67. Auckland – een camperzoektocht!

Op 2 november zijn we rond 17:00 uur plaatselijke tijd aangekomen op Auckland Airport. We zijn door de douane. Volgend project: de huurauto. Blijkt nu dat we moeten bellen voor de een busje dat ons naar de verhuurder brengt. We hebben nog geen Nieuw Zeelandse SIM-kaart, dus dat wordt een prijzig telefoontje. Terwijl Eric nog wat met de telefoon staat te rommelen, bekijk ik even de busjes die er al staan. En warempel, daar staat er eentje van onze verhuurder. Binnen een minuut zitten wij daarin met alle bagage en worden keurig afgeleverd bij de balie. We krijgen een vlamnieuwe Yaris mee (8 km op de teller) en Eric gaat de uitdaging aan om ons links-rijdend naar de HomeStay (= B&B) te brengen. Het is een 45 minuten rijden en omdat het 18:00 uur is, pakken we mooi nog de avondspits mee. Toch verloopt het heel soepel en rond 19:00 uur zijn we op het juiste adres. We krijgen een grote kamer, met ensuite en balkon. Na een klein hapje in het winkelcentrum om de hoek, gaan we vlug naar bed. Dit is werkelijk knoeperd-hard, maar we zijn zo moe! Eric slaapt zelfs meteen de hele nacht door; wat nou jetlag. Ik ben midden in de nacht even wakker, maar val daarna ook weer in slaap. De volgende dag zijn we allebei dus eigenlijk best wakker. En we hebben natuurlijk ook een missie: op zoek naar een camper! Eerst een mobiel abonnement regelen, want dan kunnen we tenminste bellen (en hebben we internet, maar in de HomeStay mogen we de huis-wifi al gebruiken). Het activeren van de SIM duurt toch nog een paar uurtjes, maar dan zijn we er klaar voor! Op basis van onze super-excel-lijst gaan we eerst op de campers in Auckland af. We bellen de eerste en kunnen meteen terecht. Na de bezichtiging bellen we de volgende en zo kunnen we de eerste dag toch al 5 campers bekijken. Er zitten best een paar aardige bij, maar we willen nog even door.  

De volgende dag is een zondag. De campers liggen iets verder rijden van elkaar, maar veel mensen zijn thuis. Dus weer zo’n 5 campers bekeken. Iedereen is supervriendelijk en hoewel we dan niet zo veel van het land zien, spreken we wel veel Nieuw Zeelanders. Zo hebben we inmiddels al een aanbod gekregen om onze camper bij iemand in de tuin (groot stuk land) te parkeren als we dat willen. En we lopen in onze “pauze” even van de HomeStay naar het strand. Is maar een kleine 10 minuten lopen voor een prachtig strand met uitzicht over de baai. Voor lunch halen we een “pie” bij de bakker. Dit is typisch van hier, maar het kan ons niet heel erg bekoren. De vulling is best lekker (ze hebben heel veel soorten), maar het lijkt wel of ze een hele doos maïzena in de jus hebben gekukeld om deze te binden. Het lijkt een beetje op drilpudding, met vlees dan. Nu klinkt het wel heel vies. Het is best te eten, maar echt lekker vinden wij het niet. Ook hebben ze belegde boterhammen. Die zijn wel prima.  

Omdat we geen eigen keuken hebben, moeten we ons eten buitens huis zoeken. Zo leren we de eerste week ook de diversiteit van de Nieuw Zeelandse take-away / snack-wereld kennen. Natuurlijk is daar BurgerKing (en alle concurrenten), maar ook Mexicaans en Fish&Chips. Maar onze favoriet is de Poké Bowl. Dit is een schaal met een basis van rijst, tortillachips of sla en dan krijg je vlees of vis in kleine stukjes. Daarna wordt de schaal afgevuld met verse groente, echt superlekker en gezond. Wij zijn verkocht!  

Inmiddels hebben wij ook de schoonste ruiten op de auto van heel Auckland. De ruitenwisser en richtingaanwijzer zitten ook omgedraaid hier. En dat gaat echt heel vaak mis bij ons. Dan willen we afslaan en zwiepen die ruitenwissers weer over de ruit, een klein vloekje en dan gaat de richtingaanwijzer aan. Ach, we hopen dat we hier over een tijdje wel aan gewend zijn. Ook moeten we op de weg erg wennen aan het rijgedrag van de Nieuw Zeelanders. We zijn nu een beetje Siciliaans rijden gewend, maar daar hebben ze hier in ieder geval nog nooit van gehoord. Als je maar een heel klein beetje buiten het (verkeers)boekje gaat, wordt je getrakteerd om een flinke toeter. Misschien is dat ook alleen in Auckland, wat bekend staat om de verkeersdrukte. Waar ze buiten de auto heel erg vriendelijk zijn, zijn ze dat op de weg duidelijk niet. Ze kijken recht voor zich uit en doen niets, maar dan ook niets om je een beetje ruimte te geven. Dat is wel even wennen hoor! En dat wennen gaat gepaard met veel toeterconcerten 🙂 

Het is inmiddels maandag en we gaan de laatste auto’s van de lijst in Auckland bekijken. We hebben wel door dat als we verder willen kijken, het ook echt een stuk langer rijden is. En als we nu weten dat het echt een goede camper is, is het niet erg om 2 uur te rijden, maar ja…. We pakken de Excel erbij en denken even goed na over een vervolgplan. Uiteindelijk hebben we dan toch 6 opties voor een camper. Tijd dus om eens te bellen met een autoverzekering. Dit moet er eentje worden uit Nieuw Zeeland hebben ze me in Nederland verteld. Ik bel de eerste en daar is het eigenlijk niet mogelijk om voor korter dan 1 jaar te verzekeren. De tweede die ik bel is de Nieuw Zeelandse ANWB en die helpen me erg goed. Ik krijg een inschatting van de kosten op basis van een van de campers die we gezien hebben. We besluiten om dan ook voor deze verzekering te gaan als we uiteindelijk de RV vinden. Na al dat uitzoek- en denkwerk gaan we nog naar 1 camper kijken. En… dit blijkt toch ook een heel goede kandidaat! Net nu we ons lijstje met favorieten gemaakt hadden… En de prijs van deze camper is ook erg goed. Nadeel is wel dat er flink wat zwarte rook uit komt als ie wat harder moet werken, maar Eric denkt dat dit wel gemaakt kan worden. Daarnaast is het een schakelbak, wat ook een kleine uitdaging is, vooral omdat het een oudere auto is en de schakelbak een beetje fantasie-schakelen met zich meebrengt. Maar het zou wel een heel verstandige keuze zijn gezien de prijs! We wegen deze auto af tegen onze droomauto, waar we onszelf in Nederland al in zagen rijden, een Toyota Coaster. Die hebben we namelijk ook eentje gezien. Maar deze was een stukje duurder, waardoor hij na 4 maanden wellicht moeilijker te verkopen is. Bovendien heeft Eric daar wel in gezeten bij een ritje, maar niet zelf gereden. Het is dan wel weer een automaat…. Moeilijk, moeilijk, moeilijk!  

Uiteindelijk gaan we voor de verstandige keus. Eric belt, dingt nog wat af en we spreken af om hem morgen te komen ophalen. Even voelt het goed, maar dan word ik heel treurig en ook Eric blijft maar zeggen dat het verstandig is. Die nacht slaap ik voor geen meter. Midden in de nacht is ook Eric wakker. We hebben het er nog eens over en besluiten om morgen toch een scherp bod te doen op de Toyota. Als de mensen dan akkoord gaan, gaan we de verstandige keus afbellen. Hier zijn we niet heel gelukkig mee, omdat we dit absoluut niet netjes vinden, maar ja…. De taken zijn verdeeld: ik bel met de Toyota-mensen en Eric belt dan eventueel met de verstandige-keus. En dan krijg ik de Toyota voor het bedrag dat we willen!!! En dan moet Eric met heel veel verontschuldigingen de verstandige keus afbellen…. En dan zijn we heel, heel erg blij!

 

 

De Toyota kunnen we al meteen vandaag op komen halen. Het is voor ons een uurtje rijden. Deze mensen wonen ergens ver op het platteland, maar komen (wederom) speciaal voor ons naar een stadje in de buurt gereden. Hier is ook een postkantoor om de auto over te laten schrijven. Onderweg regel ik nog even de verzekering. We zijn te vroeg op de ontmoetingsplek, maar de verkopers zijn er al. Ik handel het papierwerk af en maak het geld over in het bijzijn van de verkopers, zodat ze zien dat het werkelijk van ons Transferwise-account afgeschreven wordt. Ik denk niet dat deze oudere dame, 80 jaar oud, een idee heeft van waar ze naar zit te kijken, maar als er een grote, groene  “V” op het scherm verschijnt is ze helemaal blij! We krijgen nog enkele bekers en borden bij de camper. Eric wordt in de tussentijd 5x mee rond de camper genomen en alle hoekjes en gaatjes komen aan de orde. Met een kladblok maakt ie netjes aantekeningen over het technische gebeuren van deze Toyota. Dan wordt de kleine Daihatsu, ook onderdeel van de aankoop, achter de grote Toyota gehaakt en zijn we klaar voor vertrek. De verkoper heeft het er duidelijk moeilijk mee. Wij gaan nog even langs het postkantoor om de auto’s over te schrijven en dan zijn we er klaar voor! Eric gaat voor het eerst in de camper (met auto erachter) rijden en ik ga met onze huurauto voorop om de weg te wijzen. Het gaat heel goed en Eric rijdt vol trots de straat van onze HomeStay binnen. Daar parkeren we onze 3 auto’s… 

Die avond zijn we uitgenodigd door onze gastheer en –vrouw om het Indiase feest Divali, feest van het licht, mee te vieren. We kijken toe hoe zij hun gebedsrituelen doen, krijgen daarna een traditioneel Indiaas maal en daarna zijn er sterretjes / lampjes / kaarsjes. Heel speciaal en we zijn heel erg vereerd dat we hier bij mochten zijn. 

De volgende dag, donderdag alweer, moeten we aan de bak! Poetsen, shoppen, poetsen, wassen, poetsen en zorgen dat de koelkast gemaakt wordt. We wisten al dat de koelkast het niet deed en hebben gerekend op aanschaf van een nieuwe. Maar na wat speurwerk op internet vinden we een reparatiebedrijfje dat heel erg in de buurt zit. Eric laadt de koelkast in de kleine auto en dat past precies. Binnen een uurtje is hij weer terug: koelkast gemaakt. En dat voor ongeveer EUR 80,- in plaats van een nieuwe koelkast voor EUR 1200,-! We zijn helemaal blij. Dat moet gevierd worden: sushi voor lunch. Sushi is hier vele malen goedkoper dan in Nederland en ik ben er gek op. Echt een feestje dus. We gaan daarna langs bij de AA. Nu zullen de lolbroeken onder jullie denken: “Dat zal wel nodig zijn met al die wijndrinkerijen op Sicilië!”. Maar nee dus, de AA hier is als de ANWB in Nederland. En ik heb gehoord dat als je lid bent van de ANWB, dat je dan hier 6 maanden gratis lid bent van de AA. Alleen even melden bij een AA-servicewinkel. Omdat wij een Motorhome hebben, moeten we nog wel een aanvullend abonnement afsluiten, maar het scheelt ons toch zo maar EUR 50,-. Wat een besparingen vandaag! Dan kan er wel een opblaasbare kano vanaf. Je schijnt hier prachtig te kunnen rondpeddelen op de meren. En huren is flink aan de prijs. Omdat we geen rek op het dak hebben, lijkt ons een opblaasbaar exemplaar wel prima. Dus via de Nieuw Zeelandse marktplaats scoren we een (nieuwe) kayak. Erg benieuwd hoe dat gaat uitpakken….  

Na een laatste nachtje in de HomeStay, hoeven we gelukkig niet meteen om 10:00 uur weg te zijn. Eind van de middag is ook prima voor onze gastvrouw. Heel fijn! Kan ik haar wasmachine nog een keertje aanzetten en alle verzamelde spullen moeten ook nog de camper in. De huurauto moet terug en Eric moet nog zorgen dat we een 2-persoonsbed van de twee enkele bedden kunnen maken. De oude eigenaar had hier de grootste pret om. Eric had verteld dat hij wilde “be able to cuddle” met mij. Nou voor knuffelen was de vorige eigenaar te oud (80 jaar), maar dikke lol had ie wel. Toch, dat cuddlen daargelaten, als we überhaupt willen slapen vannacht, moet dat bed klaar zijn. We hebben beddengoed gekocht voor een Queen size bed en niet voor 2 maal een single. Maar het zit Eric wat tegen en we hebben ook geen elektriciteit en water bij de had waardoor we een miljoen keer van het huis naar de camper moeten lopen. De camper staat aan de straat en de straat ligt flink wat meters hoger dan het huis. Een kabeltje naar een stopcontact is dan ook niet mogelijk vanwege de afstand. En een emmertje water kost een flinke afdaling en beklimming. Het loopt al tegen 16:00 uur, tijd om te gaan! We hebben een campsite uitgezocht, waar we een plek hebben met elektra en water bij de hand. Zo’n plek is natuurlijk niet gratis, maar wij lachen om de EUR 25,- per nacht. We zijn nog een beetje gewend aan de havenprijzen in de Middellandse Zee.  

Natuurlijk pikken we de spits weer vol mee en in plaats van 20 minuten, rijden we een uurtje. Eric in de bus, ik in de auto, want voor de kleine stukje wilden we ze niet aan elkaar haken. Maar ik heb het adres niet goed en doe er dus wat langer over. Eric maakt zich ondertussen een beetje bezorgd… gaan we niet nog eens zo doen! Bij de camping worden we supervriendelijk ontvangen. Ik heb op internet 2 nachten geboekt en we krijgen een mooi plekje waar beide auto’s goed kunnen staan. We hebben een prachtig uitzicht op de zee, maar eerlijk gezegd hebben we er weinig oog voor. We hebben inmiddels een kluslijst waar je “U” tegen zegt en gaan aan de gang. Eric grootste prio ligt bij het maken van ons bed. Hij struint over de camping op zoek naar iemand van wie hij een accuboormachine mag lenen en binnen 5 minuten zitten er 2 mannen te klussen aan ons bed. Onnodig te zeggen dat dit dan ook binnen een kwartier voor elkaar is: wat er ook gebeurd, wij kunnen slapen! 

En wat hebben we lekker geslapen. Deze matrassen zijn speciaal gemaakt en het lijkt wel of we op een waterbed slapen (hebben we geen van beiden ooit gedaan, maar volgens ons moet het zo wel zijn). Voor het eerst een ontbijtje in onze eigen bus, dat smaakt natuurlijk erg lekker! Blijkt dat hier in de buurt van de camping ook precies de winkels zijn die wij nodig hebben, een bouwmarkt en een soort Action / Ikea. Eric heeft al zitten kijken op een nieuwe kraan, omdat de huidige er niet zo fris meer uitziet en onderdelen mist. De badkamerkraan wordt opgeknapt met onderdelen van de keukenkraan en nu gaan we de keukenkraan vervangen. In de bouwmarkt hebben ze er wel een voor ongeveer EUR 25,-. Eric is niet helemaal happy met de kwaliteit, maar wel weer met de prijs. Ik moet mee. En ik loop eerst naar het aanbiedingenrek: daar is een mooie keukenkraan voor EUR 25,- (was eerst bijna EUR 100,-). De kwaliteit is dus ook een stuk beter en de prijs is nog steeds mooi voor Eric: deze wordt het! Als Eric deze kraan installeert en meteen de leidingen naloopt, begint er water onder de bus te lekken. We zetten een groot deel van onze campingplek blank. Maar ook daar is weer hulp van medekampeerders. Net voor sluitingstijd rent Eric daarom een Kampeerwinkel binnen om de juiste onderdelen te pakken te krijgen en eenmaal teruggekeerd is de lekkage binnen 10 minuten verholpen. Maar nu blijkt bij controle dat de boiler het niet doet…. 

Dat is dan weer een mooie klus voor de zondag. Na een zaterdagavond vol speurwerk op internet, begint Eric vroeg en vol goede moed. Dat is er na een klein half uurtje wel af. De boiler is wat onhandig ingebouwd en moeilijk te bereiken. Ik weet wat me te doen staat: Wegwezen! Maar goed dat ik nog de eerste, grote boodschappen moet doen. Als ik terug kom, is de ergste storm wel over en blijkt de hele gastoevoer en brander geoxideerd was. Dan kan er geen gas bij komen en werkt de boiler niet. Na nog wat 5-en en 6-en doet ie het weer! Nu moet dat ding weer in elkaar en een rubber afdichtring is kapot gegaan. Ik wil wel een veilige oplossing, maar die rubber ring blijkt niet zomaar verkrijgbaar. Het is natuurlijk ook zondag, alles is dicht. Op mijn verzoek, maar tegen zijn zin laat Eric deze klus even voor wat ie is. Morgen kan ie dan even rondbellen en de klus meteen goed afronden. Hij gaat nu verder met de achteruit-rijd-camera. Die zat bij de bus, maar nog nieuw in de doos. En ook al ziet ie in een doos, hij kan toch heeeel goed knipogen naar Eric. Niks zo mooi als helemaal nieuw speelgoed. Ook hier begint de klus vol enthousiasme, maar dan drukt Eric op een knop (ofzo) en slaat de camera op zwart. En daar gaat ie niet meer vanaf. Shit, ik heb al boodschappen gedaan, wat nu? Braaf zit ik deze storm uit en ook deze klus wordt even ter zijde geschoven. We gaan nog even de laatste spullen van ons lijstje shoppen en koken in de campingkeuken. Dat is een prima ding hier! Het is een heel nette keuken waar je je maaltijd kunt bereiden. Er zijn zelfs koelkasten waar je je spullen in kwijt kunt. Maar nu ons koelkastje weer volop in bedrijf is, is dat niet nodig. Voordeel van koken in deze keuken is dat je veel ruimte hebt en dat de etensgeuren lekker daar blijven. Nadeel is dat je niets moet vergeten mee te nemen, anders loop je vlot zo’n 3x (ik zeg maar wat…) terug.

Na weer een zalig nachtje slapen, hangt Eric om 8:00 uur al aan de telefoon voor zijn boilerring. Uiteindelijk krijgt hij een technische man te spreken die een mooi alternatief weet voor die ring. Dat alternatief (een kit) is hier heel dichtbij te krijgen en niet duur. Eric is om en ik vind het goed omdat een technische man wel zal weten of het veilig is. Nu is de boiler dan ook heel snel gemaakt. En ook de achteruit-rijd-camera geeft het op: Eric krijgt hem weer aan de praat. Helemaal happy zet hij de auto in zijn achteruit en showt de beelden op de display (een boom, want we staan nu eenmaal stil).  

Vandaag is ook de eerste dag dat wij onze korte broek weer tevoorschijn halen. Het is hier ongeveer 20 graden, maar er blaast een koude wind. Tot nu toe hebben we mooi onze lange box aangehouden. Voelden ons net als de Sicilianen, die lopen nu ook in winterkleding, terwijl wij het nog lang volhouden in onze korte broeken daar. Maar hier vinden wij het dus koud, terwijl de Nieuw Zeelanders hun witte pootjes al uit de korte broek laten steken. En vandaag, omdat het zo’n fijne dag is, gaan ook de shirts uit en komen de topjes tevoorschijn. Ik heb dus nog een hemdje en een ’t shirt aan en heb het daarmee echt niet warm. Daarnaast valt ons nog iets op: die Nieuw Zeelanders lopen heel veel op blote voeten. En dan bedoel ik dus niet alleen op het strand: nee, over de camping, op straat, in de bouwmarkt, in het openbaar toilet (bah!)….  Heel apart! 

Op dinsdag staan we nog steeds op dezelfde camping. We betalen per nachtje, zodat we weg kunnen als de voornaamste klussen klaar zijn. Eric is nog wat aan het klooien met de satellietantenne en onze camping-straatgenoten zijn erg geïnteresseerd. Telkens komt Eric weer met nieuwe spullen de bus uit lopen. Hij krijgt veel tips en dat is erg fijn! Deze dinsdag kunnen we veel kleine klussen wegstrepen en lijkt er een einde te komen aan de prio-kluslijst. Ik draai nog een was. Dat kost hier trouwens EUR 1,20! In Licata betaal ik EUR 9,- (wel een grotere machine). Wat een verschil! Bovendien hebben ze hier een grote waslijn buiten, die je kunt gebruiken. Zo wordt de wasdag weer een ontspannen aangelegenheid. 

Vandaag is het woensdag en als alles goed gaat vertrekken we morgenvroeg. We hebben nog een inverter gekocht, zodat ik jullie op zonne-energie (liggen al zonnepanelen op het dak) op de hoogte kan houden van onze avonturen. En een LPG-alarm, zodat we een lekkage van LPG op tijd in de gaten hebben. En natuurlijk een tennisracket op batterijen zodat we muggen kunnen elektrocuteren. Eric heeft er ook aan gedacht op de bandenspanning eens te laten controleren. Ik moet even mee en dit is de eerste keer dat ik daadwerkelijk in de bus zit als ie rijdt. Tot nu toe heeft Eric er alleen in gezeten (met de proefrit, de rit naar de HomeStay en de rit naar de camping). Het is echt supergaaf! Ik ga ook de bus besturen, maar wil dan wel eerst even oefenen op een industrieterrein. Het is een automaat, dus gas geven zal wel lukken. Bochten ruim nemen enzo, dat moet ik eens even oefenen zonder rondrijdende Nieuw Zeelanders om me heen. De eerste garagehouder is een heel aardige man, maar stuurt ons door naar een vrachtwagen-bedrijf. Die ziet iets verderop en daar gaan 2 mannen voor ons aan de slag. De luchtdruk is echt veel te laag: moet 100 psi zijn, maar ze waren rond de 60 – 65 psi. Oepsie en goed dat we dit gedaan hebben. Na een 20 minuten zijn ze klaar met alle 6 (!) de banden: hoeven we niets af te rekenen want ze hebben geen materialen gebruikt. Wat ontzettend fijn! En wat een service!! Helemaal blij stappen we weer in de bus, terug naar de camping. Eric maakt vanavond in de campingkeuken een soort kool die we van de campingmedewerkster hebben gekregen uit haar eigen tuin incl. recept. Het smaakt aardig, maar we zouden hem niet zelf kopen. Maar het zit vast vol met vitamientjes! 

Morgen gaan we dan echt rijden! We hadden onszelf vooraf 2 weken gegeven voor het vinden van een camper en het gereedmaken daarvan. Als we morgen op pad zijn, is dat zeker gelukt en dat vinden we dan ook wel weer heel stoer! En omdat jullie natuurlijk ook heel benieuwd zijn naar onze trots: de bus en auto, die we overigens Lange Jan en Jantje hebben gedoopt, heb ik een speciale pagina aangemaakt met foto’s en wetenswaardigheden. Je kunt de pagina vinden in het hoofdmenu onder “Over” en dan “De Jantjes”. De wetenswaardigheden zullen in de loop van de we(e)k(en) worden aangevuld, maar de foto’s staan er vast! Heel veel plezier!!!