61. Licata – Malta – Licata

Zoals gezegd in het vorige stukje, zijn we ons in Licata aan het voorbereiden op een tripje naar Malta. We hebben al een tijdje woensdag 25 of donderdag 26 juli op het oog. En omdat ik dit jaar de beslissingen mag maken, beslis ik op basis van de windvoorspellingen dat het donderdag wordt. Woensdag laat nog een flinke windkracht 6 zien in de middag, maar donderdag straalt ons tegemoet als DE vertrekdag. We nemen dus afscheid van onze Engelse havenvrienden. Ik maak nog wat paprikasoep, naar recept van mijn schoonzus Severine, en we spelen nog een spelletje Piratenbridge. Hoewel dat laatste er bijna niet van komt, zo lekker vindt Peter de soep. En omdat zij een dagje later voor een dikke maand naar Engeland vertrekken, krijgen we een enorme hoeveelheid eten dat niet zolang houdbaar is van hen mee. Ik had de koelkast al lekker vol gestopt voor onze reis, nu puilt hij werkelijk uit! 

Op donderdag hoeven we niet vroeg weg. Alles wat we voor 12:00 uur vertrekken moeten we toch op de motor varen, zegt de voorspelling. Om niet te laat op Malta aan te komen, besluiten we om 9:00 uur te gaan waarbij dan de ETA (Estimated Time of Arrival) om 22:00 uur zal zijn. Maar zodra we op zee zijn, kunnen we eigenlijk meteen de zeilen hijsen. We gaan als een speer. De wind is niet enorm hard, maar voor onze Sunrise komt ie uit een geweldig goede hoek. Eric staat nog na te stralen als we om 20:15 uur op Comino, een eilandje net boven Malta, aankomen. De maaltijd die ik had voorbereid, kunnen we gewoon achter ons ankertje eten: EINDELIJK MALTA, en alles op zeil! 

De volgende ochtend kunnen we een beetje beter zien waar we terecht gekomen zijn. Het is een heel mooie baai, maar niet groot en er liggen genoeg andere schepen. We hebben de tip gekregen om uiterlijk vrijdag een goede plek te zoeken en dan niet meer te bewegen tot maandagochtend. Het kan blijkbaar heel druk zijn op Malta in de weekenden met (kleine) bootjes die hun anker uitgooien. Die raad hebben we goed in onze oortjes geknoopt en we vertrekken na het ontbijt naar de baai St Pauls Bay op Malta. Onze eerste indrukken van Malta, terwijl we er langs varen, zijn niet erg positief. Heel, heel veel flatgebouwen! Daar schrikken we een beetje van. En ze hebben ook iets met kanonschoten (ochtend, middag en avond). Ook dat is even schrikken in het begin, want het galmt flink in de baai.  

In St. Pauls Bay gaan we eerst voor anker voor een mooie rotswand met grote grotten. Erg mooi, maar waarschijnlijk daarom zijn we niet alleen. Het wordt steeds drukker. Vooral met kleine motorbootjes. Ze scheuren langs, af en aan. Eric noemt ze “muggen”, ze maken ook zo’n irritant geluid, bewegen ook erg onrustig en zijn vooral erg vervelend met z’n allen. En als we dan een rondje maken met onze bijboot door de baai, zien we een eindje verderop nog enkele zeilboten liggen. Zij liggen veel rustiger, en maar ietsje minder mooi. Dus als we terug zijn bij de Sunrise, halen we ons ankertje op en varen naar deze plek.  

Het water in de baai is enorm helder. Hierdoor kun je zelfs bij 12 meter diepte zien of je boven een zandplek (lichtblauw) of boven zeegras (donker van kleur) drijft. Het anker houdt stukken beter in zand. In zeegras probeert het grip te zoeken, kan dan ook best even grip hebben, maar als de wind dan draait of harder wordt, kan het anker gewoon weer doorglijden. Door teamwork hebben we een ankermethode ontwikkeld waarbij we ons anker op de zandplekken op de bodem laten vallen. Ik sta voorop, bij het anker en gebaar naar de juiste plek, waarbij ons anker al een flink stuk is uitgerold en dus nog maar ongeveer 2 meter boven de zeebodem hangt. Dan zet Eric de boot in zijn achteruit en drop ik het anker vlug. Als we dan liggen, snorkelen we even om te zien of onze poging weer succesvol is geweest: en ja, ook deze keer liggen we perfect!!! Mooi, dan gaan we vanaf nu niet meer bewegen (nou, ja de Sunrise dan).  

In de avond leren we nog een wijze les, die ik natuurlijk graag met jullie deel: verse worst blijft drijven! Je weet nooit wanneer dit feitje je nog eens van pas komt. En hoe zijn wij daar achter gekomen? We hadden van onze Engelse vrienden ook een stukje verse worst meegekregen. Ik had het idee opgevat om deze vanavond klaar te maken. Maar zodra ik de verpakking openmaak, ruikt het niet al te best. Eric checkt nog voor de allerzekerheid, maar het oordeel blijft hetzelfde. En omdat we achter anker liggen, is het erg vervelend als je bedorven etenswaren in je vuilnisbakje moet bewaren. Dat gaat heel snel ontzettend stinken. Dus besluiten we het terug te geven aan de natuur, in de veronderstelling dat het zinkt en dan op de bodem opgelost zal worden of vissen al dan geen buikpijn zal geven. Maar nee dus. De worst drijft! We zien de worst langzaam wegdrijven van de Sunrise en hopen maar dat niemand het ziet…… 

Als het al donker is, verschijnen daar ineens een soort piratenboten met volop licht en muziek. Het zijn rasechte partyboten en de gasten aan boord gaan helemaal los. Eerst varen de boten nog een beetje rond, maar dan gaat het anker uit: precies naast onze boot! Tsja, piraten trekken piraten aan zullen we maar zeggen. Gelukkig hebben deze piraten een tijd waarop ze weer in de haven moeten zijn, dus om 22:00 uur vertrekt het feestgedruis weer naar, voor ons, onbekende bestemming. Dat is niet verkeerd! 

Inmiddels is het zaterdag en zijn we nog steeds niet officieel aan land geweest op Malta. Gisteren hebben we dan wel een verkenningstocht gemaakt met de bijboot, maar geen goede plek gevonden om onze bijboot achter te laten. Onze buurman, een Zwitser, blijkt al lang rond te varen op Malta en weet een goede plek. Daar gaan we dan deze ochtend op af. Het ziet er inderdaad goed uit en zo zetten we onze eerste stappen in dit nieuwe land. Verliefd raken we zeker nog niet. We zien de flatgebouwen nu van dichtbij en mooier worden ze er niet van. De kroegjes zijn Engelse Pubs en de restaurants verkopen Fish&Chips of Indiase Curry. Gelukkig is er wel gewoon (lekker!) brood. Na een uurtje stappen we weer in onze bijboot en gaan lekker snorkelen bij de Sunrise. Daar gaan we ons beraden op de dingen die we willen doen op Malta. We worden hierbij geholpen door een prachtige vuurwerkshow. Op een muziekstuk knalt het vuurwerk de lucht in. En op onze Sunrise zitten we eerste rang! 

Als eerste willen we graag het eiland Gozo bezoeken. Dit is een eiland ten noorden van Malta (en ook ten noorden van Comino). We hebben gehoord dat het havenstadje Mgarr zou niet heel mooi is, maar de hoofdstad van het eiland, Victoria, zeker de moeite waard is. Ik zoek de havenprijs op internet en deze blijkt voor Middellandse Zee begrippen heel schappelijk. En als we een havenplekje zouden kunnen reserveren van zondag op maandag, zouden we morgen al Gozo kunnen gaan ontdekken. Ik stuur een berichtje en warempel: we hebben plek! Het plan is dat we er om 12:30 uur zijn (eerder mag niet), wat eten en dan op onze fietsjes het eiland gaan ontdekken. Gozo heeft een Tafelberg-vorm. Ik heb bekeken dat we dan eerst wel even steil omhoog moeten, maar op de Tafelberg moet het dan goed fietsen zijn.  

Om 12:15 uur ligt de Sunrise op haar plekje. We gaan even wat eten (frietjes!) en dan staan de fietsjes al op de kant. Eric pompt nog even bandjes op en PPPSSSSTTTT! Mijn voorband staat zo plat als een dubbeltje. Eric zucht en pakt het bandenplaksetje erbij. De band heeft een best gat, dichtbij het ventiel. Maar een echte Hollandse jongen weet hoe hij zijn bandjes moet plakken. Dus plakken, pompen en PPPSSSTTTT! Eric zucht een tikje harder en gaat weer aan de slag: PPPSSSSTTTT! Het bandje ziet er inmiddels al flink gehavend uit van alle pogingen, maar dat mag de pret niet drukken. Een nieuwe plakker erop, pompen en PPPSSSSTTTT! Dan vindt Eric het niet leuk meer. Ik zou zweren dat we ergens reserve-binnenbandjes hebben in de boot. Dus nu is het mijn beurt. Ik haal de hele boot ondersteboven, vind wel reserve-lampjes die we kwijt waren, maar geen binnenbandjes. Inmiddels is het 16:00 uur. Tijd voor plan B: de bus. We lopen naar de bushalte en na 15 minuten wachten komt de bus al voorrijden. Voor EUR 2,- p.p. mag je 2 uur lang in de bus zitten op Gozo (en Malta). En dan blijkt dus ook dat, in ieder geval deze Tafelberg helemaal niet plat is van boven. De bus stijgt en daalt de hele tijd. Uiteindelijk zijn we dus blij dat we niet met de fiets zijn. Binnen een half uurtje zijn we in Victoria. Leuke plek, gezellige pleintjes, mooie bezienswaardigheden en omdat we zo laat zijn, niet meer zo druk en warm. We lopen rond en stappen dan met een vers brood weer in de bus. De 2 uur zijn nog niet verstreken, dus kunnen we zelfs met hetzelfde kaartje terug. En omdat we nu een andere buslijn hebben, zien we weer een ander stuk van het eiland. Helemaal tevreden over ons uitstapje komen we weer bij de Sunrise.  

Inmiddels hebben we ook een buurman in de haven. Hij is een Maltees en weet voor ons een goede tip voor een haven op Malta. Daar zouden de beste prijzen zijn. We willen daar namelijk hetzelfde doen: haven, stad (Mdina / Rabat) bezichtigen en stukje fietsen door Valletta. Makkelijker als je dan in een haven ligt. Eric benadert deze haven en inderdaad is het, relatief weer, een goede prijs. We reserveren meteen voor de nacht van dinsdag op woensdag en we mogen zo vroeg komen als we willen. Super! Maar het is nu pas zondagavond, dus we gaan eerst nog even Mgarr in voor een lokaal wijntje op het terras. Op maandagmorgen lopen we naar de supermarkt voor een paar kleine boodschappen. Het is 20 minuten wandelen enkele reis en het is al flink warm dus we hebben flink dorst als we terugkomen.  

Om 11:30 uur gooien we de touwen los en varen we langs de Blue Lagoon op Comino. Dit is een baai met superblauw water, maar dat kun je eigenlijk niet eens zien. Overal mensen, boten en andere watersporters. Hadden we al gelezen, maar het is toch even schrikken….. wij kunnen meteen weer doorvaren. Echter als je een excursie hebt geboekt vanuit Gozo of Malta, zul je moeten blijven tot je bootje weer terug gaat. Daar moeten we niet aan denken. 

Om alvast een stukje dichter bij Valletta te komen, waar we morgen terecht kunnen, varen we naar St. Julians Bay. Ook hier veel flatgebouwen en drukte. Het lijkt wel of we midden in de stad liggen (wat eigenlijk ook zo is). Na ons avondmaaltje gaan we nog even aan land. We lopen langs de boulevard en zien vooral Italiaanse restaurants en Gelato-verkopers. Het ziet er allemaal een stukje minder uit dan in Italië en omdat wij daar over een paar dagen toch weer naar terug gaan, besteedt Eric zijn ijsjes-geld liever aan een McFlurry M&M’s. Die hebben ze namelijk niet in Italië (wel McFlurry, maar niet met M&M’s). De Sunrise ligt deze nacht niet zo lekker op de golven. We wiebelen flink. Maar we hebben daar inmiddels ook wat (slaap)methodes op ontwikkeld. In plaats van in de lengte in ons bed te gaan liggen, gaan we in de breedte liggen. Omdat ons bed zich in de voorpunt van de boot bevindt, loopt ons bed ook smal toe naar het einde. Eric, als langste van ons twee, mag dus aan de rand van het bed liggen, waar het bed nog het breedst is. Ik kom daarnaast. En dat is eerlijk, want nu kunnen we allebei niet languit liggen, maar met gebogen knietjes gaat het prima. We slapen ook beter dan verwacht. 

Volgende dag zijn toch vroeg op. En we mochten ons bij de haven melden wanneer we wilden: nou, snel weg uit het gewiebel! Rond 8:00 uur roepen we de haven al via de marifoon. We krijgen een prima plekje en om 8:30 uur zijn we al helemaal geïnstalleerd aan het ontbijt. Eric heeft een fietsenwinkel gevonden in Valletta en gaat met zijn fietsje op pad om een nieuwe binnenband te scoren. Ik ga ondertussen de havenformaliteiten regelen. Dat inchecken gaat weer op zijn Zuid-Europees, maar het is zalig koel op het kantoortje dus ik heb er geen problemen mee. Eric is dan terug met 2 nieuwe bandjes en ik met een stapeltje papier en een sleutel voor water en elektra. We weten nog niet precies wanneer we weer zullen vertrekken van Malta en nu we onze watertanks kunnen vullen, willen we dat ook maar meteen doen. We mogen voor EUR 5,- aan water en elektra verbruiken. Eric spuit de boot af en vult de tanks. Dan checkt hij ons saldo op de sleutel: EUR 5,-. Dan sluiten we de elektra maar aan, lekker een extra ventilator. Na een paar uurtjes is ons saldo nog steeds niet veranderd: Vervelend! Maar het bedrag is non-refundable, dus uiteindelijk maakt het voor ons kassaldo niet zo heel veel uit. 

 

 

Rond 11:00 uur willen we op weg naar de bus als we een marinero tegenkomen. Of we onze boot nog even kunnen verplaatsen. We liggen op een gereserveerde plek en dat had deze man vanmorgen niet in de gaten toen hij ons de plek wees. Balen, maar we hebben geen keuze. We maken de boot los en varen naar het andere plekje. Deze blijkt iets smaller te zijn, dus dat zal wel de reden zijn dat die andere boot niet op deze plek kon liggen. Wij passen hier prima. Maar moeten wel weer een half uurtje bijkomen met onze warme, rode bolletjes. 

12:00 uur, nieuwe poging. We kijken goed uit dat we geen marinero’s tegenkomen en stappen in de bus met airco. Een paar haltes later moeten we overstappen (vertelt de buschauffeur ons). En na een kwartiertje wachten zitten we in de bus naar Rabat – Mdina. Vlug een klein broodje halen als we uit de bus stappen en op verkenningstocht. Mdina is niet erg groot, maar zeer zeker de moeite waard. Eindelijk iets wat we erg mooi vinden op Malta. En omdat het niet zo groot is, zijn we ook net binnen de 2 uur van het buskaartje weer terug bij de bus. Met nog 2 minuten op de klok, mogen we met ons oude kaartje terugrijden. We stappen, per ongeluk, uit in Valletta en lopen de stad al een beetje rond. Maar ik heb het erg warm en we besluiten eerst even terug te gaan naar de Sunrise. Met het pontje gaan we naar het juiste schiereiland en lopen het laatste stukje. 

Effe siësta en veel koud water drinken. We eten een hapje en dan zet Eric de fietsjes klaar. We hebben inmiddels gezien dat Valletta wel goed bereikbaar moet zijn op de fietsjes. Maar we hebben het wel even extra moeilijk, omdat op Malta het verkeer aan de linkerkant van de weg rijdt. Dus in het donker, op een onbekende weg, aan de andere kant van de weg….. Maar er blijkt een mooi fiets / wandelpad te zijn, zodat we veilig en wel Valletta binnenkomen. We lopen wat rond, bewonderen de bouwwerken die prachtig zijn aangelicht in het donker en Eric vindt weer een MacDonalds voor een M&M Mc Flurry. Dan is het weer tijd om terug te gaan. Ik wil nog even douchen in de haven, in plaats van op de boot, en daar krijg ik geen spijt van: zalig! Helemaal fris gaan we slapen op een bootje dat helemaal niet wiebelt! 

Donderdag 2 augustus ziet er uit als een mooie dag om weer terug te gaan naar Licata. We moeten de 4^de augustus een auto ophalen en dan zijn we mooi op tijd. Op woensdag varen we dus vast terug naar onze eerste baai op Comino. We zijn nu wat eerder en kunnen nog even zwemmen en ’s avonds naar de kant. Na een goede nacht slapen, varen we volgens planning om 7:00 uur weer weg. We zouden eerst een 3 uurtjes moeten motoren en dan kunnen zeilen. Maar wederom kunnen na een klein uurtje de zeilen hijsen en die hoeven pas om 19:00 uur bij Licata weer naar beneden. Weer een top-tocht. Eric blij omdat we lekker zeilen en ik blij omdat de wind geen heel gekke dingen uithaalt. We hebben een echte Italiaans pizza verdiend en proberen voor de eerste keer de Pizza-Taxi (leuk woord hè?). En op een klein misverstandje over rechts en links na, zitten wij snel te smullen op onze eigen Sunrise: We did it! 

Inmiddels zijn we al weer bijna een week in Licata. We hebben onze Rus Max en zijn vrouw Anna weer gezien. Max & Eric hebben nog even een klusje geklaard op de boot van Max. De auto is opgehaald, maar we hebben nog geen nieuwe huizen bezocht. Wel zijn we hard bezig met de selectie, zodat we over een weekje wel een tocht kunnen maken. Tegen alle verwachtingen in, krijgen we best nog wat reacties van makelaars en eigenaren. Augustus is DE vakantiemaand hier in Italië. Ze zeggen dat als je een arts nodig hebt, dat je in augustus naar het strand moet gaan i.p.v. naar het ziekenhuis. 

Mijn zus en mijn schoonzus komen over een paar daagjes, als de piloten van RyanAir tenminste gewoon aan het werk blijven. Dus met de voorbereidingen zijn we ook druk. En dan willen we na het bezoek ook nog graag wat weekjes gaan varen. Sardinië staat nog hoog op het verlanglijstje. We hebben dan mooi nog even tijd, want we hebben ook besloten dat Licata ook weer onze haven wordt voor deze winter. Alles is al geregeld, dus na onze zeiltocht kunnen we mooi weer terugkeren naar Sicilië.