En daar zijn we dan…. Griekenland! Helemaal zelf naar toe gevaren. Da’s nog best een beetje onwerkelijk. We vinden het een prestatie van formaat! En met zo’n warm welkom, genieten we nu met volle teugen van dit land.
Op zaterdagavond 3 juni gaan we uit eten in Roccella om afscheid te nemen van dit dorp wat toch bijna 1 maand onze thuisbasis is geweest. Maandag ziet er nog steeds goed uit als vertrekdag, maar als je een wijntje wilt drinken is zaterdag een betere dag om wat te gaan eten dan zondag. Maandagochtend moeten we immers fris en fruitig weer aan de slag! We vragen aan onze buren een goede pizzeria en komen in een achterafstraatje terecht in een redelijk groot restaurant met nog grotere TV’s. En natuurlijk een belangrijke voetbalwedstrijd die avond! Wij snappen niets van voetbal, maar van de geluiden die onze omstanders maken, was het geen goede avond voor Italië. De pizza daarentegen was heel erg lekker. Misschien wel de laatste in Italië?
Maandagochtend gaan we pas tegen het middaguur vertrekken omdat dan de wind gaat opsteken. Nog even vlug wat boodschappen doen, alles wegstouwen en opbergen en slaapplek voor onze nachtwacht klaarmaken. Dan om 11:30 uur zijn we klaar, eigenlijk te vroeg, maar wachten is niet onze allersterkste kant, dus we gaan! We gaan! We zijn weg! En alle apparatuur doet wat ie moet doen!!! We zetten koers naar Santa Maria di Leuca. Eerst op de motor (we waren natuurlijk ook te vroeg weg), maar vanaf ongeveer 13:00 uur kunnen de zeilen omhoog. Omdat de koers naar Santa Maria di Leuca op de zeilen niet goed te doen is, besluiten we dan ook maar meteen te beginnen aan de oversteek naar Corfu. We zullen dan 2 nachtjes moeten doorvaren, maar daar zijn we op voorbereid! Maandagmiddag gaan we niet heel hard op de zeilen, maar we kunnen in ieder geval zeilen. En dan zien we onze eerste zeeschildpad. Wat is ie groot; we schatten zijn / haar schild op wel 75 cm! Er groeien zelfs schelpjes op zijn schild. In de nacht steekt een mooie wind op, uit een fijne hoek en dan gaan we als de brandweer! Misschien dat de Sunrise even vliegt van alle aandacht en liefde die ze afgelopen maand heeft gehad….
Zonsondergang boven Italië
Nu we op weg zijn naar Corfu is het zaak om een haven op Corfu te reserveren voor woensdag als we aankomen. In Griekenland mag je namelijk niet rondvaren zonder bepaalde papieren; deze noemen ze DEKPA. Als je gecontroleerd wordt door de politie en je bent niet in het bezit van zo’n papier, kun je een boete krijgen. Omdat de kosten niet erg hoog zijn (EUR 65,- in het totaal voor een heel jaar), willen we het risico niet lopen en gaan er eentje aanschaffen. Echter over de procedure om zo’n DEKPA te krijgen doen veel wilde verhalen de ronde; je zou er een halve dag mee bezig zijn, veel kantoren moeten aflopen en telkens weer in de rij. We zijn dus voorbereid. Bovendien gaat het donderdag flink waaien op Corfu, dus 2 nachtjes in deze haven is een goed begin van ons verblijf in Griekenland. Omdat we nu voortaan internet op de boot hebben, proberen we een ligplaats te reserveren nu we nog in de buurt van het vaste land zijn (ivm het bereik). Na 3 uurtjes krijgen we een afwijzing: geen plaats! Hmmm… dat was natuurlijk niet de bedoeling. Hoe moet dat nu met de DEKPA en die harde wind? We weten inmiddels dat wat overwintervrienden uit Licata een vaste plek hebben in de haven van Gouvia. We sturen hen een appje of zij misschien iets kunnen regelen. Binnen 30 minuten krijgen we bericht: er is een Regatta aan de gang en donderdag worden er 120 boten in de haven verwacht. Niemand kan een ligplaats krijgen en tijdelijke gasten worden allen verzocht om te vertrekken. Maar…… hun buurman heeft ook een jaarplaats en is momenteel nog niet met zijn boot gearriveerd. Onze overwintervrienden hebben hem gemaild of wij dan deze plek mochten gebruiken en dat was geen probleem. Hiermee zijn ze naar het havenkantoor gegaan en die hadden ook geen probleem met deze regeling! Joepie!!! Kunnen wij mooi terecht EN kunnen we ook de Regatta nog zien binnenkomen. Wat een geluk!
Ook op dinsdag blijft de wind goed aanhouden tot einde van de middag. Maar dan zijn we zo goed opgeschoten dat we rond 3:00 uur ’s nachts dreigen aan te komen in Gouvia op Corfu. Niet handig in een onbekende haven. Vooral niet omdat we pas vanaf woensdagmiddag gereserveerd hebben en er niemand zal zijn om ons plekje aan te wijzen. Dus wat is wijsheid? We besluiten om naar een eilandje net boven Corfu te varen, Ontoni. Daar is een mooie ankerplek. Kunnen we lekker een nachtje gewoon slapen en dan woensdagochtend erg op tijd weer op weg gaan naar Corfu. Daar komen we dan tegen lunchtijd aan. Zo gezegd en zo gedaan. Tegen ons principe in (maar dit hebben we al wel vaker geschonden) leggen we in het donker aan. Er liggen al wat boten, maar Eric weet nog een mooi plekje voor ons te vinden. Anker uit, theewater op en nog effe genieten van onze prestatie: Griekenland!!!!
Griekse gastenvlag in de mast!
Woensdagochtend zijn we om 6:30 uur al weer op pad. Jessica en Stefan (onze overwintervrienden) houden immers een plekje voor ons vrij en dan willen we ons wel op tijd melden. Helaas moet nu de motor aan, maar dat was al voorspeld dus op een klein stukje zeilen na, varen we in 6 uur naar Gouvia. Stefan komt ons in de baai al tegemoet racen in zijn bijboot; onze privé-marinero. Hij legt ons uit waar we heen moeten en stuift er weer vandoor. Als wij bij de steiger aankomen staat Jessica al te zwaaien en samen helpen ze ons met aanleggen. Wat een service weer. De echte marinero (hulp-havenmeester) is wel een beetje zenuwachtig; er mogen immers geen nieuwe boten binnenkomen! Ook onze Franse buren zijn zeer verrast; zij zijn gevraagd om te vertrekken en wij komen gewoon nog binnen….. Tsja, het is niet wat je kent, maar wie je kent.
De marinero wil wel heeeel graag dat ik me meteen even ga melden bij het havenkantoor. Natuurlijk geen probleem. Ik grijp onze bootpapieren, paspoorten en verzekeringsbewijs en ga op pad. Ook in het havenkantoor ontstaat een klein relletje, want wat is dat nu weer voor een speciale regeling, maar uiteindelijk zijn ze het er alle 4 over eens dat wij mogen blijven. Mooi! Na de administratie en het betalen (dure haven!!!), vraag ik nog naar de DEKPA. Ik moet hiervoor contant betalen en krijg dan een formulier mee. Hiermee moet ik me melden bij een kantoortje 3 deuren verderop. Dus ik ga braaf met mijn papiertje naar 3 deuren verderop. Zit daar een gezellige, wat oudere Griekse baas die met gezonde tegenzin zijn zoveelste DEKPA voor vandaag met zijn balpennetje gaat invullen. Natuurlijk allemaal dezelfde gegevens als net ook door het havenkantoor zijn overgenomen uit mijn paperassen, maar who-cares? De man vindt het erg gezellig en als Eric me dan ook nog komt zoeken, kan ie daar ook nog even mee zeveren. Inmiddels zijn er 4 wachtenden na mij, maar daar kan ik natuurlijk niets aan doen. Ik heb uiteindelijk binnen 30 minuten onze DEKPA geregeld!
Laatste uitdaging op ons lijstje is om een SIMkaartje te kopen. We hebben in Roccella ontdekt dat we snel en onbeperkt internet toch wel heel erg waarderen. Dan maar even iets betalen, maar dan is het ook altijd bij de hand. En wat blijkt: Stefan heeft een kaartje over. Zij dachten er 2 nodig te hebben, maar 1 was voldoende. En wij mogen de 2de overnemen! Dus…. Waar wij 2 dagen voor hadden uitgetrokken (DEKPA, internet) is in 1 uurtje helemaal geregeld. Tsja en dan…. dan hebben we 2 dagen vakantie!
Naar Corfu Stad
Jessica vertelt dat er een zwembad bij de haven is. Omdat het erg warm is, laten we ons dat geen 2x zeggen. We schieten in onze zwemoutfit en gaan lekker dippen “in the pool”. Dan lekker douchen in het heel schone en moderne douchegebouw en natuurlijk een borrel met onze helden van de dag (Stefan en Jessica). Tijdens de borrel vertellen ze dat er een echt Hollands Restaurant in het dorpje zit. Ik vraag of ze daar frikadellen en kroketten hebben: ja dus! Ze gaan vanavond wel met ons mee, want zij vroegen zich al een tijdje af of dit wel echt Nederlands was en wat ze dan moesten bestellen. Kijk, nu kunnen wij hen eens behulpzaam zijn en ondertussen kan Eric nog een frikadel speciaal eten en ik een kroket. Dat is al weer erg lang geleden! En ze zijn heel lekker, vinden ook onze Duitse vrienden.
Terwijl we zitten smikkelen, horen we ineens van een andere tafel Nederlandse stemmen. Niet heel gek op Corfu, waar het er toch wel wat Hollandser aan toe gaat dan in Zuid-Italië. Maar na wat op en neer gevraag, blijkt het Wiebe met zijn gezin te zijn. Met Wiebe hebben we eind 2012 een cursus Theoretische Kustnavigatie in Eindhoven gedaan! Hoe toevallig!!! Zij hebben er vanaf zaterdag een boot gehuurd om een weekje Corfu te gaan bekijken. We nodigen hen uit om de volgende dag even een borreltje op de boot te komen doen.
De donderdagochtend besteden we aan shoppen: op de fiets naar Lidl en ook de watersportzaak mag zich op wat bezoekjes verheugen. Wat fijn om dit allemaal zo dicht bij te hebben. Ons boodschappenlijstje slinkt zienderogen en de inhoud van de beurs navenant. Eind van de middag zijn we mooi klaar en dan komen Wiebe en Lianne de beloofde borrel drinken. Het is erg gezellig en ondertussen lopen ook alle boten van de Regatta binnen. Hele nacht en dag geen zuchtje wind geweest en nu de boten moeten aanleggen in de haven (vaak al niet de sterkste kant van wedstrijdzeilers) komt de beloofde wind opzetten. Met een kleine 7 Beaufort van opzij, zweten de deelnemers aan de Regatta meer dan dat ze de hele 120-mijl lange tocht hebben gedaan. En wij hebben flink wat te blieken!
Op donderdag komt in Gouvia altijd Elvis optreden. “Lees ik dat nu goed”: zul je denken. Ja dat lees je goed. Elvis is niet dood; Elvis is alive and staying op Corfu! Stefan en Jessica hadden ons al in Licata over hem verteld en nu we er dan zijn, moeten we dit spektakel natuurlijk gaan bewonderen. Het hele gezin van Wiebe is ook van de partij. We hebben een lange tafel vooraan bij het podium. Precies wanneer we het hoofdgerecht gegeten hebben (superlekkere lamsbout!), komt hij tevoorschijn en geeft een show die zijn weerga niet kent! Aan de tafel achter ons zitten 8 oudere Engelse mannen die een golf-uitje hebben. Zij zijn al helemaal niet te houden. We hebben een superavond!
Vrijdag is het tijd om weer door te gaan. Omdat de wind hier pas in de middag komt opzetten, kunnen we rustig even bijkomen van alle moves die we gisteren gezien hebben. Bovendien willen we graag naar CorfuStad. Dit is maar 5 mijl verderop. Zelfs bij heel weinig wind zouden we dat in 2 uurtjes moeten halen. We gooien onze watertank nog eens goed vol en ook de dieseltanks worden gevuld. In Griekenland heb je niet veel echte marina’s, waar je makkelijk water van de steiger en diesel bij een tankstation aan het water kunt krijgen. Nu we al die luxe nog bij de hand hebben, maken we daar graag gebruik van. We zeggen gedag tegen onze zeilvrienden en gaan op pad!
Uitzicht op Corfu Stad
Om 16:00 uur gooien we ons anker uit voor CorfuStad. Hier kunnen we gratis liggen. Eric pompt onze bijboot op en gaat op onderzoek uit waar we deze kunnen neerleggen om de stad echt te gaan bezoeken. Hij blijft lang weg en ik zie hem nergens meer; begin me wat ongerust te maken…. Maar daar komt hij al weer aangeracet. Hij heeft een of andere binnenvaart gevonden en daar liggen allemaal vissersbootjes. Hij heeft geregeld dat we naast zo’n vissersboot mogen aanleggen met ons bijbootje en dan naar de stad kunnen lopen via een trapje. Hoe hij dat weer voor elkaar heeft???? Maar ik mag instappen in de bijboot en we zijn op weg! We komen langs de dure jachthaven (waar je geen kleine bijbootjes mag stallen) en schieten ergens een erg smal stukje water in. In deze binnenvaart (sloot) zijn allemaal kleine schuurtjes tegen de stadsmuur aangebouwd; allemaal echte man-caves! De hele binnenvaart ligt vol met bootjes. Het is een erg leuk gezicht. Dan leggen we aan en kunnen met een trapje naar boven. Daar staan we meteen midden in de stad. We lopen rond en vinden CorfuStad erg leuk, maar ook heel erg gericht op de toeristen met de vele winkeltjes. Toch is de sfeer heel prettig en we vinden het echt een aanrader mocht je ooit op Corfu zijn.
MenCaves in Corfu Stad
De volgende ochtend gaan we nog even terug naar CorfuStad omdat ik gelezen heb dat daar ’s ochtends een markt is. We struinen dus nog even door de straatjes en kopen wat groente, fruit en brood. Wat een ontzettend lekker brood hebben ze hier! Na maanden van ciabatta hebben we dat ook wel weer gezien. Dit is weer anders en dat doet goed.
Terug op de Sunrise bekijken we waar we vandaag naar toe willen gaan. In Italië was dat altijd echt even puzzelen met de wind, de havenprijzen en de tijd die we hadden. Vaak moesten we vele mijlen varen en dan hadden we alleen een plan A, heel soms was er een tweede optie. En nu….. we moeten weer puzzelen, alleen is het nu meer keuze-stress. Wat een mogelijkheden binnen een straal van enkele mijlen! Het ene baaitje ziet er nog mooier uit dan het andere en als je aan een kade wilt liggen in een stadje, heb je het ook voor het uitkiezen. Eric kiest een mooie baai die goed beschut lijkt en 15 mijl verderop ligt. Morgen gaat het weer wat harder waaien en we willen dan goed beschut liggen als we besluiten om te blijven. Voor nu waait het nog niet heel hard, maar we gaan het proberen. Net voor de middag gaat het anker eruit en zijn we weer op weg. De eerste uren niet erg snel, maar dan steekt de wind op en speren we over het water. Zo zalig!
Uitzicht vanaf ankerplaats Ormisko
We komen aan in de baai en zien dat er al 4 schepen liggen. De baai is erg groot, dus aan ruimte nog steeds geen gebrek. Voorin gooien we het anker uit en we liggen! Er is hier helemaal niets op een klein schuurtje met wat rommelbootjes na. Je hoort de vogels fluiten. Dit is een heel mooie plek; we blijven hier nog een nachtje!