68. Van Auckland naar Hastings

Dit stukje is wat (lees: flink wat) langer dan normaal. Omdat het onze eerste dagen on-the-road zijn is alles nog speciaal en vragen Nieuw Zeeland specifieke zaken om wat meer uitleg, zodat jullie zoveel mogelijk mee krijgen van onze belevenissen. Dus, zorg dat je voldoende tijd hebt of lees het lekker in delen! 

De grote dag is aangebroken! Het is donderdag 15 november 2018, 13 dagen na aankomst in Nieuw Zeeland, en wij gaan op pad met onze eigen Jantjes! Wat spannend en wat een feestje! We zoeven over de weg, uitgezwaaid door onze campingburen met wie we bijna een week op de camping hebben gestaan. Bij het eerste tankstation willen we Lange Jan maar meteen even vol gooien. Maar hoe komen we bij de tank? Er lijkt geen sleutel in onze bos te zitten die past op dit luikje… Met een beetje zweet onder de oksels, komt Eric er na een paar minuten achter dat het gewoon dezelfde sleutel is als de sleutel die we gebruiken om de auto te starten. Gelukkig! We kunnen door…. 

Doel voor vandaag is Thames of Coromandel, in ieder geval draaien we de Pacific Highway (hoe mooi klinkt dat?) op. De uitzichten zijn geweldig en onze lunchplek zo mogelijk nog mooier. Hoe makkelijk ook: je buik geeft aan dat het tijd is voor een hapje, je zoekt een mooi plekje en zet De Jantjes langs de kant. Deurtje open, stoeltjes naar buiten en lekker bammetje maken. Koud glaasje melk / jus erbij en je grootste zorg is waar de zonnebrand gebleven is. Dit is het leven waar we aan kunnen wennen! Ik krijg ook meteen mijn vuurdoop met het besturen van Lange Jan. Ongeveer 1 km nadat ik het stuur heb overgenomen van Eric, begint die Highway te veranderen in een bergweg met smallere rijstroken en veel, heel veel bochtjes en steile hellingen. Ben ik wel even blij dat het een automaat is. En zonder ook maar iets geraakt te hebben, kan ik het stuur later weer aan Eric overdragen. Blijkt ook dat het stadje Coromandel een beetje te ambitieus is voor de eerste dag, we zijn moe en stoppen bij Thames. In eerste instantie hadden we een plekje bij een golfbaan op het oog, maar bij navraag ter plekke moeten we tussen de vuilnisbakken staan. Zo gaan wij onze eerste nacht on-the-road niet doorbrengen! Jantje is al afgekoppeld, maar we gaan.  

Ik rijd achter Eric aan naar een echte Freedom Camping plek. Dit zijn plaatsen waar je gratis mag staan, maar zonder faciliteiten (geen elektra, water of zelfs afvalbakken). Je bent dus helemaal op jezelf aangewezen. Omdat het ook heel goed mogelijk is dat er geen toilet is, mogen hier alleen auto’s staan die “SelfContained” zijn. En dat is een serieuze zaak hier in Nieuw Zeeland. Je auto moet elke zoveel jaar gecheckt worden en dan wordt je SelfContained-Certificate al dan niet verlengd. Zonder zo’n certificaat, mag je niet op de Freedom Camp plek staan: boete NZD 200,- Nu is dit certificaat voor onze Lange Jan al geregeld door de vorige eigenaren en ook niet zo’n probleem. Maar er zijn veel omgebouwde auto’s, wij noemen het de echte back-pack-auto’s, die ook graag zo’n certificaat willen. Wie wil niet gratis kunnen overnachten als je ongeveer geen geld hebt om uit te geven? Natuurlijk is in een normale auto eigenlijk geen ruimte voor een vers-, vuilwatertank en toilet. Dat lossen ze op door kleine jerrycans te gebruiken voor het water (1 voor vers en 1 voor gebruikt) en een porta-potti (die ergens onder het bed geschoven wordt) als toilet. En volgens de (inmiddels oude) normen krijgen ze dan zo’n certificaat. Wij zien dan ook de meest wonderlijke auto’s staan en kunnen het niet helpen dat we een beetje staren naar hoe een en ander daar ingebouwd is en werkt.  

Maar goed, wij komen dus aan op onze eerste Freedom Camping plek. Het is een groot parkeerterrein bij de plaatselijke voetbalvereniging. Er staan al best wat Motorhome’s, maar er is nog heel veel ruimte. Eric parkeert Lange Jan en ik zet Jantje er mooi naast. Even kijken of we een beetje waterpas staan (want dat slaapt wel lekker) en klaar! Stoeltjes eruit, koude cola uit de koelkast in het glas, chips in het bakje en niks meer aan doen. 

Dat kunnen we natuurlijk toch niet heel lang volhouden. We starten Jantje en gaan even een rondje rijden door Thames. Dat valt een beetje tegen en dus zijn we zo weer terug. Avondeten maken en dan naar bed. Het slaapt prima! 

De volgende dag gaat Eric eerst nog even terug naar Thames. Onze rookmelder blijkt het bij controle niet te doen. Eric wil even een batterij halen en komt terug met een nieuwe rookmelder; dat was goedkoper. Even installeren en we zijn weer veilig. Om 9:15 uur zijn we al weer op pad. Naar Coromandel, nee eigenlijk een stukje voorbij Coromandel. We hebben de smaak van het Freedom Campen nu te pakken en iets verder schijnt een mooie plek te zijn. Het is een heel mooie weg, met prachtige uitzichten maar wel veel scherpe bochten en hellingen. Lange Jan heeft er geen problemen mee, maar wij zijn toch blij dat we vandaag maar een goed uurtje hoeven te rijden. Met de lunch staan we al op onze nieuwe plekje, aan de zee bij Matarangi. We zijn de eerste op dit prachtige plekje en kunnen dus kiezen waar we willen staan. Niet dat er heel veel plaats is; er is maar plaats voor ongeveer 6 Freedom Campers. We gaan een stukje wandelen, op zoek naar een centrum, maar zien vooral vakantiehuizen. Ik zie iemand fietsen en vraag waar we heen kunnen wandelen. Er blijkt dus alleen een kleine buurtsuper en een café te zijn. Wel krijgen we tips voor de rest van Nieuw Zeeland; waar wel en niet heen te gaan! Onderweg spotten we nog een BBQ langs de kant van de weg. Hij ziet eruit als iemand hem er neer heeft gezet als “gratis mee te nemen”. Maar de BBQ staat er nog, veel onderdelen zijn al verdwenen. En nu zijn wij net op zoek naar een onderdeel voor ons gasfornuis dat hier in die BBQ zou kunnen zitten. We pikken de gereedschapstas op en ik vraag voor de zekerheid aan een buurman daar of hij iets van die BBQ weet. Hij weet alleen dat dat ding er al een paar weken staat: “Go for it” is zijn professionele mening. En dat doet Eric. Hij kruipt met zijn tas onder de BBQ en snukt er het onderdeel onderuit. Hop, in de tas en weg zijn we. Helaas blijkt later, bij ons gasfornuis, dat het niet het juiste onderdeel is. Ach, toch geprobeerd. 

We laten het er echter nog niet op zitten. Probleem is namelijk dat we dit onderdeel nieuw hebben willen bestellen / kopen, maar niemand kan het leveren. We moeten er dus op een andere manier aan zien te komen. Eric ziet een vuilstort en daar zijn wellicht ook veel oude fornuizen. Wie weet is daar wel zo’n onderdeel. Hij loopt de stort op om te vragen of hij misschien…. En het mag! Zijn tasje komt weer tevoorschijn en hij bekijkt de velen fornuizen die er staan. Helaas blijkt er niet eentje die ons onderdeeltje heeft. Toch nog verder kijken…. 

Dan is het tijd voor ontspanning! Een mooi flesje Nieuw Zeelandse wijn komt uit de koelkast en de e-reader komt uit de kast, lekker genieten in het zonnetje, van het uitzicht. Inmiddels wordt het ook flink drukker op de kampeerplek en waar misschien eigenlijk maar 6 auto’s passen, blijken er toch al gauw 9 te staan. Het zijn (bijna) allemaal omgebouwde auto’s en zijn proppen zich er gewoon tussen. Dat is niet een heel fijn gevoel, maar er ontstaat geen schade en ’s morgens zijn ze ook vroeg weer weg. 

Wij willen de zaterdag besteden aan het bekijken van de omgeving. Probleem is echter dat het bord met de regels van Freedom Camping wat onduidelijk is. Er staat namelijk dat je maximaal 2 nachten achter elkaar mag blijven en dat je voor 9:00 uur moet vertrekken. Hmmmm, moet je dan elke dag voor 9:00 uur vertrekken, maar mag je dan wel 2 nachtjes komen? Lijkt niet heel logisch, maar ja, je weet het niet. We bellen even met de gemeente en zij geven meteen duidelijkheid: je mag gewoon 2 nachten blijven staan, tussentijds vertrekken is niet nodig. Mooi! Lange Jan heeft dus een dagje vrij en wij gaan met Jantje op weg naar De Driving Creek Railway in Coromandel (half uurtje rijden). Bijzonder aan deze railway is dat deze is gebouwd naar de visie van 1 man. Hij was (inmiddels is hij overleden) een pottenbakker en haalde zijn klei van de heuvel, uit een stuk regenwoud dat hij had gekocht. Om niet telkens te hoeven slepen met de emmers, ruilde hij wat blikjes bier tegen oude rails. En die rails legde hij dan in zijn achtertuin, steeds verder de berg op. Uiteindelijk werd het een heel traject, met bruggen en tunnels. Mensen werden nieuwsgierig en wilden ook wel eens mee: voilà! Toeristische attractie geboren! Ik heb vanuit diverse bronnen begrepen dat dit wel een tip was om te doen. Daarom is dit onze eerste stop voor vandaag. Maar als we dan in dat treintje zitten (na een flinke entree betaald te hebben), merken Eric en ik dat we wat kritischer mogen zijn met het selecteren van uitjes. Het treinritje is wel leuk, maar wij kunnen alleen maar denken aan het treinritje dat wij hebben gemaakt in Griekenland… We zijn gewoon wat verwend geraakt en dat is iets om rekening mee te houden.  

Na dit avontuur dat ons dus vooral inzicht heeft gegeven, maken we een autoritje over de wegen rondom Coromandel. We bezoeken een waterval en kopen de beroemde mosselen uit Coromandel: Green Lipped Mussels. Deze zijn echt heeeel groot. Eric maakt ze die avond klaar. Omdat ze zo groot zijn, moeten ze ook lang stomen / koken (10 minuten!). Wellicht ook daardoor zijn ze wat minder mals dan onze Hollandse trots, maar we hebben er een prima maaltje aan. 

De volgende dag moeten we dus weer vertrekken. Onze twee nachtjes zitten erop. Dat is ook niet heel erg, want we hebben natuurlijk meer dingen die we willen zien. Wederom hebben we geen verre plannen, met een goed uur zijn we al weer waar we wezen willen: Cooks Beach. De laatste auto rijdt net weg van de Freedom Camp plek en laat ons nu mooi op dat plekje willen staan. We staan nu, voorlopig, alleen op dit grote grasveld aan de rivier en 5 minuten lopen van het strand. Wat een plek! Maar we zijn ook hier om dingen te bekijken: we gaan naar Cathedral Cove, een strand met een mooie rotsformatie. Het zou een uurtje wandelen zijn en echt een juweeltje. Als we daar aankomen is het lunchtijd en nemen we een fish&chips. We nemen 1 portie en dat is meer dan genoeg voor ons 2-en. Dan kunnen we van start. Het stijgt en daalt flink, maar gelukkig is het vandaag niet heel warm. We zijn niet alleen (zeer zeker niet), maar het is echt de moeite waard.  

Eenmaal terug bij Lange Jan, staat die allang niet meer alleen. Flink dicht naast ons staat weer een omgebouwde auto. Met de schuifdeur geopend, naast onze raam, zien we dat onze jonge buurtjes ook lekker kunnen knuffelen en van knuffelen krijg je jeuk en als je jeuk hebt moet je krabben, gewoon met die schuifdeur open…. Wij gaan maar buiten zitten op onze stoeltjes, borrelen is ook belangrijk met dit zalige zonnetje op je bol. 

Na het eten lopen we nog even het strand op. Dit zand is echt superzacht! Nog nooit zo meegemaakt. Er is ook een flink getijdenverschil dus we doen ook nog iets van wadlopen hier in de baai, maar dan op blote voeten, zonder laarzen. We blijven morgen nog mooi een dagje / nachtje staan want ook hier mag je 2 nachten zijn. 

Bovendien hebben we nog iets wat we willen zien hier: Hot Water Beach. Als je op dit strand van 2 uur voor tot 2 uur na laag water een kuil graaft, komt er heet water naar boven borrelen. Als je de kuil groot genoeg maakt, heb je zo je eigen wellness-pool. Zijn we niet met de boot, check ik toch de tijden waarop het laagwater is! Gelukkig vallen de tijden gunstig, we kunnen van 8:00 uur tot 12:00 uur terecht. Rond 9:00 uur zijn we op weg. Blijkt het betaald parkeren te zijn, dat hadden we nog niet gezien in Nieuw Zeeland. En als je een schep wilt huren (wat wij willen, want we hebben er geen), dan kost dat NZD 10,- / EUR 6,-. Dat is niet leuk meer. We rijden ongeveer een minuutje terug en zien een café. Zij verhuren ook een schep en hebben een eigen parkeerplek. Ik loop naar binnen. We kunnen een schep huren voor NZD 5,- en dan gewoon op hun parkeerplaats blijven staan! Dat is beter. We lopen precies 1 minuut tot de betaald parkeren plaats en dan zien we al flink wat mensen op het strand. Iedereen is bij elkaar in de buurt aan het graven. Dat vinden wij vreemd en Eric graaft een proef-kuiltje op een plek ver van de menigte. Er komt inderdaad water omhoog, maar dat is alles behalve warm. Dat zou de menigte bij elkaar gepropte mensen wel eens kunnen verklaren. Wij erop af. Stappen er net wat mensen uit hun zelf gemaakt badje en vragen ze of wij dit willen. Natuurlijk! Blijkt dus dat er enkele stroken zijn met Heel Heet Water en net daarbuiten kun je graven voor water waar je gewoon in kunt zitten. Als je veel verder daar buiten gaat heb je gewoon koud water (check!). Wij zijn niet van plan om echt te gaan badderen. Het is ons veel te fris, maar even pootje baden en het badje wat verder uitdiepen, want we hebben immers een schep, is aan ons wel besteed. Na een kwartiertje hebben we dat ook wel gezien en geven we het badje weer door aan nieuwkomers. Die hebben wel grote plannen en gaan er lekker in liggen.  

Als we de schep terugbrengen, staren ons vanuit de vitrine allemaal lekker dingen aan. We krijgen de borg terug voor de schep, maar die gaat weer meteen de kassa in voor een kop thee met lekkers. Onze (schoon)broer en (schoon)zus zijn immers jarig, in Nederland dan, want hier is het al weer een dagje later, en daar hoort gebak bij. We gaan rustig aan terug naar Lange Jan. Na de lunch mag Jantje weer mee. Er is een klein voetgangerspontje dat ons kan overzetten naar de andere kant van de baai. Met de auto is dat vlot een half uur rijden omdat je helemaal om de baai moet. Nu is het 5  minuten met het pontje. De stad Whitianga staat niet heel hoog op ons verlanglijstje, maar we kunnen daar wel mooi even boodschappen doen. Eric vindt er ook nog een BBQplaat voor op het draagbare gasstel dat we hebben gevonden (Even bijpraten: De omgebouwde auto’s hebben allemaal zo’n gasstel-in-een-koffer. Dit gasstel komt ’s avonds uit de koffer en wordt op een tafeltje (of de porta-potti) gezet. Zo kunnen de back-packers koken. Op een kampeerplek waar wij aankwamen, lag zo’n koffer. Eigenlijk deed dat gasstel het niet meer, maar nadat Eric er 10 minuten naar gekeken had, was het euvel gefixt en hebben wij dus een buitengasstel). Met zo’n BBQ-plaat, hebben we ook mooi meteen een BBQ! Eric is helemaal trots op zijn vondst. 

Eenmaal terug bij Lange Jan, gaat natuurlijk als eerste de doos van de BBQ open om even te passen. Dan blijkt dat de BBQplaat al verroest is. Dat is wel even balen! Eric belt de winkel en legt het probleem uit. Ze hebben nog een plaat en hij mag komen omruilen. Dat is mooi, maar dan moet hij weer met het pontje a NZD 7,- voor een retourtje. Dat maakt zijn mooie koopje, toch iets minder mooi. Maar een roestige plaat is sowieso al minder mooi….Tien minuten later zet ik Eric dus weer op het pontje en wacht even op hem. Hij komt terug met een mooie glimmende plaat: nu nog het zonnetje en we kunnen BBQ-en! 

Het is vanavond nog mooi weer, maar voor de komende week wordt er echt heel veel regen voorspeld. Daarom vertrekken we ook richting een echte camping, waar we weer even aan de stroom kunnen. Dan kunnen we op de laptop een film kijken. Bovendien is het idee van een douche na al deze dagen ook erg aantrekkelijk! Het is 2,5 uur rijden naar Omokoroa en daar krijgen we een mooi plekje. Omdat we eergisteren al gebeld hebben, weten we ook dat dit het laatste plekje was! De handrem staat er nog niet op of ik ben aan het stofzuigen, wassen (het is NU nog droog en we hebben dringend schone onderbroken nodig) en maak onze lunch. Eric pakt ondertussen weer een klusje op. Er blijven maar lampjes kapot gaan bij Jantje. Eric vermoedt dat dit te maken heeft met het voltage dat Lange Jan aan Jantje doorgeeft als Jantje wordt gesleept. Na wat meten (want meten is weten) blijkt dit inderdaad het geval. Volgende stap is raadplegen van Mister Google en binnen een half uurtje  is de oplossing gevonden. Gewoon een stekkertje ertussen en die zijn weer makkelijk verkrijgbaar een paar kilometer verderop. Natuurlijk ook wat nieuwe lampjes (hopelijk de laatste) en de klus is weer geklaard. Dan hebben we ons avondmaaltje met gerookte vis wel verdiend! En die douche! En dat fimpje! 

De woensdag begint met het zonnetje, maar volgens de verwachtingen is dat maar van korte duur. We rijden dus even naar het stadje en gaan dan aan de slag met onze binnen-klussen. Ik wil graag een mooie kaart van Nieuw Zeeland op de website hebben, zodat jullie kunnen zien waar we zijn geweest. Dat gaat echter wel weer wat kruim en GigaBites kosten. Onze telefoon- en internetprovider in Nieuw Zeeland heeft honderden oude telefooncellen omgebouwd tot hotspots. Als klant mag je hier tot 1 GigaBite per dag gratis gebruiken. En zo’n spot is hier in de buurt. Ik rijd dus met Jantje naar de telefooncel, parkeer ernaast en log in met onze laptop. Het ziet er vast vreemd uit, maar ik kan ook niet de eerste zijn die dit doet. Dat het regent maakt niets uit, ik zit prima. En het is gelukt! Onder “Route” vinden jullie (naast 2 routekaartjes van onze zeilreizen die ik nog niet aan de praat heb) een kaart van Nieuw Zeeland. Daar kun je onze reis volgen. Telkens als ik een stukje op de website plaats, zorg ik dat deze kaart ook weer up-to-date is. 

En omdat ik nu niet in de weg loop, kan ik Eric mooi in de bus nog wat zaken aanpakken. Als ik terug kom is ie zelfs al met de afwas bezig! We buigen ons nog over de plannen voor de komende dagen en kijken dan nog 1 aflevering van de serie waar we aan begonnen zijn. 

We gaan weer verder. Je moet best vroeg de camping verlaten, maar wij hebben dan al gedoucht, afgewassen, gestofzuigd, het wc-tankje geleegd, de watertanks gevuld en een gezond ontbijtje achter de kiezen. Dan willen we alleen nog onze grijs-water-tank (met afwaswater enzo) legen. Dat kan in een “Dumpstation”. Dit is eigenlijk niet meer dan een gat in de grond, waar je (met behulp van een slang) je grijze water in kan lozen. Soms kun je hier ook je toiletje legen en vers drinkwater tanken. Die laatste dingen hebben wij op de camping al gedaan, maar ons vieze water lozen kon daar niet. De Dumpstations heb je overal in Nieuw Zeeland en zijn kosteloos. We hebben een kaart waar ze allemaal op staan. Het is even zoeken, maar dan hebben we hem gevonden. Tank ook weer leeg! 

Het is nog een uurtje rijden naar Rotorua. Dit stadje staat bekend om zijn vulkanische activiteit in en om het stadje. Bijverschijnsel is dat het er lekker kan stinken naar die zwavelgeuren. We hebben een Freedom Camp plek gevonden aan het meer, maar daar zijn maar 3 plekken en alle drie bezet. Ik bel nog even met de gemeente of we dan toch niet op die plek in de buurt mogen staan, maar nee, dan moeten we naar een andere plek. Jantje is al afgekoppeld, dus Eric gaat voorop in Lange Jan (met navigatie) en ik volg met Jantje naar deze andere plek. Het is puzzelen voor Eric en als hij dan een rotonde op rijdt net voor een politiewagen, gaat deze meteen achter hem aan met de sirene en zwaailicht aan. Ik zie dat dus gebeuren en vraag me af wat er nu precies mis is. Eric ziet de politie gelukkig ook en stopt netjes langs de kant. De agenten stoppen achter hem en ik stop weer achter hen. Daar kijken ze wel even van op, maar ik leg vlug uit dat ik de-vrouw-van ben en dan is het OK. Ik pak de papieren en de agent schrijft alleen Eric’s naam op. Eric had volgens de agent even moeten wachten voor hij de rotonde op reed. Lange Jan (zo noemde de agent hem natuurlijk niet) is niet de allersnelste en als er een auto met flinke vaart op de rotonde reed was er mogelijk een ongeluk gebeurd. Zoals het hoort, blijft Eric braaf knikken en verontschuldigen dus we komen er af met een waarschuwing. We gaan even terug naar de parkeerplaats aan het meer om even tot rust te komen en te lunchen. 

Dan neem ik de routeplanning over en rijdt Eric achter me aan. We hebben de andere Freedom Camp plek zo gevonden. Er is wel plek voor 20 auto’s en de meeste plekken zijn nog / weer vrij. We staan echt heel mooi en er staat ook al een andere Toyota Coaster. De eigenaar komt even een praatje maken. Dan gaan wij op pad. We gaan een park, Wai-o-tapu, bezoeken waar je de vulkanische activiteit nog wat beter kunt bekijken. Ook hier voor moeten we entree betalen, maar deze keer vinden we het prima. We lopen zo’n 1,5 uur rond in het park, maken foto’s als Chinezen en Eric roept wel 1.000x dat het zo stinkt. Via nog wat borrelende modderpoelen gaan we weer naar Lange Jan. En het is borreltijd! Hoewel we deze keer niet op een grasveldje staan met mooi uitzicht, zet Eric onze stoeltjes gewoon op de parkeerplaats en smaakt het wijntje net zo lekker. Onze mede-Coaster-eigenaar komt snel naar buiten met zijn eigen drankje en zo kletsen we nog even in het na-middag-zonnetje. Dan wil ik ook nog in Rotorua rondlopen. We staan met de bus in de Government Gardens en die tuinen zijn ook echt mooi. Het museum is gesloten, maar van buiten ook erg leuk om te zien.  

Ik heb gelezen dat op donderdagavond een streetfoodmarkt wordt gehouden in Rotorua en laat het nu net donderdag zijn! En etenstijd! We zoeken even en dan hebben we de markt gevonden. Het is ontzettend leuk en het aanbod erg gevarieerd: Chinees, Japans, Mexicaans, Indiaas, Spaans, …. Allemaal kraampjes waar je wat kunt kopen. Ik wil graag de seafood chowder proberen. Deze dikke soep of dunne ragout wordt in een hol brood geserveerd. Ook Eric vindt het best aardig, terwijl hij geen fan is van ragout. Eric kiest dan voor een soort pannenkoek die gevuld is met kool, garnalen en andere groentes. Ook lekker. Dan is het toetjestijd en dus pannenkoeken met appeltjes en kaneel. Ik kies voor nog iets hartigs, een gestoomd broodjes met vulling (denk aan Bapao). Allebei erg tevreden gaan we op huis aan. 

Omdat het ook riekt naar vulkanen op onze parkeerstek, zit een tweede nachtje blijven er niet in. We hebben prima geslapen, maar merken dat de lucht nu toch wel wat vervelend wordt. Jantje wordt aangehaakt en Lange Jan krijgt te drinken voor een dumpprijs van NZD 1,32 per liter (nog geen EUR 0,80 per liter). Maar omdat Lange Jan erg graag diesel lust, we halen geen 6 km op 1 liter met Jantje erachter, is dat wel prima. Bestemming voor vandaag is Taupo, in het midden van het Noorder Eiland. Er gaan 2 snelwegen naar toe en we nemen de weg die onze Navigatie aangeeft. Onze navigatie stuurt ons na enkele kilometers de snelweg af, de bush-bush in. Eric geeft gevolg aan deze aanwijzig, maar ik ben niet blij. Dit zal in theorie best korter / sneller zijn, maar niet met Lange Jan. In Nieuw Zeeland mag je op veel wegen in het buitengebied 100 km/u rijden. Daar rekent de navigatie dan ook mee. Dat Lange Jan met amper 40 km/u een helling opgekropen komt, dat ziet ie niet. De normale snelweg is voor ons dan ook een stuk sneller. Het slepen van een voertuig heeft, zover wij nu hebben kunnen nagaan, maar 2 nadelen. Eentje weten jullie inmiddels: de dieselinname stijgt! De tweede is: je kunt niet achteruit rijden. Dit heeft niets met de talenten van de bestuurder te maken, maar is technisch niet mogelijk. En draaien op een klein weggetje, dat gaat niet lukken hier. We hebben een kaartenboek bij de auto’s gekregen en dat boek gebruiken we heel veel. Nu dus weer. Ik zie dat we deze weg kunnen blijven volgen en dan uiteindelijk weer op de snelweg komen. De navi-meneer probeert ons nog enkele malen van dit plan af te praten, maar wij zijn niet te vermurwen: we gaan naar de snelweg terug! Daar komen we dan ook na een 20 minuten heel mooie, maar wat trage binnendoorweggetjes. Eric geeft weer gas en we cruisen weer lekker door. Voor 10 minuten, want dan is de snelweg afgesloten en moeten we ineens 60 km omrijden. Zucht…. Gaat niet vanzelf vandaag. En ondanks dat de weg is afgesloten, zijn er op de omleiding ook veel werkzaamheden. Dat vertraagt onze reis, maar erger is dat ze hier de steentjes na het aanbrengen van een nieuwe laag wegdek, gewoon op de weg laten liggen. En als er dan een vrachtwagen die je tegemoet komt een steentje naar je voorruit slingert….. heb je steenslag. Balen!!! Dit is niet onze dag!!! 

We bereiken uiteindelijk, na dubbele kilometers onze Freedom Camp plek aan het meer van Taupo. We zetten Lange Jan op een mooi plekje en gaan dan eerst maar eens lunchen. In Jantje gaan we daarna even Taupo bekijken en vinden dan een bedrijf dat de steenslag kan behandelen. We kunnen meteen terecht. Eric gaat met Lange Jan naar de dokter en ik zet mijzelf en Jantje op ons mooie plekje aan het meer, zodat dit er nog is als Eric terugkomt. Een half uurtje later is hij er al weer en de ruit is gerepareerd. Als Eric dan de stoelen buiten zet, horen we Nederlandse stemmen. Onze buren zijn Nederlanders die in een kleine 4 weken Nieuw Zeeland aan het verkennen zijn. Ze moeten al weer bijna verder; ze gaan nog 5 weken naar Columbia (ook niet verkeerd). We krijgen hun reisgids met tips, echt superfijn want we hadden eigenlijk geen echte reisgids alleen een routegids en borrelen tot de zon bijna onder gaat. Dan willen zij graag een duik nemen in het meer (KOUD!!!) en wij wandelen een stuk langs de oever, want dat zou bij zonsondergang heel mooi moeten zijn. Met de wolken valt dat iets tegen, maar ja, ook hierin zijn wij wat verwend geraakt. Op de Sunrise hebben we vele zonsondergangen gezien…. 

Zaterdag blijven we staan waar we staan. Er is veel regen voorspeld, dus we hebben geen grote plannen. Eric waagt zich aan het vervangen van de koelvloeistof en daar ben je dan zo weer een paar uurtjes mee zoet. Het regent gelukkig niet de hele dag, maar zeer regelmatig valt er wel wat (mot)regen. We zijn heel blij met onze bus, waar we ook met dit weer gewoon in kunnen zitten en niet hoeven liggen zoals in de omgebouwde auto’s. Ik besteed deze dag onder andere aan het bedenken wat we de komende week (nog steeds slecht weer voorspeld) kunnen gaan doen. 

Zondagmorgen vertrekken we dan ook richting Hastings / Napier. De voorspellingen geven de hele dag regen, maar als we aankomen bij het terrein van de Hawke’s Bay GolfClub is het droog. We hebben gelezen dat je bij deze golfclub mag overnachten met je bus. Je mag dan de toiletten en douches gebruiken en er is ook stroom als je wilt. Als je golf komt spelen, mag je gratis staan. Dat doen wij niet, dus kost het ons NZD 15,- per nacht incl. stroom. We parkeren Lange Jan en omdat het nog goed weer is, zetten we koers naar Hastings. We regelen daar een nieuwe lange broek voor mij (Eric wil niet meer gezien worden naast mij in mijn broek omdat die veel te groot is) en meer Gigabites voor Eric. Dan door naar Napier, de art-deco stad van Nieuw Zeeland. Toen Napier ergens rond 1930 geheel verwoest werd, zagen ze dit als een kans om helemaal opnieuw te beginnen: in Art-Deco stijl dus! We halen een plattegrond bij de VVV en lopen een rondje. Het is wel heel leuk opgezet, maar de winkeltjes in de Art-Deco panden hebben allemaal reclameborden voor hun pandjes hangen. En dat doet wel wat afbreuk aan het geheel. Toch vinden we het de moeite waard. Er is ook nog een woonwijk met Art-Deco huisjes. Daar wandelen we op af, maar dan het begin het toch te regenen. We moeten best een stukje terug naar de auto en lopen flink door. We rijden vervolgens met de auto door de wijk, maar dat valt tegen. Weinig huizen in de stijl. Tijd om terug te rijden naar onze GolfClub.  

Het stopt de hele avond niet meer met regenen. Maar die douche pakken ze me niet af, dus door de regen loop ik (en later Eric) nog naar het douchegebouw. Eric heeft al weer een klusje met de bus te pakken. Nu ging er onderweg hier naar toe een lampje branden op het dashboard dat (een van) de lichten van Lange Jan niet in orde zou zijn. Het hele dashboard ligt nu uit elkaar, maar het euvel is gevonden. Morgen weer even langs de automaterialenzaak en dan is dat hopelijk ook weer opgelost. Dat is mooi, want morgen willen we ook onze eerste echte wandeling gaan maken hier. Enige voorwaarde is nog wel dat het weer een beetje meezit. 

Onze plannen voor de komende week zijn nog wat instabiel, net als het weer hier. Vandaag zag ik een lichtje (letterlijk) aan de horizon verschijnen, vooral in het zuiden van dit eiland. Morgen gaan we nog eens goed kijken naar de voorspellingen en zaken die op het wensenlijstje staan. Eigenlijk wil ik graag van hier uit, met een extra overnachting ergens halverwege vanwege de afstand, naar de ZuidOost punt van dit eiland. Dan nog een paar daagjes naar Wellington (hoofdstad van Nieuw Zeeland, helemaal op de ZuidWestpunt van het Noorder Eiland). Van daar uit gaan we dan met de ferry (De Jantjes kunnen gewoon mee) naar het Zuider Eiland. Dit moet NOG mooier zijn dan het hier is…..