50. Nog heel even ….

Het is al weer even geleden dat er een nieuw stukje op de website SailingSunrise.nl is verschenen. Omdat ik snap dat jullie er weer even aan moeten wennen, er even “in” moeten komen, even die nieuwsgierigheid weer aangewakkerd moet worden en die interesse weer gewekt moet worden, zet ik alvast een stukje op de site. En niet zomaar een stukje: nummer 50! Echt een jubileumnummer! En wat is er mooier dan dit stukje te schrijven op de vooravond van ons nieuwe avontuur.

De aflopen winter hebben we voornamelijk gevochten tegen de Nederlandse kou en regen. En hoewel regen voor mij echt geen charme heeft, heeft de Nederlandse kou met de staalblauwe luchten dat wel. Voel ik me veel beter bij dan met 45 graden in de Griekse zomer. Ik ben deze winter begonnen met hardlopen. Dat is echt genieten hier, in de bossen, met geweldige uitzichten.

Hardlopen is een feestje

Ben dus ook erg trots op het feit dat ik sinds kort 5 km in een half uur kan volhouden! De loopspullekes gaan mee in de koffer naar Italië. In de koele uurtjes van de dag, wil ik toch proberen om mijn conditie op peil te houden.

Daarnaast hebben we heel prettig gewoond in ons huisje in Haaren. De ruime woonkamer is wel erg prettig in vergelijking met de caravan die we de eerste maanden tot onze beschikking hadden. De openhaard hebben we nog echt moeten droogstoken. De openhaard was al jaren niet meer gebruikt, maar de schoorsteen was geveegd net voor wij in het huisje trokken. Het bleek echter dat er veel vocht in de schoorsteen zat. Dat merkte we doordat er flink wat rookontwikkeling in de woonkamer ontstond op het moment dat we een vuurtje aanmaakten. Door rustig aan te stoken en vaak de deur en ramen even open te maken, werd de rook minder. Diverse klachten hebben wij ontvangen over het feit dat onze jassen / kleding stonken naar de rook, maar dit was niet voldoende om de openhaard dan maar uit te laten. Onze huisbaas had Eric immers verteld dat de hele kuub hout opgestookt mocht. Tsja, en dan stinken die jassen maar! De kuub hout is verdwenen…

We hebben ook veel oude bekenden bezocht en nieuwe gezichten leren kennen. Veel kopjes koffie (of thee), lunches, borrels en etentjes hebben we gehad. Door het hele land zijn we geweest. En altijd was het erg gezellig.

Als geweldige afsluiter van het verblijf in Nederland zijn mijn zus en ik weer op Zussenweekend geweest. Voorheen waren dit weekjes; we hebben Sicilië en Kreta samen bezocht, maar nu ontbreekt hier tijd en budget (van mijn kant dan). Maar de zusjes Hendrickx laten zich daardoor niet tegenhouden en zoeken dan een leuke bestemming in de buurt die we kunnen gaan ontdekken. Deze keer is het Luik geworden. Jaren zijn we hier aan het begin en eind van onze vakanties langs gereden. Nu wordt het tijd voor een gedegen onderzoek. We hebben een hotel geboekt naast het vliegveld (budget-technisch zeer interessant) en als we daar op zaterdagochtend om 11:00 aan komen, kunnen we meteen al onze kamer betrekken. Maar, hoe mooi die kamer ook is, na een korte toiletstop gaan wij meteen door. We hebben de vouwfietsen bij ons en zijn klaar voor de rit naar Luik Centrum. Even vragen bij de receptie wat de beste weg is. Euhhhh, met de fiets? Dat is de eerste keer dat die vraag gesteld wordt…. We worden dan ook niet veel wijzer, behalve dat we bij de eerste rotonde links moeten. Zo gezegd zo gedaan. We gaan knoeperd-hard naar beneden. Als dochters van een echte fietser maken we ons al wel een beetje zorgen; we moeten immers ook weer terug…. Maar goed, eerst maar eens dat centrum van Luik vinden. We komen uiteindelijk op een ringweg van Luik, waar de auto’s 70 km/uur mogen. Dit voelt niet fijn en wij wijken dan ook uit naar een andere weg. Komen we ineens een fietsbordje tegen! We volgen de bordjes (raken die weer even kwijt, maar dan zijn ze er ineens weer) en komen na een goed uurtje op de pedalen in het centrum aan. Luik is echt prachtig. Op ons fietstocht naar het centrum zien we de (oude) industriële gebouwen. In het centrum, waar het prima fietsen is langs de Maas, staan veel historische gebouwen. Bij de VVV is veel informatie verkrijgbaar en alle bezienswaardigheden zijn met bordjes aangegeven.

Fietsroute Luik

Na een dagje rondkijken, zetten we koers naar het station. Dat is op zich al een mooie attractie, maar we hebben ook die flinke heuvels nog in gedachten en daar willen we niet tegenop fietsen. Ik loop naar de balie en vraag of we een trein kunnen pakken naar Luik Airport. De dame kijkt erg verbaasd: “Non!”. Dat hadden mijn zus en ik al een beetje ingecalculeerd, want we hadden ook niet echt een trein gezien in de buurt van ons hotel. Dus vraag ik vol vertrouwen naar de bus: “Non!”. Hè? Geen bus naar het vliegveld? Maar hoe moet dat dan als je aankomt op het vliegveld en naar het centrum wilt? En hoe moet dat dan als je niet die enorme heuvel weer op wilt fietsen?. Maar daarmee verandert de situatie voor Renske en mijzelf nog niet: terugfietsen! We hebben het gevoel dat we op de heenweg wel iets zijn omgereden. Toen geen probleem, want bergaf, maar nu komt het toch wel precies. Onze vriend Google rekent voor ons de beste route uit en we gaan op weg. We hebben een paar wat kleinere klimmetjes en moeten ongeveer elke 10 – 15 minuten Google nog eens raadplegen (geen mooie bordje hier), maar stilaan komen we bij het vliegveld. We maken ons nog benauwd over die laatste paar honderd steile meters. Maar dan zijn we ineens bij het vliegveld / hotel! Geen bergjes-van-de-eerste-categorie meer. Wat een feestje! Uiteindelijk hebben we vandaag dik 5 uur op de pedaaltjes gestaan. Onze pap knikt goedkeurend vanaf boven!

In de avond eten we gewoon in het hotel. We zijn bekaf. Volgende ochtend ontbijten we en gaan weer op pad naar Luik. De zondagmorgenmarkt moet een echte MUST zijn. We zoeken een veilige parkeerplek en vinden deze bij het ziekenhuis. Wel betalen, maar voor 1 EUR per uur vinden we dat geen probleem. We vinden zelfs per ongeluk een enorm hoge trap die ook heel bekend is. En deze trap komt precies uit bij de markt. We struinen wat rond op de aardige markt, doen nog een Luikse Koffie, lopen die enorme trap weer omhoog en rijden dan langzaamaan weer naar huis. Het hele weekend is het prachtig weer geweest. Zonnebrand op de toetjes was echt nodig. Het was weer zussen-waardig-weekend!

Luik: Montagne de Bueren 374 traptreden

En hoewel het ook wel weer vreemd is om te vertrekken, zijn we er klaar voor! We hebben al een eerste pakket vooruit gestuurd naar onze haven. Dat staat daar mooi op ons te wachten als we aankomen. En nu pakken we de laatste spullen in. Onze lijst van spullen die we moesten kopen in Nederland was best lang. Na 2 seizoenen op de boot, in de zon, zijn wat kledingstukken toch echt aan vervanging toe. Niet als je het Eric vraagt trouwens, die vindt zijn oude shirts en shorts nog prima. Maar hier moet ik dan toch ingrijpen; ik loop er immers naast als ie met zijn ernstige verbleekte outfit door de straten kuiert. Ook wat onderdelen voor de boot staan op het lijstje. Daar ziet Eric dan weer volop het nut van in. Ik denk dat de douane zijn ogen gaat uitkijken als onze doos door de scanner op het vliegveld gaat. En tot slot hebben we natuurlijk de Nederlandse-etenswaren-die-toch-wel-lekker-zijn. Dropjes, speculaas en peperkoek gaan we nog een plaatsje proberen te geven. We mogen de doos afvullen tot 20 kg en dat gaan we dan ook doen!

En dan onze plannen voor de komende tijd: Op 30 maart vliegen we dus van Weeze naar Lamezia in Italië. Daar staat een huurautootje voor ons klaar. Dan kunnen we met doos en al vertrekken naar onze Sunrise. Volgens de berichten van onze officiële bootbewakers van het zeiljacht Storm, zou ie er nog prima bij liggen. Maar je kunt als bootbewaker natuurlijk niet in het hart kijken van een boot. En wij weten dat de Sunrise ons ook best mist! Wat zal ie blij zijn als ie ons weer ziet en dat is helemaal wederzijds!

We hebben ons autootje voor een week gehuurd en de bemanning van Storm kan er ook mooi gebruik van maken. Kunnen we nog eens goed los met de eerste boodschappen en ons klaarmaken voor het komende seizoen. Er staan wat klussen op de lijst en een hoop bijpraten met de overwinteraars in de haven, maar het belangrijkst is natuurlijk om de zeilen weer te hijsen en de boot eens goed te wassen & poetsen. We denken hier al-met-al een paar weekjes zoet mee te zijn. Dan varen we een kleine 70 mijl naar het Noorden. Naar het stadje Crotone om precies te zijn. Daar gaat de boot dan uit het water. Onder de waterlijn van onze boot zit een laag met (een soort van) verf die er voor zorgt dat de plantjes en beestjes zich er niet graag nestelen. Hoe meer meelifters, hoe minder hard wij door het water gaan. Deze laag verf verliest langzaam zijn werking. Het is tijd om een nieuwe laag aan te brengen. Ook willen we de buitenkant van de boot een keer goed poetsen en wat andere klussen doen. Dat kunnen we dan allemaal doen (of misschien laten doen) in de week dat we op de kant staan in Crotone.

Als de Sunrise dan weer helemaal glimmend het water in zakt, zetten wij koers naar Sicilië. Plan is om dit zo veel mogelijk in dagtochtjes te doen. Dan zijn we hier een dag of 4 – 5 mee bezig. We moeten wellicht wel geduld hebben en goede wind afwachten, maar we hebben ook geen haast. Bestemming is onze overwinterhaven van 2016 – 2017: Licata. Vanuit deze haven, waar onze boot veilig ligt, gaan we 2 dingen doen. We gaan zeiltripjes maken naar bestemmingen rond Sicilië. Denk hierbij aan bv. Malta, de eilanden ten Westen en / of Noorden van Sicilië etc. En we gaan ook onderzoeken of we kunnen investeren in vastgoed op Sicilië. Dit willen we dan gaan verhuren aan toeristen en zo een centje (bij)verdienen. Dit jaar staat voor ons dus vooral in het teken van onderzoeken: nieuwe gebieden via het land, maar ook via het water. Een mooie afwisseling vinden we!

Voor jullie misschien een voordeel dat je niet alleen hoeft te lezen over de wind, het water en de golven, maar ook over wat wij meemaken in onze zoektocht over land met de mensen en de Italiaanse gebruiken. Dit willen we dan ook zeker combineren met een goede porties sightseeing en wandelingen. Een gevarieerd aanbod dus voor jullie als trouwe lezers!