94. Van Roscoff naar Duinkerken

Er moet me deze keer wel eerst iets van het hart. Wij doen echt ons stinkende best om verstandig te doen, weer naar Nederland te gaan, weer in het gareel te komen. De hele reis vechten we tegen de heersende winden, stromingen en klotszeeën. Eindelijk komt dan Nederland in beeld en wat is onze beloning? KOU! Het is zooooo koud!

De allerfijnste zeildagen in het Zuiden zit je met een hempje en korte box in de iets verkoelende wind. Lekker op je blote voeten of maximaal sandaaltjes wandel je een stukje. Geen zware kost, vaak een diner zonder dat het gasstel wordt gebruikt. De wijntjes? Wit en koud natuurlijk.

En dan hier!!! Ik zit dus met een dunne joggingbroek, een dikke joggingbroek, een zeilbroek, een hempje, een thermoshirt, een skipully, een winddichte fleece, mijn zeiljack, sokken, schoenen (hoge, voor de warme enkels), een sjaal, een gevoerde muts en handschoenen op de boot. En dan nog ben ik blij als mijn 3 uurtjes nachtwacht erop zitten, want het wordt erg KOUD! Liever thee dan wijn en als het toch moet: rode wijn. Stoofschotels, maaltijdsoepen en stamppotten komen weer voorbij. We hebben zelfs een elektrisch kacheltje gekocht. Waar zijn we toch mee bezig?

Nou, op vrijdag 30 augustus zijn we in ieder geval op weg naar leuke dingen. Met Stijn & Yvet gaan we Ile de Batz verkennen. Vanuit Roscoff gaat een pontje naar het eiland. Om 9:30 uur zitten wij klaar voor de overtocht. Die duurt maar een kwartiertje dus vlug wat foto’s nemen en we zijn er al. We hebben een voetpad gezien dat helemaal rond het eilandje gaat. Het eiland is niet groot, dus de wandeling een dikke 10 km en makkelijk te vinden. Erg mooi daar, lijkt erg op de Nederlandse Waddeneilanden. Beetje bij beetje worden we zo dus klaargestoomd voor onze terugkomst in ons landje. Na de wandeling, stappen we vlug op het pontje terug om een heel goede lunch te gaan verorberen in Roscoff.

Ile de Batz

Zaterdag en zondag liggen we nog verwaait in Roscoff. Er waait een heel stevige wind op zee met de bijbehorende golven, dus wij liggen hier prima. Natuurlijk hebben we de leukste buren, dus het is allemaal geen straf.

Drooggevallen vissershaven in Roscoff

Op maandag vertrekken we, met die leuke buren, richting Noorden. De Sunrise maakt zich klaar om Guernsey aan te doen. Helaas moet de motor heel veel aan, omdat de zee nog heel erg onrustig is. Hier staat ook flink wat stroom en dat helpt allemaal niet om het tochtje rustig te laten verlopen. Het wordt een erg oncomfortabel dagje. Als we dan het eiland Guernsey naderen, pak ik het kaartje met de stroming er nog eens bij. Hierop staat op welk tijdstip er stroming staat, welke kant op en hoeveel dan wel niet. Blijkt dat er net onder Guernsey een mooi gaatje zou kunnen zijn. We wagen het erop en het werkt! Hierdoor pakken we ineens weer een fijne stroom op, wordt de zee rustig en kunnen we warempel zeilen. Zo zijn de laatste 2 uurtje toch wat aangenamer.

St Peter Port op Guernsy bij avondlicht

Rond 19:30 uur komen we in de haven. Eigenlijk willen we een plekje in de buitenhaven. Je hoeft dan niet op hoogwater te wachten voor je weer kunt vertrekken. Maar als we daar vast gemaakt hebben, wiebelen we best nog wat. De prijs is hetzelfde, dus de beslissing is snel gemaakt: we gaan toch naar binnen. Het tij is goed, dus we kunnen meteen door. We krijgen weer hetzelfde plekje dat we altijd krijgen als we St Peter Port bezoeken. Ik denken omdat wij niet zo diep steken, dat ze ons daar graag neerleggen. Wij hebben hier geen probleem mee, want het is een prima plek. We knopen vast, betalen vlug de haven en ik vraag meteen aan de havenmeester of hij een goed Fish&Chips adresje weet. Haaaa! En of hij dat weet! Hij glimt en straalt en wijst en vertelt. Dus wij eten een rasechte Fish&Chips vanavond.

En de ochtend is het tijd voor de Race van Alderney. Dat is het stukje zee tussen de noordelijke kanaaleilanden en het Franse vaste land. De naam is zo gekozen omdat hier ontzettend veel stroming staat. Vooral bij een volle of nieuwe maan (ja, dat heeft allemaal met elkaar te maken). En laat het nu dus precies deze dag de maximale stroming-dag zijn…… De zeilboeken waarschuwen ervoor: ga, als het even kan, als het tij van eb naar vloed overgaat (of andersom). Om dat moment is de stroom die dag het minst. Dan is het het rustigst op zee.

Maar wij willen vandaag tot Cherbourg komen en het liefst de volledige tocht stroom mee hebben. Bovendien kunnen we nu een uurtje later weg dan gepland, omdat we in de haven zijn gaan liggen. We vertrekken dus zodra we zien dat de diepte 2 meter is. Heel voorzichtig varen we naar buiten, want we willen natuurlijk niet de bodem raken. Gelukt! Nu varen we Noord. Al snel kunnen de zeilen omhoog en met de stroom mee, maken we al een mooie snelheid. Beetje te mooi eigenlijk want nu gaan we op het maximale moment op het punt met de meeste stroming aankomen. Eric glimt, maar ik dirigeer hem nog een beetje van de punt af. Uiteindelijk zoeven we met meer dan 13,6 knopen door die Race van Alderney. Eric is helemaal blij en ik ben ook helemaal blij als het weer wat rustiger is. De Amuse ligt met Stijn & Yvet al in Cherbourg en wij kunnen weer mooi naast hen inschuiven. Onderweg zijn we de Préfix nog tegen gekomen. Via de marifoon zijn we vandaag al voor een borrel uitgenodigd en daar zeggen we, eenmaal veilig en wel in Cherbourg, geen “nee” tegen. Het is erg gezellig en daarna ook tijd om lekker ons bedje in te kruipen.

Hmmmmm….. Fish & Chips (en een fishburger; je ziet dat er flink met de zoutbus is gestrooid….)

Voorlopig laat een goede vaarwind nog even op zich wachten. Alle tijd dus om zaken te overdenken. Yvet bijvoorbeeld, heeft de belangrijke vraag gesteld: “Kun je goed shoppen in Cherbourg?”. Tsja, en dan voelen wij ons verantwoordelijk voor het beantwoorden van deze levensvraag. Gedegen onderzoek is hierbij heel erg belangrijk, inclusief evaluatiemomenten op een stoeltje buiten in de zon. Er staat dan ook een tafeltje. Dat tafeltje heeft natuurlijk een functie: je kunt er glazen op zetten. Dus dat laten wij allemaal over ons heen komen. Een zeer zware middag, dat kan ik jullie wel vertellen. En dan nu het antwoord, waar jullie allemaal op wachten: “Ja, je kunt prima shoppen in Cherbourg.” En om dat te bevestigen, treffen wij 2 stralende mannetjes aan op de boot als we terug komen. Zij zijn ook wezen shoppen (bouwmarkt, Action (!) etc) en hebben allebei dikke tassen spullen meegenomen. Dus ook namens hen: “Ja, je kunt prima shoppen in Cherbourg.”

Gelukkig hebben we nog wat geld in een speciaal potje zitten, dus kunnen we vanavond uit eten. In Cherbourg hebben wij een favoriet restaurantje en na lang smeken gaan Stijn & Yvet ook mee. We gaan dus die avond naar Café du Paris, waar ze heel lekkere visjes en eendjes serveren. Helemaal vol en tevreden gaan we weer terug naar onze boten.

Op vrijdag zien we voor zaterdagochtend misschien een gaatje in het weer dat goed voor ons kan uitpakken. Echter na een laatste check op vrijdagavond, doet ons besluiten om toch niet te gaan. Op zaterdag puzzelen we verder en besluiten vannacht om 3:00 uur te vertrekken. We mogen op de Amuse nasi komen eten en nemen oesters mee als voorgerecht. Heel internationaal en heel lekker. Daarna op tijd naar bed!

En op tijd weer op! Eenmaal op zee blijkt die heel rommelig, tegen de golven en wind in blijkt de keuze niet zo goed. We besluiten om te keren. Dus tegen 5:30 uur liggen we weer helemaal vast op ons oude plekje in Cherbourg. We duiken ons bedje in en als we wakker worden bekijken we het weer nog eens. De komende dagen blijken toch wel DE dagen om naar Noord Frankrijk te varen, want anders liggen we meer dan een week vast in Cherbourg. Hmmm, wat is wijsheid? We hakken de knoop door, we vertrekken gewoon weer vandaag om 13:00 uur, als het tij ons weer goed gezind is.

Zo gezegd zo gedaan. Om 13:00 uur knopen we weer los en gaan we op weg naar Boulogne. Dit is een tocht van 28 uur, dus toch weer een nachtje door. Maar voor het goede doel dan! Want als we Boulogne halen, dan zijn we ineens wel heeeel veel opgeschoten richting Nederland. De eerste uren is de zee nog steeds rommelig, dus die moeten we echt weer verdienen. Er drijven ook veel bossen stengels van planten in zee. Daar loopt de schroef van de motor af en toe wat in vast. Dat lost zich heel makkelijk op, maar je moet er wel alert op zijn. De hele dag en nacht is het motorzeilen, maar in de ochtend kan de motor uit en komt de wind. We schieten vooruit en 4 uur eerder dan gepland liggen we in Boulogne. Wat zalig! We doen lekker rustig aan, kijken een filmpje en gaan weer op tijd naar bed.

Heel veel kwallen in de haven bij Duinkerken

Op dinsdag 10 augustus dicteert het tij ons om een heel schappelijke 9:00 uur naar buiten. We pikken meteen de stroom mee op en zijn Calais zo voorbij. Alles op de motor, maar Duinkerken halen we! Alweer hebben onze vrienden voor ons een plekje in de haven geregeld, dus supersnel liggen we op ons plekje. Nu moeten we nog even borrelen bij een andere Nederlandse boot, de Jupiter. Met hen varen we nu al enkele dagen op. Als het te koud wordt voor nog een drankje, gaan we terug naar de Sunrise. Even lekker douchen, hapje eten en lekker warm, bij ons kacheltje een filmpje kijken. Prima avondje!

Wij maken ons nu klaar voor de laatste etappe(s) richting Nederland. Eerst leek het nog tijden te gaan duren en nu gaat het ineens heel snel. We hebben nog 55 mijl te gaan richting Vlissingen. Het zou heel mooi zijn als we dit donderdag kunnen doen, maar als altijd zijn we afhankelijk van de elementen. We gaan dus kijken hoe het gaat. Maar hoe gaaf zal het zijn, om weer in Nederland aan te komen? Hoe stoer is het dat dat dan toch weer gelukt is? Ik ben, een beetje bij voorbaat al, zo trots dat het ons saampies (met Eric, maar natuurlijk ook de Sunrise) weer gaat lukken! Wat zal ik dadelijk als eerste doen, als we de Sunrise aanleggen in een Nederlandse haven? Gelukkig kan ik daar nog even over nadenken……