Asjeblieeeeeeeft, nog 1 nachtje extra in Vigo?????  Ja!!! Het mag van Eric! Donderdag 11 juli wordt dan dus nog niet de dag dat we Vigo gaan verlaten. We hebben ook zo’n fijn plekje, kennen inmiddels de mensen aan de steiger en het is allemaal zo relaxed. Elke dag wordt het dan ook moeilijker om afscheid te nemen. Ik heb Eric omgekocht met de belofte aan een Menu del Dia. Deze keer vinden we een restaurantje met uitzicht op de haven. Hoewel we al aangeschoven zijn, moeten we nog wel kijken wat ze nu eigenlijk serveren. Voor zowel de eerste als de tweede gang kun je kiezen uit 3 gerechten. Onze Google Translate kent al deze woorden niet. We vermoeden dan de gerechten in het dialect uit Galicië op het bord staan. Dan wordt het met de ogen dicht kiezen: de eerste twee gerechten van elke gang. Als er dan eentje tegenvalt, kunnen we mooi delen. De ober is tevreden, want vertalen in het Engels behoorde niet tot de mogelijkheden en nu heeft ie toch zijn bestelling binnen. Voor ons kan het spannende wachten beginnen….. wat hebben we besteld?

Eric blijkt een soort roerei met Iberico ham en champignons te krijgen; erg lekker! Ik krijg een soort paëlla, ook lekker maar veel te veel. Op naar de tweede gang. We zien dat er visjes geserveerd worden aan de andere tafels. Eric begint een beetje te wiebelen op zijn stoel: hij hoopt dat ie die besteld heeft. En ja! Dat heeft hij. Hij krijgt 3 verschillende soorten visjes en is helemaal tevreden. Ik krijg een half kalf op mijn bord. Ik heb nog nooit zo’n grote lap vlees gezien! En lekker! Gelukkig is de toet niet groot dus kunnen we nog rollend naar de boot. Effe uitbuiken en dan de weersverwachting er weer bijpakken. Wanneer kunnen we nu die Cabo Finisterre ronden? Er laten zich wat mogelijkheden zijn vanaf donderdag. Maar dat duurt nog lang….

Sailing Sunrise, in de Algarve

Dus kunnen we vrijdag ook best nog even gebruiken om in Vigo de was te doen. Gisteren hebben we een wasserette ontdekt en daar ga ik vroeg in de ochtend naar op pad. Ben de eerste, dus die mooie grootste machine is voor mij! Binnen een half uurtje kan ik met mijn natte handel weer naar de Sunrise. Nog voor de middag is alles droog en opgeborgen. Altijd weer fijn, want in 3 weken maken we best een berg vieze was. We shoppen nog even voor wat zonnebrand en een nieuwe telefoon. Hiervoor komen de fietsjes naar buiten en moeten we een stevige klim maken.

Zaterdag zijn we echt van plan om te vertrekken, maar als we wakker worden regent het! Regen? Wat is dat ook al weer? Nou, met een donder en een flits erbij, zeker een reden om vandaag nog niet te bewegen. Dit blijkt een goede keuze, want het blijft de hele dag bewolkt en regelmatig horen we een klap onweer.

Dan is zondag natuurlijk de vertrekdag. En dat maken we dan waar. Eerst even de tanks vol, want ALS we dadelijk die kaap kunnen ronden, zullen er waarschijnlijk wat motoruurtjes bij horen. We willen immers erg weinig wind. Omdat het zondag is, is het kantoor van de haven dicht en kunnen we meteen afreken bij de marinero / tankbediende / vervangende kantoormeneer. Omdat ik al 3 dagen afgerekend heb, neem ik die bon voor de zekerheid mee. Als vervangend kantoormeneer, die geen computer heeft gekregen, weet je natuurlijk niet dat ik al gedeeltelijk betaald heb. Dus of ik 8 nachten wil afrekenen. Nou nee, zwaai ik met mijn bon, nog 5 nachten. Oh, maar natuurlijk! Onze boot valt in de lengte-catorgie 12 meter…. En het vingertje van de vervangende kantoormeneer gaat over de tarieventabel: EUR 36,- per nacht. Nou nee, zwaai ik met mijn bon, kijk, ik had korting! Oh, maar natuurlijk! En dan gaat ie los met zijn rekenmachine en komt op EUR 18,- per nacht. Dat is EUR 6,- per nacht minder dan op mijn bon staat (hij vergeet de btw en havenbelasting), maar hij is zo trots dat ik het hart niet heb om hem ongelijk te geven. En die echte kantoormeneer had mij ook nog meer korting beloofd…. Dus de vervangend kantoormeneer en ik zijn allebei heel erg tevreden als ik mijn pasje door het betaalapparaat haal.

Eric is supertrots op mijn behaalde korting-resultaat! En dan gaan we vandaag nog ankeren ook. We hebben een ankerplekje op het oog dat maar 6 mijl van de marina ligt. Zodra we naar buiten draaien zien we mist! Met de hoop dat ie nog optrekt vandaag, zeilen we richting het einde van de Ria, naar San Adrian. We zien daar een haven, veranderen onze ankerplannen in havenplannen en ik ga op zoek naar iemand die me op Zondag in Spanje tijdens de siësta-uren aan een plekje kan helpen. Vergeet het dus maar. Sunrise ligt ondertussen aan de wachtsteiger en Eric houdt wacht. Hij ziet dat als er een grotere speedboot langskomt dat de hele haven ligt te schudden en wiebelen. Daar hebben we geen zin in. Dan maar geen fietstochtje. We varen een klein stukje door en gooien het anker uit. Blijkt dat we een plekje hebben gekozen midden in het tochtgat van deze baai. Een dikke windkracht 5 blaast tegen de Sunrise. Daar kan ie wel tegen, geen probleem, maar rustig liggen is anders. Dan ziet Eric dat de boten 100 meter verderop veel rustiger liggen. Anker op en 100 meter verder weer neer: windkracht 3! Nou ja! Dit is dus een heel mooi plekje en als in de avond de wind helemaal wegvalt, liggen we heel stil en slapen we zalig.

Aan het einde van Ria de Vigo ligt San Adrian

De komende dagen gaat het flink waaien bij de uitgangen van de Ria’s. In de Ria’s zelf is het prima, maar het weergaatje om onze kaap te ronden blijft voor donderdag nog steeds staan. Tijd dus om alvast een klein stukje Noordelijker te varen, nu die harde wind er nog niet is. We vertrekken om 7:00 uur, dan zijn we mooi binnen voor de wind aantrekt. Eric heeft een mooie haven uitgezocht, 2 Ria’s verderop, in Ria de Arousa. Zodra wij het hoofdje naar buiten steken, zien we het weer: mist! Verdorie! Maar ja, we willen wel gaan want de donderdag willen we niet laten schieten als die doorgaat. Het zicht is best te doen, maar we zorgen er wel voor dat er altijd iemand van ons goed op de uitkijk staat. En met mist, geen wind. Dus motoren we rustig de eerste mijlen. Als we uit de Ria komen, trekt de mist op. De laatste mijlen kunnen we zelfs weer gewoon zeilen. Rond 14:00 uur zijn we in de haven. Er ligt al een bootje langszij aan de buitenkant van de laatste steiger. De marinero staat al voor ons klaar en wijst ons op een plekje achter deze boot. Maar wij willen aan de andere kant van de steiger, dus Eric wijst en de marinero vindt het geen probleem. Dus wij leggen mooi aan, aan de andere kant. Als later die middag de wind opsteekt, zijn we maar wat blij dat we mooi aan deze kant liggen. De (inmiddels 3) boten worden door de stevige wind tegen de steiger gedrukt en door de (kleine) golven klotsen ze lekker. Zeker geen gevaar voor de veiligheid of schade, maar wel oncomfortabel. Wij slapen dus prinsheerlijk en superrustig.

Riveira is een echte vissershaven, met vooral functionele gebouwen rond de haven

Een van de boten-aan-de-andere-kant is een Zweed die momenteel alleen vaart. Gisteren is hij al bij ons op de borrel geweest en vandaag zijn we bij hem uitgenodigd. Superleuk om verhalen uit Zweden te horen. Ook liggen er nu 2 Nederlandse schepen, waar we ook nog lekker kunnen kletsen. Ja, we hebben het weer erg druk! Ondertussen moeten we het stadje ook nog bezichtigen, dus blijven we nog een nachtje. En woensdag 17 juli zijn de golven en wind ook niet fijn om Noordelijker te gaan, dus blijven we  nog een laatste nachtje. Donderdag ziet er nog steeds goed uit om die Kaap te ronden, maar dat kan ook vanuit waar we nu liggen: alleen wat eerder uit bed. Woensdag gaan we dus lekker fietsen. We fietsen langs de kust en na een goede lunch op de Sunrise, maken we ook nog een tocht naar het Natuurpark van Duinen en Meren. Dit is een stevig tochtje door het hoogteverschil, maar ook erg mooi dus zeker de moeite waard. Boodschappen en wat eten klaarmaken voor vandaag en alvast voor morgen en de dag zit er al weer op!

Prachtige witte stranden met lichtblauwe zee bij Aguino

Donderdag gaat de wekker om 4:00 uur en zijn we om 4:30 uur op weg naar de Cabo Finisterre. Geen wind, wat normaal niet fijn is, maar voor vandaag prima. Volgens de weersvoorspellingen moeten we voor 14:00 uur voorbij de kaap zijn, dan gaat het weer waaien. Maar omdat we zo vroeg zijn opgestaan, ronden we hem al om 10:30 uur. Maximaal 9 knopen wind gezien, in plaats van de 40 knopen die er eergisteren stonden. Maar ook na de kaap, komt de beloofde wind niet. Wel dolfijnen, echt superveel. Mocht je je dolfijntje kwijtgeraakt zijn, zou ik hier eens gaan zoeken. Uiteindelijk komen we zelfs weer in de mist! We zien nog voldoende, maar je blijft toch alert en houdt scherp wacht. Doordat we nu alles op de motor hebben moeten varen, is ons snelheidsgemiddelde wel beter dan verwacht. In plaats van middernacht, leggen we om 21:30 uur aan in de haven en om 22:00 uur zitten we met onze kop thee op de bank. Heel tevreden over deze etappe in onze reis.

Daar is ie dan, na 2 weken wachten, Cabo Finisterre

Nu is de grootste uitdaging (die wij nu kunnen voorzien dan) nog naar Frankrijk komen. De Golf van Biskaje ligt voor ons en met een tocht van 3 etmalen moeten we ergens tussen Brest en La Rochelle aan de Franse Kust uit kunnen komen. We gaan de wind weer goed bestuderen!