96. Van Amsterdam naar Lelystad

Zoals jullie verderop zullen gaan lezen, zijn we met de Sunrise weer in Lelystad beland. Dat voelt echt als het einde van de reis; we zijn rond! We zijn naar de Middellandse Zee gevaren, hebben daar allerlei mooie plekjes ontdekt, mensen ontmoet en grenzen verlegd. We zijn zelfs ook terug gevaren, helemaal tegen de heersende winden in.

En al die tijd hebben jullie ons gevolgd. Hebben jullie meegeleefd met onze verhalen; misschien wel een beetje meegedeind op de golven of gewiebeld in de wind. Dat waarderen wij ontzettend! Het is altijd leuk om te weten dat anderen ook plezier hebben aan de avonturen die wij beleven. Dus hebben wij bedacht dat we iets speciaals willen doen voor jullie, trouwe lezers. Om jullie te bedanken en natuurlijk te vieren dat onze reis met de Sunrise goed verlopen is: Een PRIJSVRAAG met een echte PRIJS! Kijk onderaan dit stuk voor het hoe-en-wat.

Maandag 17 september worden we wakker in Amsterdam. Voor de komende tijd zien we vooral veel wind en regen in de voorspellingen staan. Fijn dat we nu een goed plekje hebben, waar we hier wel tegen kunnen. De douches gaan we als eerste weer proberen. Hier is de haven in Amsterdam bekend om (bij ons in ieder geval) en ze stellen wederom niet teleur: geen drukknop, gewoon zo lang en warm als je wilt, superruim met wasbak. Wat een feestje! Daarna gaat het shopteam Stijn (de Amuse ligt ook in Amsterdam) en Eric weer op pad. Deze heren zoeven langs watersport / campingwinkels, Lidl en hun all-time-favorite de Action. Af en toe droppen ze wat spullen in de haven en meteen daarna, zoef! weer weg. Dat geeft mij mooi tijd om wat spullen op internet te bestellen. Die kunnen we dan mooi later deze week afhalen.

De dag wordt voor de middag regen voorspeld, dus gaan wij in de ochtend op pad om mosselen te kopen. We hebben de Amuse vanavond uitgenodigd voor een mosselfestijn, dus ja, dan moeten we die wel hebben. Het blijkt nog niet zo makkelijk om een bak te vinden die aan al Eric’s eisen voldoet, maar na ongeveer 10 winkels (ongeveer….) hebben we ze dan toch eindelijk binnen. Inmiddels heb ik een mailtje gekregen dat we ook mijn nieuwe Chromebook af kunnen halen. Wat super! Eigenlijk zou hij pas ‘s middags aankomen, dus ik was al aan het nadenken hoe we hem konden ophalen in de regen. Maar nu kunnen we hem dus mooi meteen op de terugweg oppikken. De eerste druppels vallen, maar wij zijn al weer bijna op de Sunrise. En dan mag ik met mijn nieuwe aanwinst spelen! Eric buigt zich deze middag over mijn fototoestel. Hier zitten stofjes in en die zie je ook op sommige foto’s. Laten schoonmaken is een optie, maar een dure optie. Eric heeft wat YouTube filmpjes bekeken en gaat het proberen zelf te fixen. Het is hierbij belangrijk dat je heel gestructureerd te werk gaat (check!), al je materiaal bij de hand hebt (check!) en in een stofvrije omgeving werkt (uhmmmmmm). Hij is uiteindelijk zo’n 3 uur aan de gang, maar dan is de lens ook weer vrij van stofjes! Wat fijn dat dit gelukt is en wat een handige vent heb ik toch. Hij is er zelf ook wel een beetje van onder de indruk….

Die avond zitten we met Stijn & Yvet lekker te smikkelen van de top-mosselen als we een berichtje krijgen op de telefoon. Felix, onze mede-Atlantische-oversteker, is in de buurt en vraagt zich af of wij aan boord zijn. Superleuk! Een half uurtje later komt hij de Sunrise binnen. Dan zitten we met 5 zeilers en is er dus genoeg gespreksstof!

De ochtend vertrekt de Amuse weer. Van alle komende dagen, ziet deze dag er het beste uit om naar Lelystad door te gaan. Daar willen zij graag het weekend zijn. Wij hebben daar nog geen plannen, dus blijven mooi nog even liggen. Omdat we nog wel een paar daagjes blijven, vraagt de havenmeester of wij onze boot kunnen verplaatsen. Geen probleem. Daarna kunnen we mooi even het centrum van Amsterdam bezoeken. Dat is extra leuk, omdat je vanaf de haven een pontje moet pakken. In een kwartiertje brengt dit – gratis – pontje je naar het Centraal Station. We wandelen wat rond en snuiven weer even de sfeer van onze hoofdstad op. Naarmate het later wordt, wordt het ook flink druk, dus wij zoeken het pontje weer op.

Eigenlijk willen we vanmiddag effe rustig aan doen, maar dan krijgen we bericht dat onze reistassen (voor onze volgende reis) afgehaald kunnen worden bij de ANWB-winkel in Zaandam. Vandaag is het nog droog, maar morgen wordt er flinke regen voorspeld. Toch nog maar even op de fiets dan. We fietsen in een half uur naar Zaandam. Dichterbij konden de tassen niet afgeleverd worden. Het blijkt een mooi stukje fietsen, dus erg is het niet. De tassen checken we meteen even in de winkel en ze voldoen aan de verwachtingen. Achter op de fiets binden en terug naar de Sunrise.

Donderdag is een indoor-dagje. Regen, wind, meer regen, meer wind….. We vermaken ons een dagje met reisvoorbereidingen en zo meer. Daarbij vragen we ons af waarom het ook alweer een goed idee was om naar Nederland te gaan.

De zus van Eric en haar vriend, Pauline en Auke, komen op vrijdag op bezoek. We gaan ze bij het pontje afhalen. We hebben weer veel bij te kletsen, maar nog belangrijker: we moeten het Piratenspel spelen! Uiteindelijk dicteert de buienradar dat ze rond tienen weer naar het pontje moeten. Wij vertrouwen erop dat ze daar nu zelf wel komen en blijven veilig binnen. Later krijgen we een berichtje dat ze goed thuis zijn gekomen, maar wel helemaal doorweekt waren.

Tijd voor cultuur: Het scheepvaartmuseum staat op ons lijstje en we gaan op pad. Weer het pontje, dan effe wandelen. We schaffen meteen een museum-jaarkaart aan, want we hebben nu mooi de tijd om wat meer musea te bezoeken. Vooral het buitengedeelte van het museum vinden wij mooi. Tegen de lunch gaat het regenen en zijn we ook nog niet klaar met alle bekijken. We eten een broodje in het restaurant, maar vinden de prijs-kwaliteit tegenvallen. We moeten echt nog even schakelen met die Nederlandse prijzen. Eenmaal op de Sunrise begint het weer te regenen en daar houdt het pas eind volgende dag weer mee op.

Maandag is het droog en is de wind acceptabel. Dit is de enige dag met zo’n vooruitzicht de komende dagen. Dus we gaan naar Lelystad. Het is een dikke 20 mijl, maar we hebben ook 2 sluizen en een brug te gaan. We gaan dus niet te laat op pad. Nog even de haven betalen, waarbij de havenmeester geen idee had wie we waren en dat we überhaupt in zijn haven lagen….. Als we bij de Oranjesluizen komen, gaan precies de deuren open. Wat een geluk! We zijn de enige boot. Even wachten en de brug gaat ook open. Dan zijn we weer op het Markermeer, daar waar het allemaal begon in 2016. Er staat een aardig windje, dus we stuiven richting Lelystad. We gaan nog even extra dicht langs onze oude haven om goed te kunnen kijken. In de haven zelf lijkt niet veel veranderd, maar ze zijn wel een flat aan het bouwen op de kade. Eigenlijk is nu ons cirkeltje rond. Hier zijn we ook onze reis begonnen. Maar omdat we een heel goede deal hebben gekregen van een haven ietsje verderop (mede dankzij Stijn), gaan we vandaag nog een stukje verder. Daarvoor moeten we nog door een laatste sluis. Uiteindelijk zijn we rond 16:00 uur bij onze nieuwe thuishaven. Als we vastgelegd zijn, maken we even de balans op: we zijn eigenlijk allebei een beetje chagrijnig. Lelystad geeft niet echt het gevoel van thuiskomen, maar ja, een bruisend geheel hebben we het nooit gevonden. Vooral de praktische ligging is de reden dat wij hier terecht zijn gekomen. Van ons vorige, warme (in vele opzichten) “thuis” Licata, is dit echt een flinke stap de andere kant op. We sluiten ons vanavond even op op de Sunrise. Effe landen.

 

De dag erop gaat het al wat beter. We lenen wat fietsen bij de haven, doen wat boodschappen en gaan ‘s avonds langs bij de Amuse, die hier nu al wat daagjes vertoeft. Ook voor hen wordt dit de thuishaven. En na wat lekkere hapjes, goed glaasje wijn en een spelletje voor piraten voelt het al weer een stukje beter.

Groot voordeel van deze haven is dat we nu NOG dichter bij het outletcenter Batavia liggen. Shoppen dus! Eric weet dat dit eraan zit te komen en volgt braaf richting de winkels. Ook hier is een hoop veranderd. Eric slaagt voor een paar mooie zeilschoenen en met nog een paar ‘t-shirtjes in de tas gaan we weer terug. De dagen erop besteden we veelal aan de reisvoorbereiding. De planning voor Mexico is inmiddels een heel eind op weg en Cuba staat ook al goed in de steigers. Dat is het voordeel van al die nattigheid.

Zaterdag is werkelijk een prachtige dag! En juist die dag heeft Inez beloofd om langs te komen. We kennen Inez nog van onze avonturen in de sneeuw. Zij runde met Nicole een chalet in een ander dorp. Vandaag komt ze dus onze boot bekijken en zeilen. De zon schijnt, de wind kon niet beter, wat een mooie afsluiter van ons zeilseizoen in Nederland. Inez vaart ons mooi naar Urk, waar we een gebakken visje proeven. Dan weer terug naar Lelystad, kacheltje aan en verder kletsen. Echt een gezellige dag.

De wekker gaat alweer op tijd: moeten de bus halen, om de trein te halen richting Eindhoven. Brrrrrr, wat is het koud als we om 8:00 uur naar de bushalte wandelen. Gelukkig verloopt onze reis voorspoedig, maar opwarmen is er onderweg niet bij. Dat gebeurt pas als we bij Renske en Severine in de auto stappen op station Eindhoven. We mogen het autootje van mijn moeder weer lenen en die halen we dan ook meteen even op. Er staat een super-de-luxe lunch te wachten bij Renske & Severine. Er wordt ook onbeperkt thee geserveerd, dus de botten ontdooien al snel een beetje. Via de schoonfamilie (van mij dan, want het is natuurlijk gewoon de familie van Eric) naar onze vrienden Anita & Duncan. Eric gaat met zijn vrienden uit eten en ik mag lekker bij Anita en de kids blijven eten. Ook daar drinken we weer lekker veel thee, terwijl we weer een beetje bijkletsen. Als Eric dan rond 22:30 uur belt, ga ik hem en Stijn ophalen uit de stad en neem ze mee naar onze haven in Lelystad. Het is heel lang geleden dat we deze weg naar de Lelystad reden. Voor onze reis reden we hem wekelijks (in het zeilseizoen), maar nu is het dus al lang geleden. Gelukkig blijken we het nog niet vergeten, dus net na middernacht duiken we de Sunrise in (en Stijn natuurlijk de Amuse). Lekker warm in ons bedje kruipen!

Ook al zijn we nu terug in Lelystad met onze Sunrise, onze reis krijgt natuurlijk nog een staartje. Die verhalen kunnen jullie ook gewoon weer hier lezen!

Zoals ik helemaal bovenaan dit stukje heb beloofd, volgt hier meer info over die unieke kans om een prijs te winnen op deze website!

DE PRIJSVRAAG: Wij dagen jullie uit om het exacte aantal zeemijlen te raden dat wij tussen ons vertrek op 5 mei 2016 en onze aankomst in Lelystad op 30 september 2019 hebben afgelegd. Al die tijd hebben wij een logboek bijgehouden waarin wij trouw onze mijlen hebben genoteerd. De optelling van die mijlen, daar ligt jullie uitdaging. Probeer dit aantal exact te raden (berekenen lijkt ons erg moeilijk, maar hé, als je dat denkt te kunnen…..).

DE PROCEDURE

Je kraakt je hersenen, neemt de landkaart erbij, raadpleegt internet, wat er maar nodig is om dat getal te bepalen. Als je het dan echt gevonden denkt te hebben, stuur je je antwoord graag ook voorzien van je volledige naam, naar seayou@sailingsunrise.nl. Een berichtje op de website achterlaten mag ook, maar ja, dan ziet de concurrentie natuurlijk ook wat jij hebt bedacht. Uiterste inzenddatum is 31-10-2019. De winnaar krijgt persoonlijk bericht, maar wordt ook op de website bekend gemaakt, net als het juiste antwoord.

DE PRIJS:

De prijs is een geheel verzorgde zeiltocht voor 2 personen^*) in 2020 op de enige echte Sunrise! Zo kun je eens echt ervaren hoe het is om die wind in de haren te voelen. En natuurlijk de Sunrise van heel dichtbij bewonderen en in actie zien!

De datum en verdere invulling, wordt in overleg vastgesteld en blijft natuurlijk afhankelijk van het weer, net als tijdens onze reis.

^*)minimum leeftijd 18 jaar, wij zijn geen verkapte oppas-service….

Suc6!