11. Van Ria Arousa naar Póvoa de Varzim

Het is even geleden dat we internet hadden in de haven, dus iets meer leesplezier voor jullie dan gebruikelijk!

Op zaterdagochtend 2 juli gaan we eerst nog even wat boodschappen doen voordat we vertrekken uit VilaGarcia. We hoeven vandaag niet ver te varen naar de ankerplaats en dan zijn de voorraden weer meteen aangevuld. In het dorp zien we dat het markt is. En ik wil daar altijd even kijken, want je daar vind je vaak de leukste / lekkerste zaken. Dit blijkt echter een markt waar vooral veel, heel veel kleding wordt verkocht: Schoenen, jurken, broeken, ondergoed etc. Dus, daar zijn we zo klaar. Wel besluiten we om nog een Spaanse delicatesse te proberen, namelijk Churros. Ze worden daar op de markt vers gemaakt. We betalen de gevraagde EUR 2,- en krijgen dan werkelijk een enorme portie met gefrituurde staafjes. Het is inmiddels rond 12:00 uur en met deze portie hebben we allebei gegeten en zijn er zelfs nog wat over. Ze zijn erg lekker!

We zetten koers naar een ankerplaats aan het begin van de Ria. Onderweg komen we echter langs een leuk plaatsje en besluiten om de ankerplaats daar eens te gaan bekijken. Het strand bij Escarabote lijkt een goed plek en na 3x proberen houdt ons anker. We trekken de koude cola en chips tevoorschijn en dan begint op het strand een klein feestje! Leuk voor de gasten, maar Eric wordt al bleekjes om de neus. Hij is bang dat ook deze Spanjaarden niet zullen ophouden tot in de heel vroege ochtenduren. Daarom genieten we nog even van het plekje, maar besluiten dan om door te gaan naar de ankerplek die we oorspronkelijk bedacht hadden. Het zal vannacht best flink gaan waaien en deze plek ligt achter een brug en dat zou beschutting moeten geven. Na nog een goed uurtje varen komen we bij de plek, maar deze brug blijkt geen massieve brug te zijn (maar met bogen) en we zouden dan ook flink in de wind liggen, zonder bescherming tegen de golven. Hmmmmm, geen goed plan. We schieten een haven in, tegenover de ankerplaats (O Grove). Dit leek op papier een goede optie, maar is echt een vissershaven. Er is dus nergens plek voor onze boot en een havenmeester is niet te zien. En dan? Het is inmiddels al begin van de avond en aanleggen bij daglicht verdient sterk de voorkeur. Gelukkig hebben we in de pilot nog een optie gevonden. Dat is nog wel een dikke 2 uurtjes varen, maar de wind komt uit een goede richting en het is nog lekker weer. Verwachte aankomsttijd zal ergens rond 21:00 uur zijn en dan is het nog licht. We gaan er op af!

Uiteindelijk leggen we inderdaad om 21:00 uur aan in Pedras Negras. Dit is een vakantie-/badplaats waar verder weinig te beleven is. Maar de natuur is prachtig. We krijgen een van de laatste plekjes in de haven en gaan meteen op het restaurant van de YachtClub af. Honger!!! We denken wat tapas op de kaart te zien staan en bestellen wat we de mensen voor ons ook zien bestellen (geen kaart in Engels of een serveersters die Engels spreekt, dus je moet wat…): “Bocadillo Completo y Bocadillo Pulpo”. Enige woord waar we echt van weten wat we bestellen is “Pulpo”. Want octopus kun je hier langs de hele kust krijgen, daar staan ze om bekend en is erg lekker. We wachten netjes aan de bar op onze tapas-hapjes. Het plan: Als het niet voldoende is, bestellen we gewoon nog wat porties. Inmiddels is het 22:00 uur en we lusten wel een hapje. Komt de serveerster aan met 2 enorme broodjes. Een met octopus en een met kip, sla, tomaat. Weer een woordje geleerd: Bocadillo is een ENORM broodje. En de honger is over als we weer naar buiten gaan!

De dag erop gaan we wandelen. Op weg naar deze haven heeft Eric aan land 3 kanonnen gezien en dat moet natuurlijk nader onderzocht worden. We lopen enigszins voor gek met onze dikke wandelschoenen, want er blijkt een hele boardwalk (vlonders over het strand) aangelegd naar deze militaire bouwsels. En uiteindelijk blijkt dat we niet in de buurt mogen komen. Het hele gebied is afgezet met 3 dubbel prikkeldraad. Het is nog steeds in gebruik als militaire oefenzone. We lopen het rondje door en na 2 uur zijn we weer terug bij de boot. We doen de bimini (zonneluifel) uit en zitten zo lekker de rest van de middag in de schaduw een beetje naar de mensen in de haven te kijken.

Op tijd op, want we gaan naar Combarro. Dit is niet ver, een 2 uurtjes varen. Dat komt mooi uit we want we willen die middag naar Pontevedra fietsen. De havenmeester in Combarro is erg vriendelijk en er is ook een goede bakker net om de hoek. We zitten dus prima op schema! Voor 16:00 uur hoef je in Spanje ook nergens te zijn, want dan is het heel stil op straat en is veel gesloten. Wij stappen om 15:30 uur op de fiets. Dan blijkt onderweg dat Pontevedra op een of andere manier vooral omhoog fietsen is…… Raadsel, want het ligt toch ook aan zee. Maar met mijn verhitte hoofd kan ik daar niet heel goed over nadenken.

In Pontevedra gaan we op zoek naar de VVV en daar krijgen we alle informatie die we nodig hebben voor een mooie stadstour. Het is echt een heel mooi stadje. Een tip van de VVV-dame was om wat te drinken op een van de Plaza’s. En zulke tips zijn er natuurlijk om opgevolgd te worden!

De terugweg naar Combarro gaat aanmerkelijk soepeler! Niet alleen door de wijn, maar vooral ook omdat we nu vooral bergaf gaan.

Terug in de haven, heeft Eric nog 1 missie: Om van de aanlegsteiger naar de kant te komen is een beweegbare steiger gemaakt. De bovenkant van de steiger zit vast aan de oever, maar aan de onderkant zijn een soort wieltjes gemaakt. Om deze manier kan het water stijgen en dalen (eb en vloed), en kunnen wij altijd naar de kant komen. Dit is bij alle haven zo, maar in deze haven maakt het bewegen van deze wieltjes over de steiger een flinke herrie. Inmiddels weten de trouwe lezers hoe erg Eric hecht aan zijn nachtrust, dus er moest actie ondernomen worden. Gewapend met een busje WD40 (olie-spray) gaat ie aan de slag; binnen no-time geassisteerd door andere bootbewoners. En warempel, na 5 minuten noeste arbeid is het stil!

We slapen dus prima en de volgende dag besluiten we nog een nachtje te blijven. Femke gaat aan de was en Eric gaat wat kleine klusje doen. Eind van de middag willen we Combarro nog bekijken. Combarro staat bekend om zijn “Horreo’s”. Dit zijn stenen huisjes op palen aan het water die vroeger gebruikt werden om de oogst / levensmiddelen te bewaren en deze te beschermen tegen het water dat tijdens de vloed de baai vult, maar ook tegen de muizen etc. De horreo’s zijn mooi, maar dit stukje van Combarro is heel erg toeristisch. Er zijn zoveel restaurantjes en souvenirwinkels dat je de horreo’s eigenlijk nog amper ziet. Is wel een beetje jammer.

Tip-van-de-havenmeester is Ria de Aldan. Daar moeten we echt even heen en met dit rustige weer is het daar prima liggen volgens hem. In de weekenden zou het daar enorm druk zijn, want alle Spanjaarden gaan daar heen. Het is vandaag woensdag, dus durven we het wel aan. Na 3 uurtjes zeilen, gooien we ons anker uit. We liggen prima en we snappen dat Spanjaarden dit een mooie plek vinden. Veel stranden en mooie omgeving. We liggen rustig en besluiten dan ook te blijven liggen voor de nacht. Eric maakt met de bijboot nog een tripje naar de kant. Hij ontdekt het “varen zonder handen” en “sturen met je gewicht” en “dat de bijboot dan extra snel gaat”!

We hebben een vergunning geregeld om voor anker te mogen in het Nationaal Park “Islas Atlanticas de Galicia” bij Arquipélago de Cíes. We mogen uit 3 ankerplekken kiezen en gaan voor Playa Arena das Rodas. Wat een ontzettend mooi eiland! Niet groot en elke 15 minuten komt er wel een ferry met toeristen. Toch is er erg weinig bebouwing op het eiland en auto’s komen we al helemaal niet tegen. Wel 2 campings, waar dus alleen maar kleine tenten staan, want de gasten moeten hun bagage zelf in een soort bolderkar naar het kampeerterrein vervoeren. We gaan met de bijboot naar het strand en lopen een stuk over het eiland. Prachtig! Wat opvalt is dat hier ontzettend veel zeemeeuwen zijn. Ze schooien bij de toeristen en de plaatselijke vuilnisbelt. Wij hopen alleen maar dat ze de billen bij elkaar knijpen als ze over onze boot vliegen.

Extra nadeel van die ferry’s (naast de dagjesmensen) zijn de golven die ze maken. We liggen elk kwartier flink te klotsen achter ons anker. Maar we gaan er van uit dat de ferry’s een keer stoppen en rond 22:00 uur is dat ook het geval. We hebben inmiddels een ijsje als toetje gescoord, door met de bijboot nogmaals naar de kant te gaan. We zijn klaar voor de nacht. Maar het blijft erg onrustig. Waar de ferry’s ophouden, beginnen de vissersboten. Heel erg onrustig en dus niet goed geslapen.

’s Ochtends hangt er een heel dichte mist in de baai. We hebben geen haast, dus we wachten het even af. Rond een uur of 9:30 uur is de mist opgelost en maken we dat we wegkomen. We willen rust in de boot! We willen een haven!

Plan is om naar Cangas te varen. Vigo is eigenlijk DE stad in de Ria de Vigo (!), maar nadat we Vigo hebben opgezocht op internet, trekt het ons niet zo. We zien niet echt mooie plaatjes en de havens moeten heel duur zijn. We willen dus naar Cangas. Eventueel kunnen we dan nog altijd een veerpont pakken naar Vigo. Het is weer een klein stukje, dus we zijn op tijd in Cangas. Maar de havenmeester komt al naar buiten gelopen: er is geen plek vrij! Heel vervelend, wat nu? Toch naar Vigo dan maar!

En dan blijkt maar dat je soms een haven / stad moet beleven in plaats van op internet te kijken. We zijn aangenaam verrast door de haven (die volgens de pilot erg druk zou zijn, maar waar we een prima plaatsje krijgen in een half lege haven). We liggen bij de YachtClub en mogen gratis gebruik maken van het zwembad, sauna en fitnesscentrum. Locatie: midden in de stad, dus alles op loopafstand! De prijs blijkt bij betalen ook heel erg prima. Na een menu del dia in de YachtClub (erg goed en totaal EUR 21,-) gaan we de stad in. Ook de stad blijkt erg mooi! Er  staan heel statige gebouwen en dat geeft de stad een heel voornaam voorkomen. Er worden volop evenementen georganiseerd, dus de stad leeft echt. Wij vinden het er erg leuk! Ik vind nog een nieuwe zonnebril (verjaardagscadeau van Eric). Er moet het 10-jarig zoontje van de verkoopster aan te pas komen. Hij spreekt namelijk prima Engels! Onze les voor vandaag is dan ook: Als je een vraag hebt in het Engels, vraag het niet aan volwassene, maar kies een kind van ongeveer 10!

En ja, op zaterdag 9 juli verlaten wij Spanje om naar Portugal te gaan. Viana do Castelo is de eerste bestemming! We hebben een wat zwakker wind van achteren (Noord) en hijsen daarom de spinakker. Dat is een lekker groot zeil, dat dus veel wind vangt en waardoor we wat sneller gaan. Het is even wat werk om het te installeren, maar dan kun je tenminste zeilen in plaats van op de motor varen. Eigenlijk hadden we afgesproken dat we rond 18 / 19 knopen het zeil er af zouden halen. We kunnen dan prima op onze gewone zeilen varen. En bij meer wind, wordt het lastiger om de spinakker weer op te bergen. Maar we gingen zo lekker…. En  opeens hebben we 28 knopen wind! En gaat de wet van Murphy natuurlijk ook aan de gang: het zeil slaat uit de boom (dat is een stang die dwars op de boot staat om het zeil lekker wijd uit “te bomen”). Doordat het zeil nu alleen bovenaan de boot nog vast zat, begint het flink te klapperen, uit te waaien en krijgen we het niet maar in bedwang. De harde wind waait in dat hele grote zeil en dat zorgt ervoor dat de boot heeeeeel schuin gaat. Ik sta achter het roer en Eric staat op de voorpunt om het zeil proberen in te halen en zichzelf vast te houden. Eric roept dat het zeil los moet, ik maak het zeil los (wat natuurlijk ook nog even vast blijft zitten) en start de motor. Terwijl ik echt, heel letterlijk, met knikkende knieën sta te sturen (natuurlijk nog even de verkeerde kant op), krijgen we samen het zeil binnen. Als dat eenmaal is weggeborgen is er ook meteen weer rustig op de boot. Poeh…… Adrenaline gutst uit mijn oren….. Dit wil ik niet nog eens meemaken!

We liggen inmiddels wel voor de havenmond, dus we zijn redelijk snel binnen, uit de harde wind. De haven ligt achter een voetgangersbrug, maar de havenmeester komt al aangerend en maakt de brug voor ons open. We gaan met de achterkant van de boot naar de kade en halen een mooringlijn op. We liggen….effe niets meer vandaag!

Op zondagochtend gaan we Viana do Castelo eens goed bekijken. Het is echt een prachtig stadje! Veel mooie (oude) gebouwen, pleinen en monumenten. We nemen het kabelliftje naar Templo de Santa Luzia. Dat is eigenlijk een redelijk nieuw gebouw, maar staat op een punt dat geweldig uitzicht biedt. En de touringcars rijden dan ook af en aan! Gelukkig zijn we erg vroeg en we gaan dan ook snel weer naar beneden. In het stadje zelf is het weer erg rustig en we lopen nog even rond.

Omdat het pas vroeg is, besluiten we om vandaag al verder te gaan naar Póvoa de Varzim. De wind is prima en er worden wel wat hogere golven voorspeld, maar we gaan het gewoon proberen. En het gaat ook prima! De golven zijn wel wat hoger, maar omdat er een flinke tijd tussen de golven in zit, deinen we lekker mee. De ingang van de haven bij Póvoa is wel even spannend, maar uiteindelijk gaat dat ook makkelijk.

Het klotst wel in de haven, vanwege de wind en hoge golven op zee. Daarbij staat er nog stroming. Eric zorgt dus dat we goed vastliggen en beschermd de touwen tegen doorschaven. Als je in de boot zit, merk je eigenlijk amper dat het buiten zo tekeer gaat. Daarbij is er een flinke mist komen opzetten. We kunnen net de overkant van de steiger zien! We zijn blij dat we lekker in de haven liggen.

In de haven komen we een stel Nederlanders tegen. We kletsen wat over de ervaringen tot nu toe. Keuzes en goed havens komen aan bod. Ja, wij kunnen goed meepraten met deze ervaren reizigers. Tot ze aangeven dat in Portugal de klok een uurtje terug moet. Oeps! Wisten wij niet…. staan we dan een beetje stoer te kijken.. Na 2 dagen Portugal, vallen er nu wel wat dingetjes op hun plek…..

We hebben inmiddels wel vernomen dat het een belangrijke avond is voor Portugal, voetbaltechnisch dan. Wij weten geen van beide wat “buitenspel” is, maar getogen in groene broek en rood shirt, gaan we op pad (en zijn we ook mooi op tijd). We vinden niet echt een plein waar massaal gekeken wordt, maar wel een groot café / restaurant waar serieuze fans zich verzameld hebben. Er is nog een tafeltje in de hoek en we bestellen een wijntje. We krijgen ongeveer een halve liter per persoon voor EUR 2,- per glas! en zijn meteen voor de hele avond voorzien van drank! Inmiddels hebben we wel geleerd dat in Portugal de porties groter en de kosten nog lager zijn dan in Spanje. We moeten telkens een beetje lachen als we iets moeten betalen (2 broodjes voor het ontbijt: EUR 0,20).

Maar goed, Portugal wint! En dat weten we ook! We horen nog uren toeterende auto’s over de boulevard rijden.

Maandag 11 juli gaan we met de metro op pad. We gaan naar Porto. We zijn in Póvoa gaan liggen omdat dit een goedkope haven is met een prima verbinding naar Porto. In 15 minuten loop je van de haven naar het metrostation. Daar koop je voor EUR 7,- pp een dagkaart voor de metro en binnen 1 uur sta je in de VVV van Porto. Omdat het wel inmiddels lunchtijd is, volgen we het advies op van de reisgids en zoeken een adresje net buiten het centrum. We zitten in de tuin van het restaurant, onder de bomen, in alle rust en eten een menu en een tosti voor Eric. Zelfgemaakte limonade (van citroenen) erbij en wij zijn klaar voor Porto! We lopen een rondje langs de gebouwen, die de dame van de VVV heeft aanbevolen. Buiten het centrum vinden wij Porto leuker dan midden in de toeristische mensenmassa. Ook het bezoek aan het Porthuis valt tegen. We nemen in plaats van port, een koude cola op het terras en zoeken de metro weer op. We hebben de heuvels van Porto meerdere malen bedwongen en zijn kapot! En dan hebben we nog geluk gehad: waar het eind van de week weer 35 graden wordt voorspeld, lopen wij in de 22 graden.

Eenmaal terug in de haven, eten we een soepje en gaan lekker op tijd onder de wol. Dinsdag 12 juli blijven we hier ook nog liggen. Er wordt flinke wind voorspeld en we hebben weer een rustige dag verdiend (vinden we zelf). We ontbijten rustig, doen boodschappen, lunchen op de boot en doen wat klusjes. We houden het weer nog even in de gaten, maar grote kans dat we morgen een flinke zeildag voor de boeg hebben!