35. Van Ormiskos Valtou naar Vónitsa

Het is nu officieel: We love Griekenland. We varen hier nu bijna 2 weken rond en hebben nog nooit zo weinig mijlen gemaakt. Overal kunnen we aanleggen / ankeren, dus waarom enorme afstanden maken? We relaxen wat af hier. 

Op 11 juni besluiten we definitief om nog een nachtje in de ankerbaai te blijven liggen. Vandaag wordt in de middag flinke wind voorspeld en hier liggen we goed beschut. We gaan aan land met de bijboot en lopen een stukje. Eerst door niemandsland en later komen we langs het strand. Hier zijn wat strandtentjes. En waar een “lido” in Italië een flink gebouw is, met aangebouwd terras en zonnebedden, parasols en volleybalnetten, zetten ze in Griekenland een oude, omgebouwde camper langs het strand, spannen een doekje voor de schaduw en natuurlijk zijn daar dan wel de ligbedden en parasols. Flink verschil, maar ik denk dat de biertjes er net zo koud zijn. 

In de middag komt inderdaad het slechte weer opzetten. We gooien nog wat extra ankerketting uit omdat we inmiddels begrepen hebben dat wij niet in het beste deel van de baai geankerd zouden hebben. Hier zou de houdkracht van het anker minder goed zijn dan waar de andere boten liggen. Nou ja, we zien wel. We zijn aan boord dus als het mis gaat kunnen we vlug de motor starten. Donkere wolken pakken zich samen en een goede onweerswolk komt over ons heen met regen en wind. Echter geen enorme wind, zoals buiten op het water omdat we beschermd liggen door al het land om ons heen. Sunrise doet het dus prima en ons anker verplaatst zich geen millimeter. Na een 2 uurtjes is alles weer voorbij en kunnen we buiten in de koelte lekker van een wijntje genieten. 

De volgende dag gaan we op weg naar het eiland Paxos. Er zijn hier 3 plekken waar je goed kunt overnachten met de boot volgens ons alwetende boek. We besluiten om koers te zetten naar het meest noordelijke baaitje, Lakka, en als dat niets is wat meer zuidelijk te gaan kijken. We vertrekken uit de baai en willen de motor starten: niets! Dat is natuurlijk niet goed. Het anker ligt nog gewoon op z’n plekje dus geen paniek, we liggen nog prima vast. Eric duikt meteen naar binnen, gewapend met multimeter en startkabels. Na wat controlemetingen mogen de startkabels op de startaccu (die verbinden we met een van onze andere accu’s). Hop! De motor slaat in 1x aan. We kunnen dus weg. Maar eerst moet ons anker opgehaald. We liggen zo goed vast dat we even moeite hebben om het anker eruit te krijgen; wat nou slechter plekje….

 Vroeg in de middag komen we in de baai bij Lakka aan. Wat is het hier druk! Maar ook erg mooi. We varen een rondje en natuurlijk helemaal vooraan is nog een plekje voor ons bewaard. Ons anker pakt goed en we liggen! Tijd voor lunch en een dipje in het prachtige water. Zwemmen we tegen een boot op die we kennen uit Licata! Sean en Berny (Bernadette) liggen naast ons te dobberen. Meteen moeten we een wijntje komen drinken en kletsen we bij. We spreken af om ’s avonds aan de kant ook samen even een drankje te doen. Zij liggen hier al een paar dagen en weten het beste plekje.  

In de avond blijkt het zelfs ook ontzettend druk met bijbootjes aan de kant. We kunnen hem nog net ergens tussenduwen. Aan de kant is het dan ook gezellig druk. Na het drankje (en nog 1-tje dan) lopen we een stukje door Lakka. Het is niet erg groot, enigszins toeristisch maar wel gezellig. We zien meteen waar we morgenvroeg nog een brood kunnen halen. 

De boot schommelt ’s nachts wel een beetje, ligt niet zo stil als we gewend waren in ons ankerbaaitje “Ormiskos Valtou”, maar we hebben goed geslapen. We halen een brood en wachten nog even tot de middag wanneer de wind komt opzetten. Langs de westkant van Paxos zou het meer waaien, dus kiezen we die route. Bovendien blijkt deze erg mooi te zijn. Veel steile rotswanden en rotsformaties om te bewonderen tijdens het varen. De wind blijft een beetje uit, dus erg hard gaan we niet. Uiteindelijk slingeren we de motor aan en gaan het laatste uurtje naar de meest zuidelijk baai van Paxos. In Mongonisi blijkt een mooie kade te zijn waar je kunt aanleggen. Het is dan wel de bedoeling dat je ’s avonds bij het restaurant gaat eten. Mooie deal: geen havengeld, maar een etentje betalen. Dat schijnt vaak voor te komen in Griekenland. We moeten wel een stukje van de kant afliggen om te zorgen dat we niet met ons roer op de bodem komen. Er liggen wat rotsen net voor de kade. Maar na wat proberen, zijn we tevreden en liggen we goed. En dan komen de flottieljes……  

Een flottielje is een groep boten die samen een route varen. Dit doen ze onder leiding van een ervaren zeil(koppel) op het moederschip. In de ochtend wordt overlegd waar ze die dag heen gaan, waar ze in de middag eventueel een leuke lunchstop kunnen maken en waar ze in de avond bij het aanleggen op moeten letten. Het moederschip zorgt dat ze al op de avondstop liggen voordat alle scheepjes aan komen. Op zich heel goed voor de minder ervaren zeilers of vakantiegangers met kinderen (vriendjes varen immers met hen mee dezelfde route). Maar het zorgconcept wordt heel ver doorgevoerd. Op deze manier hoeven de scheepjes niet na de denken. Luid en duidelijk wordt hen duidelijk toegeroepen welke actie ze moeten ondernemen: Left, Right, Drop Anker, Hold the gas, Go Backwards….. Het blijkt dat aan onze relatief kleine kade, toch zo’n 15 flottieljeboten moeten gaan plaatsnemen voor die avond. En dan moeten de laatste scheepjes op een ingenieuze manier worden vastgemaakt (zie foto). Komt de leiding nog vragen of wij ook zo’n scheepje tegen onze boeg willen hebben: Nou “NEE!”. 

Die avond gaan we eten in het restaurant. Het blijkt niet zo’n heel goed restaurant, maar het uitzicht is super! Daar genieten we dan extra van.

De volgende ochtend zetten we koers naar Gaios, zeker 1.6 mijl (2,5 km) verderop. Ook hier ga je met je anker uit richting de kade. Daar maak je 2 lijntjes vast en klaar! We zijn erg vroeg, mede door de enorme afstand van vandaag, dus we kunnen een mooi plekje uitzoeken. In de middag komen er Nederlanders naast ons liggen. Zij varen al jaren in dit gebied en onder het genot van een wijntje krijgen we mooie tips. Ook de flottieljes komen weer hier. In Gaios is veel meer ruimte, maar uiteindelijk ligt het aardig vol. We gaan er eens even rustig voor zitten om de aanlegmanoeuvres te bekijken. Altijd leuk als ze niet van plan zijn naast jouw boot te gaan inparkeren. Het ultieme moment: Bij een flottieljejacht staan ze heel goed voorbereid klaar. Er staat iemand achter het roer, 2 personen achterop elk met een lijn en voorop staat de man die het anker gaat neerlaten klaar met het bedieningspaneel. Een voorbeeld! Dan gaan ze achteruit, net zo lang tot ze bijna bij de kade zijn. De 2 achterop gooien keurig hun lijntjes naar de flottieljeleiding die er staat om hen te helpen. Binnen no-time zitten ze goed vast. Ankerketting mag nog een beetje opgehaald om de lijnen strak te trekken….. maar het anker ligt helemaal niet in het water; het ligt nog heel netjes voor op de boot. Niemand had immers naar de man voorop de boot geroepen dat ie het anker moest uitgooien. En ook al ben je al wat dagen onderweg en zou je moeten weten dat dat toch wel een onderdeel van de procedure is, …… 

Volgende dag is het tijd voor Preveza. Onze startaccu doet het weer niet, dus weer de startkabels erbij. In Preveza blijken goede winkels voor bootonderdelen (hoewel een autozaak ook goed zou zijn omdat het gewoon een auto-accu is) en daar wilden we toch al heen. We gaan in de (dure!) haven liggen. Er zijn daar namelijk ook wasmachines en douches en ik kan beide gebruiken! We liggen maar net aan de kant en ik loop met mijn uitgebreide collectie douchespullen richting het douchegebouw; zo lekker!!!! De volgende ochtend draai ik 2 wasjes en terwijl die hangt te drogen komen er donkere wolken langs. Pas als het echt begint te druppelen, haal ik alles snel weer binnen. Na 15 minuten is het weer droog en kan alles weer naar buiten. Dan is er strak blauwe lucht en wordt alles toch mooi droog. Eric vindt de haven niet heel prettig. Er is namelijk verder niets. Alleen haventerrein, een watersportwinkel (accu is gekocht!), een super-mini-market en een restaurantje. Maar we liggen hier ook voor de functioneel, dus hij pakt de waterslang en gaat de boot wassen. Water en elektra moet je hier apart betalen naargelang je verbruik. Maar Eric vindt natuurlijk weer een paal waar nog credits op staan en we betalen uiteindelijk dus niets. Als de boot net schoon is en onze watertanks weer gevuld komt een Franse man die Nederlands spreekt een praatje maken. Het is erg gezellig en hij zegt dan ook geen “nee” tegen een wijntje bij ons in de kuip. Patrick is al een paar jaar aan het zeilen en zijn vrouw is momenteel even in Nederland. Als zij weer terug is, gaan ze weer verder. Hij vertelt over een restaurantje net buiten het haventerrein en vraagt of we zin hebben om daar heen te gaan. Het is inmiddels al 19:00 uur en we hebben best trek. We gaan dus gezellig mee en eten een super lekkere, echte Griekse maaltijd. En dan mogen we niet eens betalen van Patrick…..  

Nu we gedaan hebben wat we moeten doen in de haven, steken we op zaterdag 17 juni het water over om aan de kade bij Preveza-stad te liggen. Hier lig je in het centrum van de stad en kunnen we goed shoppen. We hebben een lijstje: multimeter (oude is stukgegaan), mobiele hotspot om overal makkelijk te internetten en levensmiddelen. Binnen een uurtje is alles binnen. Alleen de levensmiddelen wil ik graag verder aanvullen bij Lidl. In de vroege avond pakken we onze fietsjes en knoeren de 5 km naar Lidl. Daar slaan we weer goed in. We gaan morgen de Golf van Amvrakikos op en daar wordt het veel ankeren en wellicht weinig supermarkten. En na deze trip zijn we er helemaal klaar voor. Eigenlijk hadden we niet eens van boord gehoeven voor boodschappen: een trein van auto’s en brommers trekt aan ons voorbij met elk hun eigen koopwaar. We kunnen diesel laten komen, campinggaz omruilen, fruit kopen en ook honing. 

We slapen niet heel best. Sunrise ligt vast naast de doorgaande weg en de ganse nacht scheuren en scooters langs. We hadden gedacht last te hebben van de muziek van de cafés en nachtclubs, maar die hebben we eigenlijk niet gehoord. In de ochtend komt er nog een dikke donkere wolk aan en die wachten we even af. Zodra deze weg is, zijn wij dat ook. De Amvrakikos Golf ziet er prachtig uit. Omdat het een binnenzee is (zout/zoet water), zijn er weinig golven. Veel bekkens waarin vis gekweekt wordt, dus we zullen in de komende dagen tijdens het varen onze vislijn weer eens van stal halen! Als eerste stop hebben we Vónitsa bedacht. Er zou een kade moeten zijn, waarbij je met mooringlijnen kunt vastmaken. Het anker kan dan op de boot blijven. Deze kade blijkt al goed druk (we denken dat er boten al een flink tijdje liggen), maar er is nog een prima plekje voor Sunrise. We leggen aan en verbazen ons over dat je hier mooringlijnen “zomaar” kunt gebruiken. Ons brood halen we in het stadje dat flink groter is dan we hadden ingeschat. In de middag gaan we even lekker zwemmen bij het strandje. Er zijn wel veel zee-egels, dus we zullen morgen nieuwe waterschoenen moeten kopen. Onze oude wilden we aandoen, maar vielen helemaal uit elkaar. 

In de avond lopen we nog even het stadje in. Er is een kasteel, dat nu dan gesloten is en er zijn wat leuke straatjes om doorheen te struinen. Het voelt als een echt Grieks stadje. En met een waterijsje in de buik, komen we weer terug op de boot.

 Nu we even in Griekenland zijn, hebben we al wat dingen die ons opvallen:

–         Grieken zijn zo vriendelijk! En veel van hen spreken Engels. Omdat Grieks een erg moeilijke taal is om te leren is dat wel zo fijn.

–         Het fruitseizoen loopt hier flink voor op dat van Nederland. Aardbeien zijn al niet meer te krijgen en de kersen lopen nu ook al op hun eind.

–         Ze hebben lekkere gebakjes / koekjes! En niet allemaal zo vet als in bv. Italië.

–         Er hangt altijd en overal een BBQ / Grill lucht op straat. Je kunt ook op elke hoek kebab / souvlaki / gegrild vlees krijgen. Als je al trek hebt, ga je een heel klein beetje kwijlen van al die lucht.

–         In de winkels ontdekken we weer nieuwe combinaties. Waar het in Italië ondenkbaar was om koekjes en brood in 1 winkel te verkopen, kan dat hier wel gewoon. Vleeswaren vind je nog steeds niet bij de slager, maar een lapje stof wel bij een badkledingzaak. Effe zoeken hoor! 

En wat zijn nu onze plannen voor deze zomer? We willen de komende tijd Lefkáda, Ithaka, Kefalloniá en bijbehorende eilanden gaan bezoeken. Dan de Golf van Patras en Golf van Korinthe door, inclusief het kanaal. Athene staat hoog op mijn verlanglijstje. Dan bekijken we even hoeveel tijd we nog hebben in het zeilseizoen. Als we ruim in de tijd zitten gaan we nog even naar boven om Evvoia en de Sporaden te bezoeken. Anders gaan we zuid en maken we een rondje Argo-Saronische eilanden en Peloponnesos. Eventueel een oversteek naar Kreta. Dan komen we uit bij Zakynthos en weer  Lefkadá.