De week van 30 april tot en met 6 mei blijkt een feestweek in Licata! Dat hebben wij vorig jaar gemist omdat we toen op 1 mei zijn vertrokken. Maar het blijkt dat de Heilige Angelo niet genoeg heeft aan 1 feestdag hier: de hele week is er vanalles te doen. Nu heeft veel van dat “vanalles” te maken met de kerk, waarbij een heilige mis minstens 1x per dag op het programma staat. En dat geloven (!) wij wel…. Maar er is ook een enorme markt verrezen (!) in het centrum. Er staan enorm veel kraampjes. Al het aangebodene is eigenlijk wel onder te verdelen in 3 categorieën: Kleding, Kookspullen (pannen, schalen en keukenhulpjes) en Eten. Er zijn ook nog een paar kramen die meubels verkopen, vooral wit met gouden accenten is een hot item. En dan is er nog een kraam die wasmachines en fornuizen verkoopt. Iets wat je in Nederland niet meteen op de markt zou vinden. Eric koopt wat dikke batterijen voor onze zaklamp. Deze zijn wel over de datum, maar ook niet duur. En ik koop een reep met amandelen, karamel en kruiden. Deze worden op de markt vers gemaakt. Het blijkt zoetigheid die speciaal voor de feestdagen wordt bereid. Je breekt er bijna je tanden op, maar het is lekker!
Zondag 6 mei is de dag-der-dagen en dus op deze dag worden er, naast 2 heilige missen, visserspelen georganiseerd. In onze planning is dat wat lastig, want op zondag hebben we ook de BBQ hier in Licata. Er zijn nu nog mensen die hier overwinterd hebben en dus gaat de BBQ gewoon door. En zolang er BBQ is, doen wij mee! Erg gezellig ook hier. Toch merk je dat er een grote groep Fransen is. Zij doen wel mee aan de gezamenlijke activiteiten, maar klieken dan ontzettend. Gaan ze lekker Frans met elkaar praten. Dus als je geen Frans spreekt, heb je bij hen aan tafel niets te zoeken. Dit zien we vaker en is echt iets wat alleen zij doen. Wij vinden het vooral een gemis voor hen. Maar goed, terug naar ons planningsprobleem. We besluiten om naar de BBQ te gaan en om 14:00 uur te vragen wie er nog meer mee willen naar de visserspelen. Uiteindelijk blijkt dat iedereen de planning al zo bedacht heeft. Rond 14:30 uur is de BBQ-plaats leeg en zijn we allemaal te vinden in de vissershaven, een 10 minuten lopen van de Marina.
Het is erg druk met mensen die komen kijken. Het middelpunt van de happening is een paal die heel erg glad is gemaakt met vet. Deze paal wordt voor de eerste activiteit horizontaal op de punt van een visserboot gebonden. Aan het einde zit een vlag. Al glibberend gaan de vissers proberen om de vlag te pakken:
Voor deel 2 is er een gladde paal die rechtop op de kade staat met bovenin de vlag. Ook hier is speciale techniek vereist om de vlag te pakken te krijgen:
Inmiddels hebben we hier wat mensen leren kennen die hier, net als wij, de hele zomer hun thuisbasis hebben. Dat is wel gezellig natuurlijk! Een stel kent ons favoriete spelletje al: Pirate Bridge. We hebben nog geen gelegenheid gehad om het te spelen, maar dat gaat zeker goed komen. Ook hebben we een Rus ontmoet die hier met zijn zeilboot is. Hij zal de hele zomer een beetje op en neer pendelen tussen Rusland en Sicilië.
Ook hebben we wat mensen ontmoet waarvan we niet heel erg vinden dat zij gaan vertrekken. Er is een man van middelbare leeftijd (Frans!) die aan onze steiger ligt. Zijn boot ligt wat verder op de steiger, dus hij komt regelmatig langs gewandeld als hij bv. wil gaan douchen of naar de supermarkt gaat. Niet vreemd natuurlijk, dat doen meer mensen. Maar geen van die mensen heeft besloten dat het hip is om een oude spijkerbroek ZO kort af te knippen dat je net je billen niet ziet. Misschien zou een 16-jarig meisje in een korte periode van hevige puberale uitspattingen dit bedenken, maar deze man loopt dagelijks met zijn broekje voorbij. Eric en ik worden telkens een beetje onpasselijk, waardoor we keer op keer te laat bedachten om een foto te maken. Maar ja, misschien maar goed ook, nu worden jullie niet getekend voor het leven zoals wij.
Ook is het niet heel erg dat onze buurman (Frans!) inmiddels is vertrokken. Hoewel hij best vriendelijk is, is het ook een enorme lomperik. En dan lomp in de zin van onhandig. Elk klusje wat ie aanpakt eindigt in een rommeltje, met bijbehorend Frans commentaar: Putain, Merde! Stiekem moeten wij wel lachen, maar na de 30ste keer kennen wij deze woordjes wel en is het goed dat we hier niet de hele zomer naar hoeven luisteren. We begonnen het vloeken al te horen, alleen als we hem zagen. Nadat ze hun lijntjes hadden losgegooid, wilden ze in de haven al hun zeil hijsen (typisch Frans dingetje). Maar wij zagen van een afstandje al dat dit niet goed ging. In koor zeiden we: Putain, Merde!!! Au Revoir!
Fietsen naar het westen
Omdat we nu echte vastgoed-goeroes willen worden op Sicilië, zijn we dagelijks bezig met onderzoek op internet. Hierbij ontdekt Eric dat de reisorganisatie Corendon tegenwoordig Licata als bestemming heeft opgenomen. Wij hebben al besloten dat Licata niets voor ons is, want je zit gewoon erg ver weg van alle toeristische trekpleisters. Maar nieuwsgierig als hij is, duikt Eric in de reviews over Licata op de website van Corendon. En wat blijkt: ze zijn erg tevreden over het hotel, maar vinden de locatie erg afgelegen. Net wat wij ook bedacht hadden! Maar nu heeft Eric wel het plan opgepakt om eens naar dat hotel te fietsen. Dus we gaan op pad. Stad in, rechtsaf en de kustlijn aanhouden. Het zou 6 km verderop moeten zijn. Na een flinke tijd fietsen, nog steeds geen hotel. We hebben geen telefoon bij ons, dus we kunnen niet even googlen. Maar dat we de 6 km al voorbij zijn, daar zijn we het wel over eens. Omdraaien dus en op de boot kijken waar we dan wel moeten zijn.
Hotel Baia d’Oro in Licata
Enkele dagen later gaan we nog een poging doen. Nu heeft Eric zijn huiswerk gedaan: Stad in, linksaf en kustlijn aanhouden. Het blijkt een avontuurlijk ritje. Al snel eindigt de weg op het strand. We duwen onze fietsjes een klein beetje verder en dan is er een weg omhoog waarvan we denken dat ie wel op een hoofdweg zal uitkomen. Het is echt supersteil! Fietsen is sowieso geen optie, lopen is al een uitputtingsslag! Maar dan komen we uiteindelijk bij een weg. Deze stijgt en daalt nog wel een beetje, maar gelukkig is het nu goed te doen. Dit deel van Licata hebben we nog niet gezien. Het is hier prachtig met mooie villa’s en geweldige uitzichten. Het weggetje is duidelijk geen hoofdweg, maar lekker rustig, waardoor we goed om ons heen kunnen kijken. En na een poosje zien we dan ook HET hotel verschijnen. Inmiddels hebben we wel dorst van al die lichaamsbeweging, dus vragen we of we een drankje kunnen krijgen. Geen probleem, we mogen bij de poolbar plaatsnemen. Het is nog niet druk in het hotel, maar alle gasten rond het zwembad zijn Nederlanders. Het hotel ziet er erg netjes uit en onze koude cola smaakt goed! Uiteindelijk komen we na een goede 3 uur weer terug bij onze Sunrise.
Een echte fietsroute, met stijgingspercentages van 80% (ongeveer)
Het weer is nog niet heel stabiel. Het waait hier echt flink in de middag. Maar als de wind net iets minder waait, gaan we nog een paar uurtjes zeilen. Het waait ongeveer een windkracht 4 en we gaan als de brandweer. Eric ziet zelfs even 8 knopen op de teller en is helemaal het menneke. Voordeel van “gewoon een stukje varen” is dat we de koers zelf kunnen bepalen. Dus ik kan mooi wat oefenen met diverse koersen en het gaat hartstikke goed! En als we dan genoeg geoefend hebben, gaan we weer terug naar de haven. Dan moeten we (lees Eric) alleen de boot nog aanleggen met deze flinke wind van opzij. Onze steiger-genoten zien ons al aankomen en staan klaar om ons te helpen met een lijntje aan te pakken. Eric stuurt netjes in en we liggen snel weer netjes vast. Echt heel fijn om even te doen. En omdat het zo goed is gegaan: Pizza verdiend!
Inmiddels hebben we al een lijst met vastgoedobjecten waar we graag eens willen gaan kijken. Gewoon zonder afspraak om te beginnen; we willen eens een indruk krijgen wat alle mogelijkheden. Op onze lijst staan dan ook heel verschillende objecten: van goedkoop tot duur, van groot tot klein, van appartement in de stad tot villa aan zee. Vandaag hebben we een route gemaakt. Morgen gaan we onze huurauto gaan ophalen en de eerste indrukken opdoen. We zijn heel erg benieuwd!