar die is gelukkig voor de Italiaanse dame die gelijk met ons van start gaat. Mijn paardje heet Mojito, dat kan ik onthouden! Meteen begin ik met de kennismaking en teambuilding tussen mij en mijn paardje. We doen het dan ook prima samen! Steile heuvels op en af, het gaat van een leien dakje. Eric zit op Palmorito, een groter en ouder exemplaar. Bovendien laat ie scheten en poept en plast ie continue. Echt een goede match dus….. Eric rolt bijna van zijn paard van het lachen als hij weer lucht laat ontsnappen. 

Mojito, het toppaardje

Eerste stop is een sigarenboer. We krijgen uitleg over het maken van sigaren. Kon iets informatiever, maar het is wel in het Engels, dus wij zijn al lang blij. Na de uitleg mogen we een sigaar proberen. Omdat we allebei niet roken, smeert de sigarenboer extra honing aan het mond-uiteinde. Dat maakt het enigszins te hebben, maar na een paar mooie trekken zijn Eric en ik allebei genezen. Natuurlijk kunnen we er ook sigaren aanschaffen. En daar kwamen we voor: (schoon)papa houdt van sigaren en wij hebben hem een echte Cubaanse beloofd: Check! 

Bezoek aan Tabakplantage…

Mojito en ik worden weer herenigd en dan stappen we rustig naar een koffie, honing en rum plantage. Onze gids hier spreekt prima Engels en zelfs een paar woorden Nederlands (waaronder “bijenkorf” – wij zijn onder de indruk). We mogen wat rum proeven en delen nog een cocktail van diezelfde rum. Maar voor de rest schaffen we niets aan, wat ook prima is. Via diverse uitzichtpunten en een meertje, komen we na 4 uur weer terug bij het beginpunt. Dit was echt een heel leuke ervaring. Eric en ik hadden met z’n 2-en een privégids. We mochten overal zo lang rondkijken als we wilden. Als we aan gaven dat we weer door wilden, gingen we ook meteen. Onderweg genoeg mogelijkheden om wat te drinken of toiletbezoek. We zijn zelfs door een rivier gewaad met de paarden. Kregen we alleen een beetje natte voeten van het opspattend water. In de Cubaanse zon, is dat weer droog voor je terug bent. Vooral beloofden ze dat alles inclusief was en dat was ook echt zo. Echt een aanrader weer!

Ondanks het voetenbadje, voel ik me wel heel stoffig. Echter moeten we eerst nog ons vervoer regelen naar Havana en later van Havana naar Trinidad en terug. Hiervoor willen we graag de bus gebruiken. Dit kantoortje heeft pauze als we er rond 14:00 uur aankomen. We moeten om 15:00 uur terugkomen. Prima: Lunch! Een hamburgertentje blijkt een goede keuze vanwege de lekkere burgers EN de optie tot crêpes als toetje voor meneer. Het is nog iets voor 15:00 uur, maar we lopen vast terug. We verwachten een rij. Die is er dus niet. Alleen blijkt Viñales – Havana voor de komende dagen vol. Dat is jammer, maar hadden we wel verwacht. Havana – Trinidad is echter nog wel te boeken. Dat doen we dan maar meteen. Dit is zo’n 300 km enkele reis, dus moeten we alles bij elkaar CUC 100,- afrekenen. Dit is niet heel veel, maar zo zijn we wel bijna door onze CUC’s heen. Achter ons horen we dat de bank vandaag en morgen dicht is. Geen wisselen dus en we moeten onze paardjestocht naar bij de Casa betalen. Oei! We lopen een deurtje verder naar de aardige meneer van de VVV. Of hij nog ergens weet waar we kunnen wisselen. Eerst fronst hij diep en dan vraagt hij hoeveel en dan kan het gewoon bij hemzelf! We hadden al gehoord dat Cubanen Euro’s wel leuk vonden en dat blijkt wel weer. We krijgen een prima koers en zijn dus helemaal blij!

Onze kapitein had na zijn eerste oceaanoversteek een tatoeage laten zetten. Nu was het onze beurt (met spraypaint dan…).

Nu we weer geld hebben, gaan we meteen nog 1 deurtje verder: een busje (andere maatschappij dan onze eerste keuze) boeken voor Viñales – Havana voor overmorgen. Zij hebben nog een plekje vrij voor ons, dus dat scheelt weer geld met een Taxi Collectivo. Dit is ongeveer de helft goedkoper. Dus kan er wel een lekker drankje op het terras vanaf, waar je ook meteen gratis wifi hebt. Jullie kunnen het al lezen, wij raken aardig ingeburgerd hier op Cuba!

Wij zijn geen echte strandmensen. Maar hier in de buurt moeten heel mooie exemplaren zijn. Dus onze laatste dag in Viñales gaan we naar het strand. Onze Casa kan dat natuurlijk voor ons regelen: met een taxi vertrekken we om 9:00 uur naar het strand van onze keuze en rond 16:00 uur worden we dan weer opgehaald. Alles voor CUC 15,- pp. We vragen het pas de avond ervoor, maar het lukt onze gastvrouw nog zo’n dagtochtje te regelen. 

Het is 9:00, het wordt 9:30 uur, het wordt 10:00 uur…. geen taxi. De gastvrouw hangt weer aan de telefoon: lekke band, maar nu duurt het nog maar 10 minuten. Dus om 10:30 uur staat de man er eindelijk. Omdat hij later is, worden we ook wat later opgehaald, geen probleem. Dat hoeft niet persé van ons (want geen strandmensen) maar alléé, gaan met die banaan. De auto staat om de hoek en blijkt dus geen gewone taxi te zijn, maar een bus / vrachtwagen. In de bak zijn wat langsbankjes gemaakt, erg oncomfortabel. Bovendien weten wij, dat ritjes in deze bakken echt niets mogen kosten. De Cubanen gebruiken dit zelf en betalen heel weinig (in onze ogen dan). We betalen en stappen toch in, want dit alles moet toch even bezinken. De wegen in Viñales zijn niet geweldig (understatement), dus op die houten bankjes, waar nog net plaats is voor ons, zitten we heel ongemakkelijk. Bovendien gaan we nog heel Viñales door om meer toeristen op te pikken. Er moeten zelfs al mensen staan…. Nou wordt ie toch te gortig. Ik acteer een wagenziekte en maak gebaren van overgeven. Niet moeilijk om er niet zo jofel uit te zien, want het is loei heet in die bak ondanks de raampjes die open staan. Nu maakt de man zich toch een beetje zorgen om zijn vrachtauto en hij stopt. Ik vraag geld terug en dat krijgen we. Zonder dat geld terug, waren we trouwens ook uitgestapt: wat een oplichterij. Maar nu staan we dus, met geld in de hand, langs de kant van de weg. We hadden al wel een half uurtje gehobbeld, maar lopen in een 20 minuten terug naar onze Casa. Daar zit onze gastvrouw, die natuurlijk meteen vraagt wat er is gebeurd. We leggen uit dat we ons niet als vee laten vervoeren, zeker niet voor dat geld. Ze schrikt echt. Ze had een taxi besteld waar hooguit 6 / 8 mensen in pasten, een grote auto of klein busje dus, met echte stoelen enzo. Meteen hangt ze aan de telefoon en geeft even goed gas! Ze is echt heeel boos en zegt dat ze met deze organisatie geen zaken meer gaat doen. Wij zijn vooral heel erg blij dat we uitgestapt zijn en trots dat we zelfs ons geld terug hebben, zonder een woord Spaans te hebben gesproken.

Veevervoer naar het strand

Wij hebben nu dus een dagje vrij. We gaan via het huiskamerrestaurantje naar het dorp. Hier zou een wandeling moeten beginnen naar een mooie grot, dwars door de Mogote heen (de hoge bergpieken hier). Het is natuurlijk het heetst van de dag, maar we willen nog graag de Mogote van heel dicht bij zien en het zou niet ver zijn. Beetje zoeken, maar dan vinden we het begin van de wandeling. Onderweg geen bordjes, maar wel mensen aan wie we de weg kunnen vragen. Zij vragen ons dan weer of we naar hun tabaksplantage of bar-aan-huis willen komen. Gelukkig zijn ze niet beledigd als we daarvoor bedanken. Eerst gaan we toch nog verkeerd en klimmen we uiteindelijk echt tegen een Mogote op. Maar dat is niet onze bedoeling en dus draaien we op advies van andere klimmers om, zodat we uiteindelijk toch bij de grot komen. Het blijkt een prachtige grot, mooi hoog ook, die dwars door een Mogote loopt. We moeten zelfs even de zaklamp op de telefoon gebruiken omdat het wel heel donker is. Aan de andere kant kun je genieten van een mooi uitzicht. We kikkeren weer helemaal op van deze wandeling en lopen bezweet en een beetje viezig weer richting dorp. Daar genieten van een rustig namiddagje met goede cocktails en internet. Na een klein hapje voor avondeten gaan we weer op huis aan, waar de douche wacht.